Σειρά μου λοιπόν να γράψω το πρώτο μου κείμενο για τη νέα χρονιά! Φτάσαμε αισίως στο 2021, συμπληρώσαμε 200 ολόκληρα χρόνια από τότε που ξεκινήσαμε τον αγώνα της επανάστασης απέναντι στον οθωμανικό ζυγό. Αλλά δεν είμαστε εδώ για να ξαναθυμηθούμε τι έγινε τότε, ποιοι ήταν ήρωες, ποιοι ρουφιάνοι και ποιοι ξένοι πραγματικά βοήθησαν τη χώρα. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει και να πληροφορηθεί για τη ζωή και το έργο του Λόρδου Βύρωνα, του γνωστού Άγγλου φιλέλληνα που έδωσε όλο του το βιός για τον επαναστατικό αγώνα μιας ξένης χώρας. μιας χώρας που δεν της χρωστούσε τίποτα και όμως της χάρισε την ίδια του τη ζωή. Ακόμα και στο… νεκροκρέβατο του όμως ο Άγγλος φιλέλληνας, αντί να δει γύρω του ανθρώπους ευγνώμονες για όλα όσα τους πρόσφερε, είδε Σουλιώτες και λοιπούς να του ζητάνε ακόμα περισσότερα χρήματα, έστω κι αν ο ίδιος αργοπέθαινε βασανιστικά από την αρρώστια που τον είχε προσβάλλει.
Και ερχόμαστε 200 χρόνια μετά να δούμε που βρισκόμαστε. Θέλω πολύ να είμαι αισιόδοξος και να γράψω ένα κείμενο χαρούμενο και… ευοίωνο αλλά το ξεβράκωμα μερικών, το τόσο απροκάλυπτο ξεβράκωμα που είδαμε τις προηγούμενες μέρες, μας οδηγεί με ασφάλεια στο συμπέρασμα δια μέσω της γνωστής παροιμίας “τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα”. Μου δημιούργησε θυμό και έκπληξη το γεγονός οτι πολλοί βουλευτές της κυβέρνησης παράκαμψαν γιατρούς και νοσηλευτές που είχαν προτεραιότητα για τον εμβολιασμό κατά του covid-19, με αποτέλεσμα να ισχύσουν για ακόμα μία φορά σε αυτή τη χώρα, δύο μέτρα και δύο σταθμά. Και αντί να σταθούμε σε αυτό το γεγονός και να δούμε τι στο καλό έγινε και παρακάμφθηκαν οι “ήρωες” της πανδημίας για να εμβολιαστούν υπερήλικες βουλευτές, στεκόμαστε στο αν πήγε ή όχι στο Ντουμπάι ο Κωστόπουλος, η Λιόλιου και ο Τσιλιχρήστος! Καμία πρόοδος αυτή η χώρα μωρέ, πότε θα το καταλάβετε;
Για να δημιουργήσω και μια εικόνα σύγκρισης και προόδου αρκεί να δούμε αυτό. Το γνωστό ουίσκι Johnnie Walker γιορτάζει 200 χρόνια από τότε που ιδρύθηκε η εταιρία, όσα χρόνια δηλαδή γιορτάζουμε εμείς από την επανάσταση του 1821! Αντιλαμβάνεστε οτι σαν χώρα έχουμε μείνει ολόκληρους αιώνες πίσω από τις υπερδυνάμεις του τόπου είτε στην επιστήμη, είτε στην τεχνολογία και γενικότερο σε οτιδήποτε παίζει ρόλο τη σημερινή εποχή. Όπως και τότε έτσι και σήμερα εξαρτόμαστε από άλλους για να πάρουμε αποφάσεις, για να αναπτυχθούμε, για να έχουμε ρόλο στην παγκόσμια αγορά. Αν δεν διαλέξουμε μεριά τότε θα καταστραφούμε! Αυτό μας έχουνε κάνει να πιστεύουμε οι “δικοί” μας, όχι τώρα βέβαια αλλά από την εποχή της μεταπολίτευσης, τα χρόνια του Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου. Τότε που οι δύο ισχυροί άντρες της πολιτικής ζωής της Ελλάδας… τσακωνόντουσαν στη Βουλή για το “καλό” της χώρας αλλά μόνο σε ένα πράγμα συμφώνησαν και οι δύο! Οτι η θέση της Ελλάδας είναι με τη Δύση και την Αμερική, ο ελληνικός λαός έμαθε από τότε ποια θα ήταν η πορεία του τα επόμενα χρόνια, οι Έλληνες γνώριζαν οτι στην ουσία δεν θα ήταν ανεξάρτητοι αλλά πάντοτε θα χρειάζονταν ξένους “σύμμαχους” για να προοδεύσουν και να αναπτυχθούν.
