“Και γιατί το είπε τώρα…”

Αν και δεν έχει περάσει πολύ καιρός από τότε που ασχολήθηκα με το θέμα της Μπεκατώρου και των καταγγελιών για σεξουαλική κακοποίηση σε θέατρο και αθλητισμό, νομίζω οτι για να κλείσουμε οριστικά το συγκεκριμένο ζήτημα θα πρέπει να κάνουμε μια διευκρίνηση. Υπάρχει μία -σχεδόν- φυσιολογική απορία που εξέφρασε αρκετός κόσμος είτε ανήκει σε αυτούς που βλέπουν φαντάσματα είτε ανήκει σε εκείνους που περιμένουν στα… κάγκελα με τα μαχαίρια στα δόντια για να ξεσκίσουν τους βιαστές και τους χυδαίους και πρόστυχους, διάσημοι ή όχι. “Και γιατί το είπε τώρα και όχι τότε που έγινε το περιστατικό;“…

Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες απαντήσεις για την παραπάνω ερώτηση αλλά νομίζω οτι θα συμφωνήσετε κι εσείς με την εξήγηση που θα σας δώσω. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά και ας δούμε τούτο. Οι ομοφυλόφιλοι στη χώρα μας άργησαν πολύ να βρουν τη θέση τους στην κοινωνία. Αν και υπάρχουν από το ξεκίνημα του ανθρώπινου είδους, εμείς οι “κανονικοί” άνθρωποι κατά το πέρασμα των αιώνων ψάξαμε ουκ ολίγους τρόπους για να τους… γιατρέψουμε από την “ιδιαιτερότητά” τους. Ηλεκτροσόκ, χαπάκια, βασανιστήρια, εγκλεισμός σε ιδρύματα, απομόνωση από την κοινωνία, λεκτική βία, σωματική βία, δολοφονίες, οικογενειακή απόρριψη και ένα κάρο ασχήμιες που έχουν υποστεί άπαντες οι ομοφυλόφιλοι από την ανθρώπινη κοινωνία και το ίδιο συμβαίνει και τη σημερινή εποχή. Και για να σας προλάβω, όχι φίλοι μου, αυτό το κείμενο δεν το γράφω για να υπερασπιστώ κανέναν απλά σας εξηγώ τούτο: Οι ομοφυλόφιλοι ανήκουν σε εκείνες τις ομάδες των ανθρώπων που έχουν γνωρίσει τον ρατσισμό και τον εκφοβισμό κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Και αν έχουμε συμπληρώσει 2021 χρόνια μετά την αρχαία εποχή της ανθρωπότητας(ή αλλιώς μετά την εποχή των Ελλήνων, δική μου η γνώμη), αλήθεια άραγε, τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Η αντιμετώπισή μας προς οτιδήποτε διαφορετικό από τον εαυτό μας είναι τόσο πρωτόγονη όσο και άσχημη, άξεστη, άδικη. Άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο είμαστε επιφυλακτικοί ή επιθετικοί απέναντι στον χοντρό, στον ξερακιανό, σε αυτόν που φοράει γυαλιά μυωπίας, στον γκέι, στον μαύρο, στον Αλβανό, στις γυναίκες που οδηγούν, στους μετανάστες, στους ανάπηρους, σε όποιον δεν είναι “κανονικός” σαν κι εμάς. Σκεφτείτε και μόνοι σας αν είμαι υπερβολικός ή αν αυτό που γράφω είναι ο κανόνας, μην παραδειγματίζεστε μόνο από τον εαυτό σας αλλά ανοίξτε τα μάτια σας και στους γύρω σας, στους δικούς σας ανθρώπους, στην παλιά γενιά, στην επόμενη γενιά, η… δεξαμενή παραδειγμάτων είναι ατέλειωτη.

