Ένα χάος επικρατούσε πριν μερικά χρόνια στην Κων/νου Λάσκαρη, τον κεντρικότερο δρόμο της πόλης μας, όταν επιτρεπόταν η διέλευση όλων των οχημάτων (επιβατικών / φορτηγών / αστικών λεωφορείων) και από τις δυο κατευθύνσεις. Η διέλευση των πεζών από τα μικροσκοπικά πεζοδρόμια ήταν λες και περπατάς στη Βαγδάτη σε περίοδο πολέμου, την «έβγαζες» δεν την «έβγαζες» καθαρή.

Με γνώμονα την καλυτέρευση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της πόλης, η τότε δημοτική αρχή, προσπάθησε να δώσει λύση στο χάος με την απαγόρευση της διέλευσης των αστικών λεωφορείων από τον κεντρικό δρόμο και την μονοδρόμηση του δρόμου.

Αλλά απ’ ότι φαίνεται, λύση δε δόθηκε ποτέ και εξηγούμαι.

Παρότι έγιναν αρκετές παρεμβάσεις στην Κων/νου Λάσκαρη μετά την μονοδρόμησή της – διάνοιξη αριστερά και δεξιά ΜΕΓΑΛΟΥ πεζοδρομίου για να διέρχονται με ασφάλεια οι κάτοικοι, λιθόστρωση του δρόμου, τοποθετήθηκαν, αρχικά, πλαστικά κολονάκια (νύχτα σπάστηκαν) και μετέπειτα ξύλινες γλάστρες και παγκάκια (αυτά σπάζονται ακόμα και μέρα) για να αποτρέψουν το παράνομο παρκάρισμα των οχημάτων πάνω στα πεζοδρόμια – επικρατεί το ίδιο χάος.

Οχήματα παρκαρισμένα πάνω στα πεζοδρόμια, σπασμένες γλάστρες, η πραγμάτια των μαγαζιών να καλύπτει τα πεζοδρόμια, φορτηγά οχήματα να σταματούν στη μέση του δρόμου για να ξεφορτώσουν εμπορεύματα, δημιουργώντας μποτιλιαρίσματα, οχήματα να διέρχονται παράνομα ανάποδα τον δρόμο και ό, τι μπορείς να σκεφτείς σε κυκλοφοριακό χάος θα δεις σε αυτόν τον δρόμο.

Κοροϊδεύαμε γειτονικά χωριά για το χάος στους δρόμους τους και απλά τώρα τα λουζόμαστε.

Κάποιος μπορεί να πει ότι η έλλειψη παιδείας και η λάθος νοοτροπία των κατοίκων που αφήνουν το αμάξι τους πάνω στο πεζοδρόμιο είναι το πρόβλημα. Κάποιος άλλος μπορεί να κατηγορήσει τους καταστηματάρχες του κεντρικού δρόμου σαν υπαίτιους για την κατάντια του δρόμου. Κάποιος άλλος θα τα βάλει με την αστυνομία που δεν προβαίνει στην επιβολή προστίμων στους παραβάτες. Ενώ, ένας τέταρτος θα στρέψει τα βέλη του προς την εκάστοτε δημοτική αρχή που δεν δίνει, σαν αρμόδια, λύση στο πρόβλημα.

Για μένα και μόνο για μένα, η αλήθεια είναι ότι φταίνε και οι τέσσερις εμπλεκόμενοι. Η δημοτική αρχή, επειδή είναι η μόνη που μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα, είτε ενημερώνοντας τους πολίτες να μην παρκάρουν στα πεζοδρόμια, είτε με την τοποθέτηση αντικειμένων (κολονάκια, γλάστρες κ.ο.κ) για την αποφυγή παράνομου παρκαρίσματος, είτε με την πεζοδρόμηση του δρόμου, είτε με μια λύση που δεν μπορώ να σκεφτώ εγώ τώρα. Η αστυνομία, επειδή δεν επιβάλλει το νόμο, ενώ βλέπει καθημερινά τα παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια. Οι καταστηματάρχες, επειδή έμαθαν να ζουν από τους διερχόμενους του δρόμου, δεν επιτρέπουν καμία αλλαγή. Καταστηματάρχες κατέστρεψαν ή δεν ήθελαν γλάστρες μπροστά ή απέναντι από τα μαγαζιά τους, καταστηματάρχες παρκάρουν πάνω στο πεζοδρόμιο (όχι μπροστά στο μαγαζί τους, λίγο πιο πέρα), καταστηματάρχες αντιδρούσαν για τα πεζοδρόμια, τη μονοδρόμηση και την πιθανή πεζοδρόμηση. Οι κάτοικοι, επειδή δεν αφήνουν στην άκρη τις κακές συνήθειες, παρκάρουν όπου βρουν, κατέστρεψαν τις γλάστρες με τα αμάξια τους, σταματούν στη μέση του δρόμου για να μιλήσουν με κάποιον φίλο, ενώ πίσω έρχονται άλλα αμάξια ή ακόμα το παρατούν στη μέση του δρόμου για να αγοράσουν κάτι «αναγκαίο», φωνάζουν για την κατάντια του δρόμου, ενώ είναι οι ίδιοι που τη δημιουργούν.

Προσωπικά θα ήθελα να δω τον κεντρικό δρόμο του Αιτωλικού, εν μέρει πεζόδρομο (αρχικά). Δεν θα ήθελα, με τίποτα, να επανέλθουμε στο παρελθόν με τη διέλευση διπλής κυκλοφορίας από όλους τους τύπους τα οχήματα, όπως ακούω σε ορισμένες συζητήσεις. Ούτε προσδοκώ ότι με την πεζοδρόμηση θα γεμίσει ο δρόμος κόσμο, όπως λένε κάποιοι άλλοι, επικαλούμενοι παραδείγματα πεζοδρόμων σε διαφορές πόλεις της χώρας. Θεωρώ ότι η εν μέρει πεζοδρόμηση θα λύσει αρκετά προβλήματα και όταν λέω εν μέρει πεζοδρόμηση, εννοώ και χρονικά αλλά και χωρικά.

Για οποιαδήποτε αλλαγή, όμως, ειδικά μιας τέτοιας κίνησης, η οποία είναι συνδεδεμένη με την οικονομία αρκετών επιχειρήσεων και της πόλης γενικότερα, θα πρέπει να είναι συνδεδεμένη με ένα γενικότερο σχεδιασμό για την πορεία που θα πρέπει να ακολουθήσει η πόλη μας τα επόμενα χρόνια, ώστε να αναγεννηθεί.

Τέλος, για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, δεν αναφέρομαι προσωπικά σε κάποιον ή κάποιους, πρωτίστως αναφέρομαι σε μένα που αφήνω και εγώ το αμάξι αρκετές φορές πάνω στο πεζοδρόμιο.

Σπυρίδων Δ. Σταράμος