Πέρασαν τα χρόνια και κανένας δεν έδινε σημασία σε αυτούς που φώναζαν για εκείνα που ερχόντουσαν. Κανένας δεν τους έδινε τη δύναμη να γίνει πιο ισχυρή η φωνή τους, ούτε οι εφημερίδες, ούτε τα ραδιόφωνα, ούτε η τηλεόραση. Τα κόμματα έπαιζαν και συνεχίζουν να παίζουν το παιχνίδι τους, νικητές και νικημένοι είναι λίγο – πολύ, όλοι τους συνυπεύθυνοι με μας για το χάλι μας το μαύρο. Και τώρα εκείνοι που φωνάζουν έγιναν περισσότεροι, τους διαβάζεις και τους ακούς, τους βλέπεις άμα λάχει και στην τηλεόραση αλλά τώρα πια δεν τους δίνεις σημασία. Άκουσες τόσα πολλά τόσα χρόνια και απογοητεύτηκες σε τέτοιο βαθμό ώστε τίποτα να μην σου κάνει εντύπωση. Είναι τόσο καλά στημένο το παιχνίδι που στην πραγματικότητα είσαι ένας φυλακισμένος, που πιστεύει οτι ζει ελεύθερος μόνο και μόνο επειδή δεν έχει κάγκελα στο σπίτι του και έναν τύπο να του λέει πότε θα βγει, αν θα βγει και πότε πρέπει να γυρίσει.
Ακριβώς οτι γίνεται στην πανδημία! Με τη διαφορά οτι τώρα δεν αντιδράς γιατί έχουν κι άλλοι λαοί το ίδιο “χάλι” με σένα σχετικά με τον covid-19, οπότε στο μυαλό σου έχει ήδη προκριθεί η “δικαιολογία” οτι “αφού το κάνουν και οι άλλοι, θα το κάνω και εγώ“. Φτάσαμε ένα χρόνο πια να ζούμε σε καθεστώς περιορισμού, ο κόσμος έχει κουραστεί και ειδικότερα στις μεγάλες πόλεις που η αστυνόμευση αγγίζει επίπεδα μεγαλύτερα και από της ίδιας της χούντας, εκεί είναι που οι άνθρωποι αρχίζουν και πραγματικά έχουν προβλήματα. Τα οικονομικά ούτως ή άλλως υπήρχαν, τώρα αυξάνονται και τα ψυχολογικά προβλήματα. Για να σας δώσω καλύτερα την εικόνα, σκεφτείτε όλα αυτά που άλλαξαν σε αυτή τη χώρα από το πρώτο μνημόνιο και μετά. Αυτοκτονίες, τα διαζύγια άγγιξαν το 50%, οι άνεργοι της Ελλάδας σε αναλογία και ποσοστό έγιναν θλιβεροί πρωταθλητές στην Ευρώπη. Τα προβλήματα συσσωρεύτηκαν, σπίτια διαλύθηκαν, οι Έλληνες ήλιο βλέπουν και ήλιο δεν νιώθουν στο κορμί τους, τόσο πολύ έχει αλλάξει η νοοτροπία του κόσμου.
Όπως τότε με το πρώτο μνημόνιο έτσι και τώρα που ο κόσμος έχει κλειστεί στο σπίτι του σχεδόν ένα χρόνο, τα ψυχολογικά προβλήματα γιγαντώθηκαν. Η αντοχή έχει χτυπήσει “κόκκινο”, ο εγωισμός του καθενός μεγάλωσε επικίνδυνα, τα “θέλω” έγιναν απείρως περισσότερα από τα “πρέπει”. Απλά το “θέλω καινούργιο αμάξι” μετατράπηκε σε “θέλω να πάω να πιω ένα ποτό” και το “θέλω να πάω ταξίδι” άλλαξε σε “θέλω να μαζευτώ με τους φίλους μου σε ένα σπίτι“. Οι απαιτήσεις μειώθηκαν γιατί έτσι όπως είναι τώρα η κατάσταση δεν υπάρχει λόγος να απαιτείς, τουλάχιστον όχι παραπανίσια υλικά αγαθά. Ούτως ή άλλως όσον αφορά τις απαιτήσεις μας για μια καλύτερη ζωή, ούτε κάναμε κάτι νωρίτερα αλλά πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να κάνουμε κάτι και τώρα. Όχι ΝΑ, δεν ΚΑΝΟΥΜΕ τίποτα απολύτως, απλά περιμένουμε κάποιον να μας πει πως στο καλό θα ζήσουμε από δω και πέρα.
Καλή χρονιά, δημιουργική για όλους και επαναστατική για όσους…
Υ.Γ. Υγεία και ειρήνη σε όλον τον κόσμο που το έχει ανάγκη και το αξίζει
Μιχάλης Βελτσίστας
