Πριν δέκα μέρες περίπου παραδόθηκε στο Αιτωλικό το έργο ασφαλτόστρωσης και οδοφωτισμού της περιμετρικής του νησιού. Ένα έργο που βελτιώνει την ποιότητα ζωής των κατοίκων, και αντί να συζητάμε για την ουσία του έργου, ασχολούμαστε με την «πατρότητά» του.
Με το που ξεκίνησαν οι εργασίες, αρχικά με την τοποθέτηση νέων φωτιστικών σωμάτων (η λειτουργία των οποίων ήταν προβληματική στην αρχή) και έπειτα με την αντικατάσταση της ασφάλτου, έπεσαν τα παλικάρια μας, οι αιρετοί, σαν κοράκια (ας μου επιτραπεί η έκφραση) να το «καπαρώσουν» με φωτογραφίες επί φωτογραφιών στους λογαριασμούς τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Τα έργα είναι των κατοίκων, με τα θετικά τους και τα αρνητικά τους. Και είναι αναγκαία να γίνονται, ανεξάρτητα με το ποιος τα κάνει. Είναι πρέπον, βέβαια, να γνωρίζουμε ποιος έκανε, το οποιοδήποτε έργο (είτε το εμπνεύστηκε είτε το εκτέλεσε) ώστε να ξέρουμε σε ποιον θα δώσουμε τα εύσημα και τα συγχαρητήρια, να γνωρίζουμε ποιος αναβάθμισε την ποιότητα ζωής μας. Και, στην τελική, ποιον στις επόμενες εκλογές, με βάση το έργο του, θα ψηφίσουμε.
Με γνώμονα το παραπάνω, στην περίπτωση της περιμετρικής, ποιον θα πρέπει να συγχαρούμε; Τον νυν Αντιπεριφερειάρχη; τον πρώην; ή την Πρόεδρο της κοινότητα μας; Και τους τρεις; Επειδή και οι τρεις, μαζί με δυο πρώην δημάρχους και κάποιους νυν και πρώην δημοτικούς συμβούλους, σαν παλικάρια “σφαγιάστηκαν” στην ποδιά της περιμετρικής, όπως λέει και το γνωστό λαϊκό άσμα, για να “κλέψουν” λίγη δόξα από την αίγλη του έργου.
Ο καθένας, προφανώς, έχει τον λόγο του. Άλλος για να δείξει ότι έκανε έργο, άλλος για να κρύψει την απραξία του, άλλος για να δηλώσει παρών στα τοπικά δρώμενα του δήμου, άλλος για να βγει από την αφάνεια, άλλος για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, άλλος για μελλοντικές βλέψεις και άλλος απλά για να «ποστάρει» μια φωτογραφία. Όλοι τους, πάντως, ακολουθούν επικοινωνιακές πολιτικές, γνώριμες, τώρα πια, στο κοινό.
Σίγουρα θα πούμε ένα μπράβο στον νυν Αντιπεριφερειάρχη για την επιτάχυνση της εκτέλεσης του έργου. Όπως θα πούμε ότι το σχόλιο «…έργο Νεκτάριος Φαρμάκης, φίλη μου, με την έμπνευσή του, τη δουλειά του και την αγάπη του για το Αιτωλικό!!!» που έκανε ο ίδιος, τον εκθέτει, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο πρώην Αντιπεριφερειάρχης και δεν διαψεύστηκε, ποτέ.
Τέλος, πάντα τριγυρνά στο μυαλό μου η ίδια ερώτηση, πόσο δύσκολο είναι…πόσο δύσκολο είναι, στην συγκεκριμένη περίπτωση, να πεις, κύριε αιρετέ, ότι το έργο το εμπνεύστηκαν οι προηγούμενοι και εμείς το εκτελέσαμε; Πόσο δύσκολο είναι να πεις ότι το έργο είναι ευθύνη της περιφέρειας; Πόσο δύσκολο είναι να πεις ότι ο δήμος δεν έχει καμία σχέση με το έργο; Πόσο δύσκολο είναι να πεις την αλήθεια; Πόσο δύσκολο είναι να μη δώσεις δικαιώματα με τα σχόλια, δηλώσεις, ανακοινώσεις σου, όπως έγραψα και στο προηγούμενο άρθρο μου, στον καθένα να πει το οτιδήποτε; Τι νομίζετε; Ότι δεν θα μαθευτεί; Αδύνατον. Υπάρχουν πολλά αντικρουόμενα συμφέροντα. Και όπως έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον» . Και όταν αποκαλύπτονται από τον ήλιο, εσείς εκτίθεστε.
Υ.Γ.: «Ομορφαίνουνε τις γειτονιές στα στενά δρομάκια του Αιτωλικού» έγραψε ο δημοτικός σύμβουλος κ. Μασαούτης στο προσωπικό του λογαριασμό στο facebook (μαζί με σχετική φωτογραφία). Λογικά με τον όρο «ομορφαίνουνε» αναφέρεται στην προηγούμενη δημοτική αρχή που σχεδίασε το έργο και εκτέλεσε η τωρινή (αναφέρομαι στην ανάπλαση της μικρής πλατείας μπροστά από τα μαγαζιά των Βασίλη Καστανά, Μαρίας Τσοκάντας και Σπύρου Γρίβα). Μπράβο σας. Ειλικρινά μπράβο σας. Παράδειγμα προς μίμηση είστε κ. Μασαούτη. Παράδειγμα πολιτικού πολιτισμού.
Υ.Γ.2: Τελευταία φορά θα το πω, επειδή είδα διάφορα σχόλια από συνδημότες μου για το προηγούμενο άρθρο μου, ότι εδώ, όπως είπα και στο πρώτο μου άρθρο, γράφουμε την προσωπική μας άποψη και τίποτα παραπάνω…αν ακουστεί, ακούστηκε.
Υ.Γ.3: Για την ιστορία η Μαρίτσα του λαϊκού άσματος ήταν Ελληνίδα καλλονή, η οποία έγινε, αφενός, θρύλος για την ομορφιά της και αφετέρου για τα ερωτικά της σκάνδαλα, την εποχή της βασιλείας του Όθωνα στην ορεινή Φωκίδα. Το όνομα της ήταν Μαρία Δασκαλόπουλου ή Μαρία Πενταγιώτισσα.
«Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στο Χρισσό κριάρια και στης “περιμετρικής” την ποδιά σφάζονται παλικάρια …»
Σπυρίδων Δ. Σταράμος
