Νιώθεις ότι ζεις μια μονότονη ζωή.
Νιώθεις ότι κάθε μέρα περνά πιο δύσκολα από την προηγούμενη.
Κάθε μέρα είναι προβλέψιμη, κάθε μέρα εν αναμονή της υποτιθέμενης “κανονικότητας“.
Ίδια ρουτίνα.
Ίδια πράγματα να κάνεις. Ίδια πράγματα να μην κάνεις…
Έρχεται ένα σημείο όπου δεν υπάρχει κανένα κίνητρο για να κάνεις κάτι σημαντικό στη ζωή σου.
Δε βλέπεις φως πουθενά.
Αν έχεις το μαγαζί σου ανοιχτό, απογοητεύεσαι γιατί δεν υπάρχει κίνηση. Πού να βρεις όρεξη (και χρήματα) να το έχεις καθαρό και περιποιημένο καθημερινά, να φέρεις νέο εμπόρευμα, να φτιάξεις τη “βιτρίνα” σου…
Αν το μαγαζί σου είναι κλειστό (και δεν είσαι από τους εκλεκτούς που έχουν πάρει covid επιδοτήσεις) σκέφτεσαι τα έξοδα που τρέχουν κανονικά, νιώθεις εγκλωβισμένος στο σπίτι, δυσκολεύεσαι να ανταπεξέλθεις οικονομικά στην καθημερινότητά σου.
Η κατάσταση – πιθανόν όχι τόσο για εμάς στην επαρχία – είναι πολύ δύσκολη όχι μόνο οικονομικά και ψυχολογικά.
Όλα φαίνονται σαν μια ανηφόρα.
Ωστόσο, πρέπει να υπάρχει ένας τρόπος για να βελτιώσεις την κατάσταση.
Αλλά δεν ξέρεις ποιος είναι αυτός… Αλλά μπορεί να μην υπάρχει κιόλας.
Η επιλογή σου, λοιπόν, είναι να προχωρήσεις όπως και να’χει…
Να σταθείς στα πόδια σου και να διαχειριστείς την κατάσταση.
Να προσαρμοστείς.
Η κανονικότητα μπορεί να μην έρθει ποτέ.
Περνάς τη δυσκολότερη ίσως φάση της ζωής σου (οικονομικά και ψυχολογικά), αλλά η λύση μπορεί να μην είναι να γίνουν τα πράγματα όπως πριν. Μπορεί και να μη γίνουν ποτέ.
Η λύση είναι να συνεχίσεις να προσπαθείς και να παλεύεις.
Να κάνεις ό, τι καλύτερο μπορείς.
Να στηρίζεις το συνάνθρωπό σου.
Να τον καταλαβαίνεις.
Να τον βοηθάς έμπρακτα αν δυσκολεύεται πραγματικά.
Να μην κάνεις ότι δε βλέπεις.
Κι αν δεν μπορείς ή δε θες να βοηθήσεις, να τον αφήσεις ήσυχο.
Να μη χτίζεις στον πόνο του.
Να μην τον σχολιάζεις για τις επιλογές του.
Μόνο εσύ ευθύνεσαι για το μέλλον σου. Δικές σου οι επιλογές. Δικές σου οι πράξεις.
Μόνο εσύ. Κανείς άλλος.
Πάρε τη ζωή που έχεις – όποια κι αν είναι αυτή, όσο μίζερη, όσο δύσκολη κι αν σου φαίνεται – και κάνε την καλύτερη.
Μπορείς να το κάνεις.
Το ξέρω, κάθε μέρα σου φαίνεται πιο δύσκολη. Μπορείς να το αλλάξεις, όμως.
Βάσω Ζ. Νικολογιάννη
