«Γεια σας,
με λένε σκύλο και είμαι ένα τετράποδο που σας λατρεύει εσάς τους ανθρώπους. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με τραβάει να βρίσκομαι κοντά σας αλλά σας αγαπώ περισσότερο και από το δικό μου είδος. Πολλοί με φωνάζουν «αδέσποτο» ή «μπάσταρδο». Δεν ξέρω τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις αλλά ευχαρίστως θα τις δεχόμουν σαν να είναι το όνομά μου. Ό,τι θέλετε εσείς οι άνθρωποι, εγώ δεν έχω καμία απολύτως αντίρρηση. Είστε πιο έξυπνοι από μένα, πιο δυνατοί, πιο μεγάλοι και πιο άξιοι. Μπορείτε και φτιάχνετε σπίτια για να μένετε πολλά άτομα μέσα, έχετε κάτι σιδερένια πράγματα που τα καβαλάτε σαν να είναι άλογα και πηγαίνετε μεγάλες βόλτες. Φροντίζετε ο ένας τον άλλο, κάθε μέρα έχετε φαγητό και νερό και μερικοί από σας έχουν και σκύλους σαν και μένα. Πολύ τους ζηλεύω αυτούς τους τύπους που μου μοιάζουν. Κι εγώ θα ήθελα να είμαι κάπου ζεστά τα βράδια του χειμώνα, αλλά δεν με πειράζει να κοιμηθώ και έξω από την πόρτα σας. Ζεστά είναι και στο χαλάκι, εμένα δεν με ενοχλεί καθόλου.
Η περιοχή που ζω, απ’ ότι έχω ακούσει, ονομάζεται Αιτωλικό. Είναι ένας υπέροχος τόπος, έχει άπλετο ήλιο για να αράζω τα μεσημέρια και να κοιμάμαι, ενώ έχω και πολλούς φίλους. Κάθε λίγο και λιγάκι βλέπουμε καινούργιες φάτσες στον τόπο μας, σκυλιά που τα αφήνουν ξημερώματα κοντά σε κάδους σκουπιδιών αλλά και πολλά κουταβάκια που μάλλον η μάνα τους δεν τα θέλει και τα παρατάει στο Αιτωλικό. Άραγε όλες αυτές οι μανάδες δεν νοιάζονται για τα μικρά τους και όλες έρχονται συγκεκριμένα στο Αιτωλικό για να τα αφήσουν; Και για λίγο καιρό υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που πηγαίνουν γάλα και τροφή σε αυτά τα κουταβάκια, αλλά μετά από λίγες μέρες εξαφανίζονται και τα μικρά δεν τα ξαναβλέπουμε. Ελπίζω να πηγαίνουν σε καλύτερο μέρος και γιατί όχι, σε μια ανθρώπινη οικογένεια.
Τον τελευταίο καιρό έχω παρατηρήσει ότι πολλοί από τους φίλους μου έχουν χαθεί. Τις προάλλες ήθελα να ρωτήσω κάτι τον φίλο μου τον «Μένιο», αλλά ο μπαγάσας έχει εξαφανιστεί. Ούτε που θέλω να ακούω αυτούς τους κακοπροαίρετους που λένε ότι «τον Μένιο τον έφαγαν οι άνθρωποι». Μα πως είναι δυνατόν αυτό, μωρέ παιδιά; Αφού άνθρωποι τον φρόντιζαν και τον αγαπούσαν, πώς γίνεται να τον σκοτώσουν… άνθρωποι; Δεν το καταλαβαίνω αυτό και δεν θέλω να το πιστέψω. Προχθές πήγα να βρω τη φίλη μου τη σταχτιά, «Κρέπα» τη λένε, δεν ξέρω αν τη γνωρίζετε. Μου είπαν οι φίλοι της εκεί στη γειτονιά, ο Φλιτ, η Ίρμα, ο μαυρούλης και ο καφέασπρος ότι κάποιος άνθρωπος της έριξε φόλα! Άλλο πάλι και τούτο! Τι είναι αυτή η φόλα και γιατί την ταΐζουν στα σκυλιά αν τους κάνει κακό; Ακόμα το σκέφτομαι και δεν μπορώ να το καταλάβω.