Ζούμε σε μια χώρα που υποχρεώνει τους ομοφυλόφιλους πολίτες της να μεταναστεύσουν για να μπορέσουν να ζήσουν όπως όλοι οι άνθρωποι. Αυτοί οι άνθρωποι τι σόι μετανάστες είναι; Κοινωνικοί; Ερωτικοί; Μετανάστες βιολογικού φύλου; Αυτό είναι κύριοι και κυρίες το… βαλάντιο που οφείλει να πληρώσει ένας ομοφυλόφιλος στη σημερινή Ελλάδα. Είτε θα ζήσει με προϋποθέσεις είτε θα φύγει, αυτές είναι οι επιλογές που έχει ένας ελεύθερος άνθρωπος στη χώρα μας το 2021. Ελπίζω να έγινα σαφής σχετικά με τους ομοφυλόφιλους γιατί θέλω να προχωρήσουμε παρακάτω. Θέλω να φτάσουμε στην απάντηση του ερωτήματος της πρώτης παραγράφου του κειμένου.

“Και που κολλάει το παραπάνω με τους ομοφυλόφιλους με εκείνο με την Μπεκατώρου και τις καταγγελίες;“, μπορεί να πει κάποιος με όσα έχει διαβάσει ως αυτό το σημείο. Επειδή, λοιπόν, δεν ζούμε πια με τις ασπίδες και τα σπαθιά αλλά με τις αλλαγές που φέρνει ακατάπαυστα η παγκοσμιοποίηση, γι’ αυτό και μόνο το λόγο οι ομοφυλόφιλοι εδώ και κάμποσα χρόνια έχουν “βρει” τη θέση τους στη σημερινή κοινωνία. Δεν είναι πολλά αν σκεφτεί κανείς τις δεκαετίες που ακολούθησαν του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου, περίπου 80 χρόνια. Σταγόνα στον ωκεανό της ανθρώπινης ιστορίας και ύπαρξης δηλαδή. Άρα “βρήκαν” τη θέση τους πάρα πολύ πρόσφατα και αναφέρομαι πάντοτε στην Ελλάδα, εδώ ζω και για εδώ ξέρω και με νοιάζει.

Οπότε φτάσαμε σε ένα σημείο που έγιναν ξαφνικά μαζικές καταγγελίες από αθλητές και ηθοποιούς για περιστατικά βιασμού και σεξουαλικής παρενόχλησης. Και μέσα σε όλο αυτό το ντόμινο των εξελίξεων/ανακρίσεων/ συλλήψεων, έμεινε να αιωρείται η ερώτηση “και γιατί το είπε/αν τώρα και όχι τότε που έγινε το περιστατικό“. Νομίζω οτι την καλύτερη απάντηση την έδωσε ο Φώτης Σεργουλόπουλος σε συνέντευξη που έδωσε πρόσφατα και μεταξύ άλλων ανέφερε οτι ένας βασικός λόγος που φτάσαμε σε τόσες εξομολογήσεις και καταγγελίες είναι οι… ομοφυλόφιλοι. Αρκετές γυναίκες ηθοποιοί κατάφεραν και μίλησαν για τα τραύματά τους πρώτα στους γκέι φίλους τους και μετά στις οικογένειές τους. Είναι τέτοια η εποχή που ζούμε πια που είναι εφικτό αυτό το πράγμα, ειδικά σε σχέση με το παρελθόν. Όπως επίσης επειδή οι ομοφυλόφιλοι, όπως προαναφέραμε, είναι άνθρωποι που έχουν βιώσει τον ρατσισμό και την -κάθε μορφής- παρενόχληση τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους, είναι πιο “κατάλληλα” άτομα για να δεχτούν τις εξομολογήσεις των θυμάτων σεξουαλικών εγκλημάτων και ανήθικων πράξεων.

Γι’ αυτό και η Μπεκατώρου μίλησε τώρα. Γιατί τώρα “μπορούσε” να το κάνει και να υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα. Και αυτό το αποτέλεσμα είναι το ντόμινο καταγγελιών που ακολούθησαν από τους αθλητές και τους ηθοποιούς. Μόνο τη σημερινή εποχή μπορούσε να γίνει αυτό το πράγμα στη χώρα μας. Αυτή είναι η απάντηση σε κείνη την ερώτηση…

Μιχάλης Βελτσίστας