Ξέρω, ξέρω, όλο γι’ αυτό γράφουμε τον τελευταίο καιρό… Όμως, έχουμε άδικο, ρε παιδιά; Είναι η καλύτερη απάντηση στα άρθρα τύπου “Γιατί ρε φίλε“. Μα όντως είναι.

Σε συνέχεια του άρθρου του Μιχάλη, που πραγματικά έγραψε πολλά από αυτά που σκεφτόμουν ήδη να γράψω, “είναι μακράν η καλύτερη κίνηση/πράξη/πρωτοβουλία/δράση που έχω δει από πολίτες του Αιτωλικού“. Και ισχύει.

Αλλά δεν είναι απλό αυτό.

Ο εθελοντισμός είναι θεμέλιος λίθος μια υγιούς κοινωνίας, μιας κοινωνίας που θέλει να προχωρήσει, που θέλει να γίνει καλύτερη, που νοιάζεται για το μέλλον των παιδιών της.

Ο εθελοντισμός δεν αναζητεί την υλική ανταμοιβή, δεν είναι αυτό το κίνητρό του. Το κίνητρό του -όσο κι αν σε κάποιους ηχεί περίεργο και ίσως “κουτό”- είναι το όφελος της κοινωνίας.

Ο εθελοντισμός δεν είναι υποχρεωτικός, στηρίζεται στην αυτόβουλη συμμετοχή του ενεργού πολίτη.

Στόχος του εθελοντή είναι η βελτίωση των κοινωνικών, οικονομικών, περιβαλλοντικών, αθλητικών, εκπαιδευτικών και άλλων θεμελιωδών αναγκών μίας κοινωνίας.

Η έννοια του εθελοντισμού έρχεται, με άλλα λόγια, να αντισταθμίσει την τάση που επικρατεί στις σύγχρονες κοινωνίες, όπου όλα αξιολογούνται σύμφωνα με τη χρηματική τους αξία!

Πώς να αντιληφθεί ο σύγχρονος άνθρωπος ότι η προσφορά, το να δίνεις χωρίς αντάλλαγμα είναι για καλό σου ακόμα κι αν δεν βγάζεις χρήματα από αυτό!;

Η ομάδα του Aitoliko LimanakiPark ανέδειξε μια δυναμική ενεργή συμμετοχή των πολιτών στη ζωή της κοινότητας, μια διαφορετική οπτική στο τι μπορούμε να καταφέρουμε ως ομάδα, ως σύνολο.

Και σε αυτό πρέπει να σταθούμε.

Βλέποντας όλη αυτή την κινητοποίηση ένιωσα ευγνωμοσύνη και περηφάνια για όλη αυτή την προσφορά, χαρά και ελπίδα ότι τίποτα δεν έχει χαθεί, ότι δεν είμαι μόνη μου. Οι νέοι που επέλεξαν να ζήσουν στο Αιτωλικό, το αγαπούν πραγματικά και το δείχνουν στην πράξη.
Είχα, όμως, και τις επιφυλάξεις μου. Τι εννοώ. Από την πρώτη στιγμή αναρωτήθηκα αν το οικοσύστημα θα επηρεαστεί με την προσθήκη νέων “ατόμων”, νέων ειδών στην περιοχή της λιμνοθάλασσας, αν θα υπάρξει επίπτωση στους πληθυσμούς ψαριών και λοιπών οργανισμών.

Επιπλέον, δεν κρύβω ότι, πέρα από τα καταφύγια των πτηνών που κατανόησα την αναγκαιότητά τους, μου έκανε τρομερή εντύπωση η τοποθέτηση του φράχτη. Απόρησα πώς μπορεί να επιτρέπεται μια τέτοιου είδους παρέμβαση, σε ένα δημοτικό χώρο. Ρωτώντας, διαπίστωσα ότι τα παιδιά όχι μόνο είχαν κάνει τόση δουλειά, αλλά όλα ήταν σε πλήρη συνεννόηση με το Φορέα Διαχείρισης λιμνοθάλασσας και με το Δήμο.
Αυτό για όσους θεωρούν ότι “κάνουν του κεφαλιού τους”.
Φυσικά, πάντα θα υπάρχει κάποιος που δε θα συμφωνεί, πάντα θα υπάρχει αυτός που κάτι δε θα του αρέσει, που μπορεί να του φανεί “κακόγουστο”, που μπορεί να του φανεί ότι δίνει το λάθος νόημα.

Αλλά σε αυτό ΔΕΝ πρέπει να σταθούμε.

Ο εθελοντισμός στηρίζεται στην  ιδέα της κοινωνικής αλληλεγγύης, στις καλές μας προθέσεις, στη συνέπεια και στο σεβασμό. Ως ενεργοί εθελοντές σε μια ομάδα χρειάζεται να είμαστε ανοιχτοί σε νέες ιδέες, να αξιοποιούμε την εμπειρία που αποκτούμε, να αναγνωρίζουμε όσα καταφέρνουμε αλλά και να μαθαίνουμε από τα λάθη μας…

Ο εθελοντισμός δεν έρχεται να επιλύσει τα πολυσύνθετα προβλήματα των σύγχρονων κοινωνιών. Αποτελεί, όμως, ένα μοχλό πίεσης προς κάθε ιθύνοντα, ώστε να αλλάξουν πολιτικές σε ζωτικά θέματα. Για τους πολίτες είναι ένας ενεργός τρόπος παρέμβασης στο κοινωνικό γίγνεσθαι που αναπτύσσεται πέρα από κάθε είδους σκοπιμότητες. 

Οι ενεργοί και ευαισθητοποιημένοι πολίτες αποτελούν την ελπίδα για σημαντικές αλλαγές γύρω μας. Και αυτό ισχύει.

Βάσω Ζ. Νικολογιάννη