Για να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες ανάπτυξης ενός τόπου θα πρέπει να μπουν και ορισμένες προτεραιότητες. Δεν μπορείς από τη μια στιγμή στην άλλη να κάνεις χίλια δυο πράγματα αλλά οφείλεις να κάνεις καλά, τουλάχιστον τα βασικά. Από τότε που οι άνθρωποι, με λαμπρότερο παράδειγμα εμάς τους Έλληνες, έφτιαξαν κοινωνίες με νόμους και κανόνες, έδωσαν προσοχή σε τρείς βασικούς πυλώνες. Υγεία, εκπαίδευση, αθλητισμός.

Προφανώς και το σημαντικότερο από τα παραπάνω, τουλάχιστον στο δικό μου το μυαλό, είναι η εκπαίδευση. Ο άνθρωπος οφείλει απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό να βελτιώνεται μέρα με τη μέρα, να ανησυχεί, να εξερευνά, να δημιουργεί. Θα μου πει κανείς: ”μα καλά είναι δυνατόν να υπάρχει κάτι σημαντικότερο από την υγεία;”. Με δεδομένο οτι η επιστήμη προχωρά και εξελίσσεται για τις παγκόσμιες υγειονομικές ανάγκες, χρειάζεται οι επιστήμονες, οι γιατροί, οι χειρούργοι κ.ο.κ. να ανανεώνουν τις γνώσεις τους. Δηλαδή χρειάζεται να συνεχίσουν να εκπαιδεύονται για όλη τους τη ζωή επομένως χωρίς τη γνώση δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη σε κανένα τομέα.

Ένα επίσης σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας μας είναι ο αθλητισμός. Χωρίς αυτόν απλά δεν μπορούμε να κάνουμε το επόμενο βήμα. Είτε για για την εκπαίδευση του ανθρώπου, είτε για την ευεξία του είτε ακόμα και για ψυχαγωγικούς λόγους. Με τον αθλητισμό ενώνεις την υγεία, με την εκπαίδευση και την ψυχική ηρεμία. Όλοι οι λαοί, ανεξαρτήτως τι πίστευε ή έτρωγε ο καθένας, είχαν τον αθλητισμό ως κομμάτι ψυχαγωγίας, από τους στρατιώτες μέχρι τους πολίτες. Η σκληραγώγηση και η πειθαρχία που μπορεί να προσφέρει η άθληση βοηθούν τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν την καθημερινότητα με μεγαλύτερη αισιοδοξία και πάθος.

Έχοντας σε υψηλό επίπεδο τα δύο παραπάνω μπορείς, πλέον, να δημιουργήσεις υγειώς σκεπτόμενους ανθρώπους. Ανθρώπους που θα κρίνουν με το μυαλό και όχι με την εικόνα, άτομα με πραγματική κρίση και όχι… ανακυκλωμένη. Η γκρίνια και η ζήλεια φέρνουν φθορά στην ψυχή, επομένως και στην υγεία γενικότερα. Έτσι το βλέπω εγώ, αυτό μου έχει δείξει μέχρι τώρα η ζωή μου αλλά και η ιστορία μας. Ούτως ή άλλως η υγεία του καθένα θέλει φροντίδα από τον ίδιο και θέλει και πολύ τύχη για είναι όλα μέλι γάλα. Αλλά αν μπορείς να κάνεις κάτι για να βοηθήσεις τον εαυτό σου και να τον… θωρακίσεις, είναι μεγάλη αμαρτία να μην το κάνεις, να μην προσπαθήσεις έστω και λίγο.

Όλα είναι στα χέρια μας αρκεί να το πιστέψουμε. Και όχι, αυτό δεν είναι ακόμα ένα κλισέ.

Μιχάλης Βελτσίστας