Δύσκολοι καιροί για τους ελαιοπαραγωγούς της περιοχής μας αλλά και όλης της χώρας. Με ψυχολογία στα τάρταρα και την τσέπη άδεια, καλούνται να πάρουν αποφάσεις για τη φετινή παραγωγή, της οποίας η συγκομιδή πλησιάζει. Αποφάσεις σημαντικές, απο τις οποίες διακυβεύεται όχι η αύξηση των κερδών αλλά η ίδια η επιβίωση του κλάδου.
Κυριότερος παράγοντας αυτής της ζοφερής κατάστασης, είναι οι μεγάλες ποσότητες ελιάς που παραμένουν ακόμα στις αποθήκες των αγροτών απούλητες. Σχεδόν το 60% της φετινής εσοδείας, ακόμα και περυσινής σοδειάς σε κάποιες περιπτώσεις, μένουν ακόμα αδιάθετες και στα αζήτητα. Οι τοπικοί μεσίτες εμφανίζονται αδιάφοροι για το προϊόν, οι πράξεις αγοραπωλησιών είναι ελάχιστες και όπου υπάρχουν, γίνονται με δυσβάσταχτους όρους για τους παραγωγούς.
Οι προσφερόμενες τιμές είναι στα επίπεδα του κόστους παραγωγής ή ακόμα και κάτω αυτού. Φημολογείται πως δόθηκε προσφορά για ψιλό τεμαχισμό και πράσινα, ίση με 0.08 ευρώ το κιλό! Ποιοτικό προϊόν, σε τιμή ασύμφορη και τα χρήματα κυριολεκτικά του χρόνου… Μιας και τη θέση των μετρητών κατά την πώληση έχουν πάρει οι εξάμηνες -τουλάχιστον- επιταγές.
Με αποθήκες γεμάτες λοιπόν και το “ταμείον μείον”, οι ελαιοπαραγωγοί σκέφτονται πως θα καταφέρουν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της καθημερινότητας αλλά και της συγκομιδής που έπεται. Αρκετοί είναι αυτοί που αποφάσισαν την πλημμελή περιποίηση των κτημάτων τους σε μια προσπάθεια να περιορίσουν τα έξοδά τους. Άλλοι σκέφτονται τη συγκομιδή με μηχανικά μέσα σε ένα χέρι, άλλοι την αποθήκευση μόνο του μεγάλου τεμαχισμού και την ελαιοποίηση όλης της υπόλοιπης παραγωγής, άλλοι να μην ασχοληθούν καν με τη συλλογή της νέας παραγωγής κρίνοντάς την ως ασύμφορη με τα τωρινά δεδομένα.
Το τι θα γίνει τελικά θα φανεί στο άμεσο μέλλον. Ας ελπίσουμε πως θα “ξαστερώσει ο μουντός καιρός” που επικρατεί για ένα από τα πιο σημαντικά προϊόντα της οικονομίας της περιοχής μας αλλά και ολόκληρης της χώρας.
Απόστολος Ε. Ντάλας