Η αλήθεια είναι ότι έχω βαρεθεί να ακούω για φόλες και για σκυλιά που χάνονται ή για καινούργια που εμφανίζονται μέσα σε μια νύχτα. Γιατί συμβαίνει αυτό το πράγμα, από που έρχονται όλα αυτά τα σκυλιά και γιατί διαλέγουν το Αιτωλικό για να ζήσουν; Το ξέρω ότι είναι υπέροχος ο τόπος και ότι είναι ένα παραδεισένιο μέρος για να μείνει κανείς, αλλά αφού μερικοί ντόπιοι δεν μας θέλουν και προσπαθούν να μας… ξεκάνουν, τότε γιατί συνεχίζουμε και ερχόμαστε εδώ; Μήπως τελικά δεν ερχόμαστε μόνοι μας, αλλά μας φέρνουν και μας πετάνε οι πρώην ιδιοκτήτες μας;
Και με αφορμή το θάνατο κάποιων φίλων μου, σκέφτηκα να σας γράψω ένα γράμμα και να σας ρωτήσω κάποια πράγματα, έναν έναν ξεχωριστά. Έχουμε και λέμε:
Εσύ φίλε μου που με φροντίζεις και με δέχτηκες στο σπίτι σου και στην οικογένειά σου. Το ξέρεις ότι δεν ενοχλώ και ότι το μόνο που ζητάω είναι ένα πιάτο φαγητό, λίγο νερό, αγάπη ΑΝ θες μου δίνεις και είμαστε κομπλέ. Σε παρακαλώ πολύ, αν δεν έχεις σκοπό να με κρατήσεις μέχρι να φτάσει σε ένα τέλος η ζωή μου, τότε μην ασχοληθείς μαζί μου. Μην πάρεις σκύλο, άστο για κάποιον άλλο που νοιάζεται και μπορεί. Φιλικά στο λέω.
Εσύ που με δέχτηκες στην οικογένειά σου και μου επέτρεψες να ζευγαρώσω με έναν άλλο σκύλο. Ξέρεις ότι μετά από μια τέτοια πράξη, θα περάσει λίγος καιρός και θα γεννηθούν κάμποσα μικρά κουταβάκια. Σε παρακαλώ πολύ, αν δεν θέλεις να κρατήσεις αυτά τα σκυλάκια, ούτε έχεις κάπου να τα δώσεις, τότε στείρωσέ με και μην μου επιτρέψεις να κάνω άλλα σκυλάκια. Εγώ από μόνος μου δεν μπορώ να κάνω κάτι, δυο φορές το χρόνο μυρίζω θηλυκιά σκύλα και… τρελαίνεται το μυαλό μου! Δεν μπορώ να κρατηθώ, προστάτεψέ με, φίλε άνθρωπε, για να μην ξεφύγει πάλι η κατάσταση. Φιλικά στο λέω.
Εσύ που βλέπεις αδέσποτο σκυλί και πονάει η ψυχή σου επειδή είσαι ευαίσθητος άνθρωπος. Είσαι σπάνια «ράτσα» και σε λατρεύω που δίνεις νερό και τροφή στα υπόλοιπα αδέσποτα, αλλά πρέπει να σου πω κάτι και σε σένα. Από τη στιγμή που φροντίζεις ένα αδέσποτο σκυλί τότε πολύ απλά αυτό γίνεται δικό σου. Γιατί με το να ταΐζεις όποιο άστεγο σκυλί βλέπεις μπροστά σου δεν λύνεις κάποιο πρόβλημα, αλλά το διαιωνίζεις. Αν δεν μου δώσεις φαγητό και νερό τότε και εγώ από τη μεριά μου θα φύγω και θα πάω αλλού να βρω την τύχη μου. Δεν θα περιφέρομαι στα στενά και στους δρόμους, να τρομάζουν οι άνθρωποι που δεν με ξέρουν και με βλέπουν ξαφνικά μέσα στα πόδια τους. Σταμάτα να με φροντίζεις αφού δεν με παίρνεις στο σπίτι σου και δεν με πας στον κτηνίατρο για να με στειρώσεις. Μην μεγαλώνεις το πρόβλημα, μπορεί εσύ να μην το βλέπεις, αλλά πίστεψέ με, τα κάνεις χειρότερα. Φιλικά στο λέω.
