Είμαστε μια μικρή πόλη με λίγους κατοίκους, που σχεδόν οι περισσότεροι γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Μαθαίνουμε για κάτι που έγινε και μετά από λίγο ξέρουμε και ποιος ήταν και όλα τα γεγονότα αναλυτικά.
Τον τελευταίο χρόνο, ζήσαμε και ζούμε μια πολύ δύσκολη κατάσταση.
Κάναμε πολλή υπομονή.
Κλειστήκαμε στα σπίτια μας, σταματήσαμε να βλέπουμε τους αγαπημένους μας, τους φίλους μας, ακόμα και τους γονείς μας, κλείσαμε τις δουλειές μας, ζοριστήκαμε οικονομικά.
Κάναμε πολλή υπομονή.
Ξεκινήσαμε το περπάτημα, τους καφέδες στο όρθιο, το παιχνίδι των παιδιών απομονωμένο δίπλα στη λιμνοθάλασσα.
Κάναμε πολλή υπομονή.
Προσπαθήσαμε να μαζευόμαστε λίγοι λίγοι στα σπίτια μας, να δουν και τα παιδιά μας ένα φίλο τους από κοντά και όχι από την κάμερα της τηλεκπαίδευσης.
Προσπαθήσαμε να μετράμε τις επαφές μας, αλλά πόση ιχνηλάτηση να κάνεις όταν πας κανονικά για δουλειά, όταν πας στο σούπερ μάρκετ, όταν σε ένα τόσο μικρό τόπο, αν βγουν όλοι έξω για “σωματική άσκηση” γίνεται το αδιαχώρητο;
Το Αιτωλικό είχε το πρώτο κρούσμα κορωνοϊού στην Αιτωλοακαρνανία. Και τότε μας φαινόταν απίστευτο, εξωπραγματικό.
Σήμερα, μετράμε σχεδόν καθημερινά κι άλλο ένα, κι άλλο ένα, κι άλλο ένα.
Και παρόλο που πάντα όλοι τα μαθαίναμε σχεδόν όλα, αυτή τη φορά είναι διαφορετικά.
Τις τελευταίες μέρες, ακούμε όλο και περισσότερο για νέα κρούσματα κορωνοϊού στο Αιτωλικό, για “πάνω από 10 επιβεβαιωμένα κρούσματα”, για “ατομική βόμβα” στο νησί μας.
Τα κρούσματα, όμως, που κατανέμονται επίσημα είναι ένα ή δύο. Και δεν μπορούμε με σιγουριά να πούμε ποιοι είναι.
Η φαντασία μας έχει οργιάσει και φτιάχνουμε σενάρια για θετικούς και ασυμπτωματικούς. Και κρεμάμε την ταμπέλα του απρόσεκτου ή του αρνητή, αυτού που “κόλλησε” αλλά κυκλοφορεί κανονικά έξω “χωρίς να τον νοιάζει”. Και μπορεί αυτός ο οποιοσδήποτε να μην έχει κολλήσει ποτέ.
Τα κρούσματα μπορεί να ισχύουν και να μην καταγράφονται; Πχ αν έχουν γίνει σελφ τεστ και δεν έχουν δηλωθεί;
Τα κρούσματα μπορεί να μην ισχύουν και γι’αυτό να μην καταγράφονται;
Μήπως κάποιοι όντως δεν είναι θετικοί και γι’αυτό κυκλοφορούν ελεύθερα οι άνθρωποι;
Όπως και να’χει, όπως σωστά προέβλεψα και την προηγούμενη Παρασκευή, μαζευτήκαμε πολύ περισσότεροι λόγω Πάσχα και πρέπει να προσέχουμε και πολύ περισσότερο.
Το ξέρω, κουράστηκες… Όμως, πρέπει να είσαι προσεκτικός. Φάε με την οικογένειά σου, αλλά με μέτρο. Απόλαυσε τις στιγμές με τους αγαπημένους σου, αλλά χωρίς υπερβολές. Προσευχήσου, αλλά μην πας στην εκκλησία αν έχει πολύ κόσμο. Γιατί θα έχει.
Δύσκολο τις άγιες μέρες να μην είσαι εκεί που έχεις μάθει, εκεί που θες, να μην ανάψεις το κεράκι σου. Όμως, ας είσαι καλά να πας του χρόνου και του παραχρόνου.
Κάναμε πολλή υπομονή. Αλλά ίσως χρειάζεται κι άλλη. Ας ευχηθούμε να είναι όλα τα θετικά κρούσματα περαστικά και γρήγορα. Να περάσει κι αυτό.
Καλό Πάσχα και του χρόνου με υγεία.
Βάσω Ζ.Νικολογιάννη
