Όταν είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου έναν αγώνα μπάσκετ, ήταν το 1997 και ήταν φυσικά ο τελικός του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος συλλόγων στη Ρώμη ανάμεσα στον Ολυμπιακό και την Μπαρτσελόνα. Ο καθείς και η ομάδα του για να προλάβω τους “αλλόθρησκους“… Τους κανόνες του παιχνιδιού δεν τους ήξερα αλλά τους έμαθα στην πορεία. Φάουλ στην προσπάθεια για καλάθι ισούται με δύο ή τρείς ελεύθερες βολές, αναλόγως από το σημείο από το οποίο κάνει την προσπάθεια ο επιτιθέμενος τη στιγμή που γίνεται η παράβαση εναντίον του. Όταν ένας παίκτης κάνει πέντε φάουλ τότε αυτομάτως αποβάλλεται από το υπόλοιπο του παιχνιδιού. Αυτό ισχύει στην Ευρώπη… Οι Αμερικάνοι, το ΝΒΑ δηλαδή, αποβάλλει τον παίκτη στα έξι φάουλ… Αλλά εμείς είμαστε στην Ευρώπη…
(Τα φάουλ τοποθετούνται με τυχαία σειρά, έτσι για να μην ψάχνουμε τρίχες στη φαλάκρα)
Πρώτο φάουλ
Εγώ, ο πατέρας μου, η μάνα μου, ο αδερφός μου, η γυναίκα του, η κοπέλα μου, η αδερφή της, ο αδερφός της, ο άλλος της αδερφός, η γυναίκα του, η μάνα του και η πεθερά του, ο πατέρας του και ο πεθερός του και η λίστα αυτή περνάει από τη δική μου οικογένεια στη δική σου που διαβάζεις το κείμενο. Και μετά στον παραδίπλα και σόι πάει το βασίλειο. Όλοι εμείς και άλλοι τόσοι σαν κι εμάς, από τον Νοέμβριο που μας πέρασε μέχρι και σήμερα που “άνοιξε” και πάλι η εστίαση, δεν είχαμε την… τιμή να κωλοκαθίσουμε σε μία καφετέρια και να απολαύσουμε μία ωραία συζήτηση παρέα με το “μαύρο κρασί” όπως ονομαζόταν ο καφές των Αράβων κατά την αρχαιότητα. Η πλειοψηφία των συμπολιτών μου δεν το έκανε σε καμία περίπτωση.
Κι αν περιμένεις από κάποιον να μην παρανομήσει και να δείξει το καλό παράδειγμα αυτός δεν είναι άλλος από τις αρχές του τόπου. Εγώ σαν μονάδα θα δείξω το w καλό παράδειγμα σε δυο-τρεις το πολύ, οι υπόλοιποι δεν πρόκειται να επηρεαστούν. Αν όμως είσαι αντιδήμαρχος ή κοινοτάρχης ή γενικότερα στα του Δήμου, τότε φίλε μου οι… χαζομάρες σου έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα και αντίκτυπο από τις δικές μου. Δυστυχώς έτσι πάει το πράγμα με αυτούς που εκτίθενται. Άρα το να πίνουν καφέ μέσα σε μαγαζί της πλατείας οι κ.κ. Γ.Σ. , Σ.Β. και Κ.Μ. είναι αν μη τι άλλο κάργα προκλητικό και σταρχιδιστικό προς την υπόλοιπη κοινωνία. Οπότε φάουλ νούμερο ένα…
Δεύτερο φάουλ
Εμείς οι κάτοικοι του Αιτωλικού έχουμε ένα πρόβλημα με την απόδοση και την ανάληψη ευθύνης. Από τη μία δεν κάνουμε παρατήρηση στους παραβάτες συντοπίτες μας που με τις σταρχιδιστικές δράσεις τους επιτρέπουν την παράταση του περιορισμού της ζωής μας. Και από την άλλη δεν θέλουμε να φέρουμε τις αρχές (δήμο, αστυνομία, εκκλησία) προ των ευθυνών τους -για το δικό μας το καλό- γιατί θα μας πει ο γείτονας “ρουφιάνο“.