Εσύ που πετάς φόλες και σκοτώνεις αδιακρίτως όποιον φίλο μου κάνει το λάθος και σε εμπιστευτεί. Το ξέρεις ότι εσείς οι ίδιοι οι άνθρωποι φτιάξατε νόμους που τιμωρούν αυτήν την πράξη; Και στο κάτω κάτω της γραφής γιατί με σκοτώνεις; Δεν σε δάγκωσα, ούτε σου δημιούργησα κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Σίγουρα όχι σοβαρότερο από αυτό που έχεις με το γείτονά σου ή με το αφεντικό σου ή με την Εφορία κ.ο.κ. Γιατί εκμεταλλεύεσαι την αθώα αγάπη μου και με… αναγκάζεις να πεθάνω με τόση αγωνία και τόσο πόνο; Οι φίλοι σου και οι γνωστοί σου άραγε ξέρουν τι κάνεις τα βράδια; Γιατί να είσαι σίγουρος ότι αν γνώριζαν το έγκλημά σου τότε ούτε θα σε φώναζαν σπίτια τους για φαγητό ούτε θα σε κερνούσανε κανένα κρασί στο καφενείο. Και σίγουρα δεν θα σε ήθελαν κοντά στα παιδιά τους γιατί όπως έμαθα οι επιστήμονες έχουν πει ότι όποιος κάνει κακό σε μικρά ζώα τότε έχει την τάση μεγαλώνοντας να… αλλάζει θύμα. Είσαι επικίνδυνος όχι μόνο για μένα και τη ράτσα μου αλλά είσαι δυο φορές επικίνδυνος για την ίδια την κοινωνία των ανθρώπων. Μπορείς να αλλάξεις και να σταματήσεις αυτό το έγκλημα, ποτέ δεν είναι αργά. Φιλικά στο λέω.
Εσείς κύριοι που έχετε τις τύχες του τόπου στα χέρια σας. Σε σένα μιλάω δήμαρχε, αντιδήμαρχε και λοιποί του δημοτικού συμβουλίου. Όλοι γνωρίζουν ότι επιδοτήστε από το κράτος για να αναλάβετε τα αδέσποτα της περιοχής σας. Όχι μόνο του Μεσολογγίου αλλά και του Αιτωλικού, της Κατοχής, της Γουριάς, του Νεοχωρίου και όλων των περιοχών, μικρών και μεγάλων, που ανήκουν στο δήμο. Γιατί δεν μας βοηθάτε; Και εμάς τα αδέσποτα ζώα αλλά και τους ανθρώπους που μπλεκόμαστε μέσα στα πόδια τους. Όλοι μαζί δυστυχώς δεν γίνεται να ζήσουμε και το καταλαβαίνω. Ο καθένας έχει το σπίτι του, την οικογένειά του και σκέφτεται το καλύτερο γι’ αυτούς. Εγώ όμως δεν μπορώ να κάνω κάτι για να βελτιώσω τη ζωή μου γιατί μια μέρα ξύπνησα και βρισκόμουν έξω από το σπίτι μου, γιατί γεννήθηκα στο δρόμο ή ακόμα χειρότερα γεννήθηκα σε σπίτι και ξημέρωσα στα σκουπίδια. Είστε υποχρεωμένοι να μας βοηθήσετε, είστε υπεύθυνοι για μας, έχετε πληρωθεί για να είστε υπεύθυνοι για μας. Το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι απλά να ΚΑΝΕΤΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΑΣ! Φιλικά σας το λέω.
Ένας αδέσποτος σκύλος»
Μιχάλης Βελτσίστας
