Ένας άλογος διάλογος
-Να μας μπει καλά ο καινούργιος χρόνος!
-Μη λες “να μας μπει” γιατί τα πράγματα δεν είναι καθόλου αστεία.
-Καλά, τότε “καλή χρονιά και τύχη και υγεία και…“
-Ασ’ το αδερφέ, χαμένος κόπος (και) το φετινό ευχολόγιο. Αφού κάθε χρονιά είμαστε λιγότεροι φίλοι, γνωστοί, συγγενείς και δεν συμμαζεύεται. Ας’ το σου λέω, δεν πιάνει.
-Ε και τι θες να κάνω; Να αρχίσω και γω τη γκρίνια και τα παράπονα; Έτσι θα τη βγάλουμε φέτος;
-Κάτσε πρώτα “να τη βγάλουμε” που λες και συ και μετά βλέπουμε για τίποτα παραπάνω.
-Ρε τι κακό και τούτο με το 2021. Σεξουαλική παρενόχληση στον αθλητισμό, τα ίδια και με τους ηθοποιούς και τους θεατρίνους, πολύ κακή κατάσταση.
-Και που ‘σαι ακόμα φιλαράκι! Δεν έχεις δει ούτε τα μισά!
-Λες να ‘χουμε και χειρότερα από αυτά που βλέπουμε;
-Ο κόσμος έχει επικεντρωθεί τόσο στα προβλήματά του, που δεν πρόκειται να καταλάβει οτι παγιώνεται μια καινούργια κατάσταση. Θα υπάρξουν από δω και πέρα τέτοιοι περιορισμοί που στο τέλος δεν θα ξέρουμε τελικά αν βγήκαμε ή όχι από την καραντίνα.
-Τι εννοείς; Αφού βγήκε το εμβόλιο, θα το κάνει ο κόσμος και μέχρι το καλοκαίρι θα ‘χουμε ξεμπερδέψει με τον covid-19. Τι άλλο μπορεί να συμβεί;
-Συμβαίνει ήδη φίλε μου. Για να ταξιδέψεις με πλοίο ή αεροπλάνο από δω και πέρα θα πρέπει να είσαι εμβολιασμένος. Αυτό από μόνο του φτάνει να μας δείξει προς τα που πάει το πράγμα.
-Μα αφού οι περισσότεροι θα το έχουν κάνει το εμβόλιο, τι άλλο πρέπει να γίνει για να είμαστε όπως πριν; Ο κίνδυνος θα έχει περάσει.
-Να σου δώσω μια πρώτη συμβουλή; “Ο κίνδυνος έρχεται παρέα με τον εφησυχασμό“.
-Θα ανταποδώσω με μία κλασική: “Μια ζωή την έχουμε…” και τα λοιπά τα γνωρίζεις.
-Και αυτό τι σημαίνει; Να μην με νοιάζει για όσα συμβαίνουν γύρω μου; Και τι κόσμο θα παραδώσουμε στους επόμενους, αυτό το σκέφτηκες καθόλου;
-Γιατί μωρέ οι παλαιότεροι μας σκέφτηκαν εμάς; Έκαναν τίποτα για να προστατεύσουν το μέλλον μας και το δικό τους; Οι δικές τους επιλογές και οι ατολμίες μας έφεραν εδώ που μας έφεραν, αυτό μην το ξεχνάς.
-Όχι, δεν πρόκειται να το ξεχάσω αλλά ούτε και να κολλήσω στο παρελθόν. Γιατί έτσι θα συνεχιστεί αυτός ο φαύλος κύκλος που δεν συμφέρει κανένα. Αλλά πρέπει να αποδείξουμε στους εαυτούς μας οτι έχουμε μάθει από τα λάθη του παρελθόντος και οτι μπορούμε να πάμε παρακάτω.
-Αυτό τελικά με τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις και τις κακοποιήσεις… Τι μόδα και αυτή, μαζεύτηκαν όλοι μαζί και άρχισαν να μοιράζουν καταγγελίες.
-Αυτή η κατάσταση νομίζω οτι δείχνει ξεκάθαρα οτι στην Ελλάδα υπήρχε (και συνεχίζει να υπάρχει) μεγάλο πρόβλημα σχετικά με το να κρύβουμε τέτοια περιστατικά και να τα υπομένουμε σιωπηλά. Νόμοι υπάρχουν και πρέπει να τηρηθούν οπότε κάλλιο αργά παρά ποτέ. Έχουμε μπερδέψει τη ρουφιανιά με το καθήκον, έχουμε καταντήσει να νιώθουν “ένοχοι” αυτοί που αδικούνται και απευθύνονται στον υπεύθυνο (αστυνομία) για να δικαιωθούν. Με αποτέλεσμα να μην μιλάνε καθόλου και να υπομένουν σιωπηλά την αδικία.