Φοβάσαι να πάρεις τηλέφωνο στο τμήμα και να πεις “Ρε φίλε είναι πέντε το πρωί και δουλεύω σαν π**στης εδώ και δύο μέρες. Θέλω να ξεκουραστώ και γνωρίζω από πριν οτι αυτό ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να γίνει το βράδυ του Μ. Σαββάτου και την Κυριακή του Πάσχα γιατί εσείς, οι ακριβοθώρητοι αστυνομικοί αυτού του τόπου, δεν μπορείτε να κάνετε αυτό για το οποίο πληρώνεστε. Ο άλλος τουφεκάει, ο δίπλα πετάει δυναμίτη ανά ένα τέταρτο, ο τρίτος μάλλον ήταν γκόμενα του Καζαντζίδη γιατί δεν εξηγείται αυτός ο 24ωρος έρωτας με τα τραγούδια του διάσημου Έλληνα καλλιτέχνη στη διαπασών“, γιατί υπάρχει πιθανότητα να μαθευτεί το όνομά σου στα άτομα που δεν πρέπει ή το πιο κλασικό, δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει τίποτα.
Βλέπεις Μ. Παρασκευή τον Λύρο και τους υποτακτικούς του να βολτάρουν στο Αιτωλικό μετά από -ένας Θεός ξέρει- πόσο καιρό και αντί να τους αντιμετωπίσεις όπως σε αντιμετωπίζουν και αυτοί (με αδιαφορία), τρέχεις δίπλα τους και τους δείχνεις τη σπασμένη λάμπα, το σβηστό φως στο στενό, το σπασμένο πεζοδρόμιο, τις διαλυμένες γλάστρες και αφού τελειώσει η… ξενάγηση στα επιφανειακά προβλήματα του τόπου τότε έρχεται και η απόλυτη κατάντια. Τους ζητάς σαν χάρη(!!!) να κάνουν τη δουλειά τους… Αφού ξέρεις ρε “Μιχάλη Βελτσίστα” οτι όταν αυτοί οι τύποι βγαίνουν βόλτα με τα ταγέρ και τα κοστούμια, οτι και να τους ζητήσεις θα σου πουν “ναι, βεβαίως, θα γίνει, έχει δρομολογηθεί…” και ένα κάρο θετικές απαντήσεις. Είναι οι ίδιοι που είναι αόρατοι όλο το προηγούμενο διάστημα. Δεύτερο φάουλ από εμάς τους ίδιους…
Τρίτο φάουλ
Δεν θα βαρεθώ να γράφω αυτό που συμβαίνει με την εκκλησία, τους ανθρώπους που την εκπροσωπούν ή εργάζονται σε αυτή. Ακόμα και με τους “πιστούς” οι οποίοι, όπως και οι προαναφερθέντες, συνεχίζουν κανονικά και με το νόμο να μας γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια. Συνωστισμός, μάσκα ούτε γι’ αστείο, αποστάσεις μηδέν και οι συμβουλές από τους παπάδες της περιοχής μας πάντοτε κόντρα σε αυτό που κάνουμε όλοι οι υπόλοιποι. Γιατί; Τι φοβούνται δηλαδή; Οτι αν “υποκύψουν” και κάνουν οτι κάνουμε και οι υπόλοιποι θα τους απαξιώσει ο Θεός; Ή έχουν την εντύπωση οτι είναι τόσο ενάρετοι στη ζωή τους και οτι αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για την κοινωνία;
Ίσα ίσα που η θέση τους είναι τέτοια που θα έπρεπε να αποτελούν την ηθική πυξίδα κάθε μικρής κοινωνίας. Να λένε στους “πιστούς” οτι ο Χριστός και η Παναγία θέλουν το καλό όλου του κόσμου και όχι μόνο το δικό τους. Οτι ο Θεός των χριστιανών νιώθει και εισπράττει την αγάπη του κάθε ανθρώπου απ’ όπου κι αν εκείνος προσεύχεται και προέρχεται. Οτι δεν είναι αμαρτία να μην πας Μ. Εβδομάδα στην εκκλησία αλλά είναι θανάσιμη -για μερικούς που αυτή τη στιγμή είναι στα νοσοκομεία- αμαρτία να μην σε νοιάζει για την υγεία του συνόλου της κοινωνίας. Το τρίτο φάουλ από τους “θρησκευόμενους“, είτε αυτούς που τα παίρνουν είτε αυτούς που τα δίνουν…
Τέταρτο φάουλ
Δεν θα αλλάξω θέμα αλλά θα μείνω στα της θρησκείας. Ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που προέκυψε τις προηγούμενες μέρες, κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει τους “πιστούς” αλλά και τους διοικούντες την εκκλησία σε τοπικό επίπεδο. Τις μέρες πριν την ανάσταση είχε έρθει στο Αιτωλικό ο παπά Π. για να εξομολογήσει όποιον ήθελε να κοινωνήσει. Αυτό που θα διαβάσετε είναι τόσο σοκαριστικό όσο και αληθινό, με μαρτυρία ανθρώπου όχι “χαλασμένο τηλέφωνο” και φήμες. Αυτός ο παπά Π., ο οποίος κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να είναι λίγο πιο ευαίσθητος σε τέτοια θέματα υγείας μιας και ο ίδιος έχει σοβαρό πρόβλημα που τον υποχρεώνει να βρίσκεται σε καροτσάκι, έκανε το εξής.
