Ένα από τα κακά της πανδημίας του covid-19 είναι η… παύση του προβληματισμού και της προσπάθειας εξεύρεσης λύσεων για τα θέματα που παραμένουν ανοιχτά και είναι πολύ σημαντικά. Όπως; Για παράδειγμα, σε ένα από τα πρώτα μου κείμενα στο etoliko.gr στην ενότητα των “Απόψεων“, είχα γράψει οτι μια κοινωνία, μια πόλη, μια χώρα τέλος πάντων, για να μπορεί να προοδεύει πρέπει να φροντίσει για το επίπεδο της υγείας, της παιδείας και της ψυχαγωγίας των μελών, των πολιτών, των κατοίκων της.
Τότε είχαμε αναλύσει οτι οι τρεις αυτοί παράγοντες αλληλοεπηρεάζονται και έχουν άμεση συνάρτηση ο ένας με τον άλλο. Η υγεία χρειάζεται την γνώση (την παιδεία) για να εξελιχτεί αλλά και τη ψυχαγωγία (αθλητικός τρόπος ζωής). Όπως η ψυχαγωγία έχει ανάγκη πρώτα την παιδεία για να είναι ουσιαστική για τον πολίτη ώστε να… εμπλουτίσει τη ψυχή του και εκείνος να νιώσει καλύτερα. Τέλος η παιδεία από τη μεριά της χρειάζεται ανθρώπους με υγεία στο κορμί και το πνεύμα για να ριζώσει μέσα τους και να τους “αναβαθμίσει“, να τους βοηθήσει να μπορέσουν να πάνε ένα βήμα παρακάτω τη ζωή και τον κόσμο τους.
Από τότε μέχρι σήμερα πέρασαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, πάνω από οκτώ μήνες. Με… σημαία μας την πανδημία κι από κει και πέρα χρησιμοποιώντας έναν απύθμενο “κατάλογο” δικαιολογιών, αφήσαμε πίσω οτι μας προβλημάτιζε και επικεντρωθήκαμε στο… δέντρο. Και δεν θα το πάμε το θέμα πανελλαδικά αλλά θα μείνουμε στα τοπικά μας ζητήματα, όχι του Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου αλλά συγκεκριμένα του Αιτωλικού. Εδώ ζούμε και για εδώ μας νοιάζει…
Αν, λοιπόν, μια κοινωνία χρειάζεται εκείνες τις τρείς παραμέτρους για να προοδεύει τότε το συμπέρασμα για τον τόπο μας είναι οτι δεν έχει απολύτως καμία τύχη. Αλήθεια, από που να το πιάσω και που να το αφήσω; Έχουμε και λέμε:
-Είμαστε από τις λίγες παραθαλάσσιες περιοχές της Ελλάδας που δεν έχουμε στην ουσία καθόλου υδάτινο αθλητισμό. Οτι βλέπετε μερικές φορές δεξιά κι αριστερά από τα γεφύρια είναι ιδιωτική πρωτοβουλία και δεν αφορά τη συστηματική εκπαίδευση του συνόλου του πληθυσμού (όπως είναι ο αθλητισμός μέσα από τα σχολεία ώστε να είναι ΔΩΡΕΑΝ και να μπορούν να συμμετέχουν άπαντες όσοι ενδιαφέρονται). Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που καλείται να λύσει η επόμενη δημοτική αρχή. Η υπάρχουσα είναι “νεκρή” και απλά περιμένουμε να περάσει ο χρόνος και να τη… θάψουμε. Για τα βασικά (ποδόσφαιρο και μπάσκετ) είμαστε ακόμα σε βρεφικό στάδιο αλλά τουλάχιστον όχι στο μηδέν.
-Στο υγειονομικό κομμάτι, εκεί να δεις Γολγοθάς(εντελώς επίκαιρο) και “Κύριε βόηθα με“. Τα προβλήματα στο Κέντρο Υγείας Αιτωλικού είναι μεγαλύτερα από ποτέ, συνήθως ο μόνος λόγος που πάει κάποιος μέχρι εκεί έξω είναι για να του γράψουν “συνταγή” για το φαρμακείο. Για οτιδήποτε άλλο, ο ασθενής είναι υποχρεωμένος να πάει Μεσολόγγι, Αγρίνιο, Πάτρα κ.ο.κ.
-Η παιδεία από την άλλη διαφέρει από ηλικία σε ηλικία. Τη σχολική παιδεία αρχικά την κρίνουμε από αυτά που βλέπουμε στα παιδιά μας, από το δημοτικό μέχρι και το πανεπιστήμιο. Στην περιοχή μας μέχρι το λύκειο. Όμως από εκεί και πέρα η συμπεριφορά των κατοίκων μιας περιοχής είναι και αυτή που την χαρακτηρίζει ως… πεπαιδευμένη ή όχι. Θέλετε παραδείγματα; Αυτός που παίρνει τηλέφωνο την αστυνομία και καταγγέλλει καφετέριες και λοιπά μαγαζιά οτι παρανομούν, χωρίς κανένα πραγματικό λόγο. Ή εκείνος που δημιουργεί πρόβλημα για το καταφύγιο στο Λιμανάκι χωρίς κανένα λόγο απολύτως. Όλοι αυτοί που δημιουργούν προβλήματα στους συμπολίτες τους και κατ’ επέκταση στην κοινωνία ολόκληρη, όλοι αυτοί είναι αποτέλεσμα καλής ή κακής παιδείας.
Τον… καμβά σας τον έφτιαξα. Τα συμπεράσματα δικά σας…
Μιχάλης Βελτσίστας