-Ξέρεις όμως τι άλλο σκέφτομαι; Για ποιο λόγο να… παραμερίσεις τις ηθικές αξίες στο βωμό της καριέρας, των χρημάτων, της οικογένειας, της δόξας και δεν συμμαζεύεται; Εννοώ οτι καλύτερα να διαλυθεί η εθνική ομάδα ή ένας θίασος και να χάσουμε ένα-δυο-τρία παγκόσμια πρωταθλήματα και λοιπές επιτυχίες παρά να “απολαμβάνει” μία άνευ προηγουμένου ασυλία ο κάθε καρεκλοκένταυρος σαπιοκοιλιάς, διάσημος ή όχι, που νομίζει οτι επειδή τον έβαλε σε μια καλή θέση το κόμμα ή οι συγκυρίες θα εξουσιάζει από αθλητικά σωματεία μέχρι και τα ίδια τα σώματα των αθλητών τους και τις ψυχές των καλλιτεχνών.
-Κι εγώ αυτό πιστεύω. Όπως τα παλιά τα χρόνια που ο άντρας είχε την απόλυτη εξουσία στο σπίτι και μπορούσε να έχει όσες γκόμενες ήθελε, να μην δίνει λογαριασμό στη γυναίκα του και άμα λάχει να τις σφυρίζει και κάνα-δυο χαστούκια για να ξεσπάσει τα νεύρα του. Άλλοτε οι δύσμοιρες δεν έβγαζαν άχνα για να μην “ξεφτιλιστούν” στην κοινωνία, άλλοτε ακούγανε τις ίδιες τις μανάδες τους να τους λένε “εσύ κοίτα να μη χαλάσεις το σπίτι σου” ή ακόμα χειρότερα “έλα μωρέ, άντρας είναι κι αυτός. Θα βγει, θα πιει και θα γλεντήσει όπως κάνουν όλοι” και ένας Θεός ξέρει τι άλλο μπορεί να έλεγαν.
-Είναι κοινωνικό το ζήτημα φίλε. Από τη στιγμή που ξεκινά από την ίδια την οικογένεια και συνεχίζεται και παρά έξω αυτή η αρρώστια, τότε το πρόβλημα το έχει η κοινωνία συνολικά και όχι ξεχωριστά η κάθε περίπτωση ανθρώπου.
-Αμ το άλλο το είδες μωρέ; Επιτέλους μια ψυχή σε αυτή τη χώρα που μίλησε με παραδείγματα βγαλμένα από την ίδια μας την ιστορία. Πράγματα που μπορούν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε καλύτερα αυτό που συμβαίνει και να μειώσει την… απόσταση.
-Στον Τσαφούλια αναφέρεσαι; Αυτός δεν είναι ο σκηνοθέτης της ταινίας “Έτερος Εγώ“;
-Ναι, ναι, σε αυτόν αναφέρομαι. Έχει κάνει και την ομώνυμη σειρά που είναι εξαιρετική (έτσι έχω ακούσει). Δηλαδή αν μπορούσα να στείλω ένα μήνυμα σε όλους τους ανθρώπους που με ενδιαφέρουν και να τους πω να δούνε όσα είπε σε πρωινή εκπομπή του ΑΝΤ1, να δούνε τον τρόπο που μιλάει ο άνθρωπος και τι στο καλό λέει, τότε θα το έκανα με μεγάλη μου ευχαρίστηση. Άξιος και χίλια μπράβο του!
-Ξέρεις τι σκέφτηκα μόλις τώρα; “Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο” έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Και λέω εγώ, δηλαδή αν η μοίρα μας είναι γραμμένη και δεν μπορούμε να την επηρεάσουμε τότε αυτό που ζούμε είναι το πεπρωμένο μας; Αυτή η κατάντια της ανθρώπινης φύσης και ύπαρξης είναι τελικά αυτό που μας αξίζει;
-Δεν νομίζω οτι μπορώ να σου δώσω απάντηση σε αυτό. Ο καθείς και οι σκέψεις του.
-Ξέρεις τι με εκνευρίζει; Οι ανεύθυνοι άνθρωποι, είτε σε θέσεις ευθύνης είτε όχι.
-Λες για τον αντιδήμαρχο και τον άλλο τον “δικό” μας που πήγανε και πέταξαν τα αδέσποτα στο Αγρίνιο; Που μας ντρόπιασαν σε όλη την Ελλάδα;
-Αυτό ακριβώς. Να ζημιώνεται ένας ολόκληρος δήμος από τις βλαχοπονηριές μερικών ανίκανων. Και το ακόμα χειρότερο φυσικά είναι η στάση του ίδιου του δήμαρχου που δεν έχει πάρει καμία θέση για το ζήτημα. Έπρεπε έστω και για τους τύπους να τον έχει “ξηλώσει“, ούτε τα προσχήματα ρε μ@λ@κ@!!
-Απογοήτευση, μόνο αυτό φίλε μου.
-Λέω να φύγω. Εσύ τι θα κάνεις;
-Τι άλλο; Πάω να δω λίγο Τσάμπιονς Λιγκ και μετά ύπνο. Θα ξαναπροβληματιστώ από αύριο πάλι.
-Καλό σου βράδυ φίλε… Αριβενέρτσι νούντσια που λέμε στο χωριό μου…
-Αρίμπα μουτσάτσος…
Μιχάλης Βελτσίστας