Σε κάθε έναν που πήγε να εξομολογηθεί, είπε χωρίς καμία ντροπή οτι όποιος έχει κάνει το εμβόλιο κατά του covid 19, δεν έχει κανένα δικαίωμα να κοινωνήσει. Μάλιστα η δικαιολογία του ήταν οτι το εμβόλιο περιέχει μέσα κύτταρα νεογέννητων παιδιών!!! Δηλαδή αν είναι ποτέ δυνατόν! Αντί να ανοίξει την αγκαλιά του σε όλον τον κόσμο, όπως έκανε ο άνθρωπος του οποίου τη φιλοσοφία υπηρετεί, έκανε το ακριβώς αντίθετο. Έδιωξε από τον χριστιανισμό όποιον ήθελε να προστατεύσει τον εαυτό του και την οικογένειά του κατά της πανδημίας. Αν και ο Θεός του δεν ξεχωρίζει τους “πιστούς“, εκείνος σαν άλλος αθάνατος αποφάσισε για το ποιοι είναι άξιοι να κοινωνήσουν και ποιοι όχι. Τέταρτο φάουλ από τον συγκεκριμένο παπά, μόνος του αποφάσισε αυτό το έκτρωμα που αποφάσισε και μάλιστα το είχε και κολλημένο σε χαρτί.
Πέμπτο φάουλ
Οι συμπολίτες μας που ήξεραν οτι ήταν άρρωστοι αλλά κυκλοφορούσαν κανονικά και με το νόμο. Και πήγαν και στον επιτάφιο, χωρίς να φορούν μάσκες και δίπλα δίπλα με τους υπόλοιπους. Ο άλλος έκανε βόλτες με το μηχανάκι, ο άλλος πήγαινε στην εκκλησία όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα και έμπαινε και στα μαγαζιά του κοσμάκη, η ανευθυνότητα είναι το πιο κόσμιο που μπορώ να τους προσάψω.
“Και ποιος είσαι εσύ που θα τους καταλογίσεις το οτιδήποτε;” είναι μια πάρα πολύ σωστή ερώτηση σε αυτό το σημείο. Απαντώ οτι δεν είμαι τίποτα περισσότερο από σένα που διαβάζεις το κείμενο, από κείνον που έμεινε ένα μήνα στην εντατική και πήγε να πεθάνει, ούτε από αυτόν που δεν δέχεται την ύπαρξη του covid 19 και απορρίπτει οτιδήποτε έχει να κάνει με την πανδημία. Όλοι αυτοί έχουμε το ίδιο δικαίωμα να λέμε το μακρύ και το κοντό μας, μικρή ζημία κάνουμε με όσα λεν’ τα χείλη. Αλλά δεν έχουμε κανένα απολύτως δικαίωμα να γινόμαστε επικίνδυνοι για το σύνολο της κοινωνίας. Ούτε οι δημοτικοί έχουν αυτό το δικαίωμα με τη δική τους ανευθυνότητα, ούτε οι αστυνομικοί με την ανύπαρκτη παρουσία τους ειδικότερα όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα, ούτε κανένας ιερέας και οι θρησκευτικοί παρατρεχάμενοί του. Το πέμπτο και τελευταίο φάουλ το έκαναν όλοι όσοι ήξεραν οτι είναι άρρωστοι και κυκλοφορούσαν ανάμεσα στον κόσμο όλη τη βδομάδα.
Με πέντε φάουλ κύριοι και κυρίες, στο μπάσκετ αποβάλλεσαι από τον αγώνα. Στα πέντε φάουλ της κοινωνίας του Αιτωλικού, τελικά ποια είναι η ποινή που μας αξίζει;
Μιχάλης Βελτσίστας
