Γιατί, ρε φίλε, πετάς παντού τα σκουπίδια σου, ακόμα κι όταν ο κάδος είναι δύο βήματα πιο πέρα;

Γιατί, ρε φίλε, ξεριζώνεις τα φρεσκοφυτεμένα δεντράκια;

Γιατί, ρε φίλε, ζωγραφίζεις αισχρά λόγια πάνω στα ξύλινα παγκάκια που χρησιμοποιούνται κι από μικρά παιδιά;

Γιατί, ρε φίλε, σπας τα ξύλινα παγκάκια που τόσο ομόρφυναν τον τόπο και που τα χρησιμοποιείς κι εσύ;

Γιατί, ρε φίλε, αφήνεις τις σακούλες σου έξω από τον (άδειο) κάδο, ενώ υπάρχουν αδέσποτα που θα τα σκορπίσουν παντού;

Γιατί, ρε φίλε, ενώ υπάρχει κανονικός κάδος, πετάς στον κάδο της ανακύκλωσης τα σκουπίδια σου;

Γιατί, ρε φίλε, κάνεις καταγγελίες σε συμπολίτες σου, ενώ δεν έχεις προσπαθήσει καν να το συζητήσεις πρώτα;

Γιατί, ρε φίλε, κάνεις καταγγελίες σε επιχειρήσεις που παλεύουν να σταθούν, μόνο και μόνο για να τους δημιουργήσεις πρόβλημα (και χωρίς να έχουν κάνει κάτι μεμπτό);

Γιατί, ρε φίλε, ενώ είσαι “φίλος” με κάποιους, τους κακολογείς τόσο εύκολα πίσω από την πλάτη τους;

Γιατί, ρε φίλε, όταν γίνεται κάτι κακό, κατηγορείς πάντα τους ρομά ή τους αλλοδαπούς;

Γιατί, ρε φίλε, κρίνεις χωρίς να ακούσεις τι έχει να σου πει ο άλλος πρώτα;

Γιατί, ρε φίλε, σχολιάζεις και κρίνεις αρνητικά το διπλανό σου, ενώ εσύ πρώτα δεν είσαι σωστός;

Γιατί, ρε φίλε, δε σέβεσαι τους άλλους για να σε σεβαστούν κι αυτοί; Γιατί “να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα”; Γιατί δεν είσαι καλοπροαίρετος; Γιατί δεν κάνεις μια προσπάθεια να σκέφτεσαι πρώτα το εμείς;

Βάσω Ζ. Νικολογιάννη