Την Παρασκευή 11 Ιουνίου και με καθυστέρηση ενός έτους ξεκίνησε το Euro2020 λόγω της όλης κατάστασης με την πανδημία και ό,τι αυτή έφερε.
Ό,τι είναι η μεγάλη βδομάδα για τους ηλικιωμένους, είναι το συγκεκριμένο γεγονός για τους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους. Τρεις τηλεοπτικές μεταδόσεις ποδοσφαιρικού ενδιαφέροντος, από τις 4 το μεσημέρι έως τις 12 σχεδόν το βράδυ. Η χαρά κάθε άντρα. Ποδοσφαιρική πανδαισία.
Μέσα στο όλο πανηγύρι, με τα γκολ, τις ντρίμπλες και επιτέλους τον κόσμο να πανηγυρίζει στις εξέδρες, γίναμε μάρτυρες ενός τραγικού συμβάντος. Το απόγευμα του Σαββάτου, όποιος παρακολουθούσε την αναμέτρηση της Δανίας με τη Φιλανδία είδε τον διεθνή Δανό ποδοσφαιριστή, Κριστιάν Έρικσεν, να πέφτει ξαφνικά στο έδαφος και όλοι να τρέχουν γύρω του.
Όποιος έβλεπε το ματς, ο νους του πήγε στο κακό. Είναι από τις στιγμές που λες σκούρα τα πράγματα. Νέο παιδί, αθλητής υψηλότατου επιπέδου, σωριάζεται στο γρασίδι αβοήθητος. Άμεσα κινητοποιούνται όλοι, όλο το ιατρικό προσωπικό των δύο ομάδων και αστραπιαία παρέχουν τις πρώτες βοήθειες στον αθλητή.
Οι αστραπιαίες κινήσεις των ιατρών και των θεραπευτών αποδείχτηκαν σωτήριες για τη ζωή του Κρίστιαν.
Όπως μετά διαβάσαμε, τού έγιναν οι απαιτούμενες μαλάξεις με τη μέθοδο της Καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης , το γνωστό στο ευρύ κοινό σαν ΚΑΡΠΑ ή πιο λαϊκά «φιλί της ζωής».
Το ΚΑΡΠΑ, λοιπόν, με τη βοήθεια φορητού απινιδωτή που έφεραν τα ιατρικά τιμ των δυο ομάδων, επανέφεραν τον ποδοσφαιριστή, παρόλο που όλα έδειχναν να μην πηγαίνουν τόσο καλά.
Θορυβήθηκα από την όλη κατάσταση, η αλήθεια είναι. Άσχημες σκέψεις ήρθαν στο μυαλό μου. «Τι γίνεται, ρε γαμώτο, αν συμβεί κάτι ανάλογο στην οικογένειά μου, σε κάποιον συμπολίτη μου;».
Παρακινούμενος από ένα podcast που παρακολούθησα, έψαξα, λοιπόν στη μηχανή αναζήτησης της google πόσο μπορεί να κοστίζει μια τέτοια συσκευή.
Τα αποτελέσματα με χαροποίησαν ιδιαίτερα. Με 2000€ βρίσκεις μια αξιόπιστη και πιστοποιημένη φορητή συσκευή απινίδωσης. Πόσο διόλου απαγορευτικό, για το καλό που μπορεί να προσφέρει.
Θα μου πεις, όλα τα έλυσες, έγινες και γιατρός τώρα; Όχι, δεν έγινα γιατρός σε καμία περίπτωση με μια απλή αναζήτηση στο ίντερνετ.
Έμαθα, όμως, το πόσο χρήσιμη είναι η συγκεκριμένη συσκευή. Αυτό είναι το πρώτο σκέλος της διαδικασίας. Το δεύτερο και εξίσου σημαντικό που θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει όλους είναι η εκπαίδευση πάνω στη χρήση των ειδικών αυτών μηχανημάτων, καθώς και η παρακολούθηση σεμιναρίων για το περίφημο φιλί της ζωής.
Το Ε.Σ.Υ. μας ενημερώνει “η πρόληψη σώζει ζωές”.
Για τον γράφοντα, η εκπαίδευση μέσω σεμιναρίων είναι ζωτικής σημασίας. Τρέμω στην ιδέα για το πόσοι εξ ημών έχουμε έστω και στοιχειώδεις γνώσεις στην παροχή πρώτων βοηθειών, γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις η επίκληση των Θείων από μόνη της δεν βοηθά.
Προσωπικά δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Να είμαι ξεκάθαρος. Ότι έχω δει στη μικρή οθόνη, άρα δεν ξέρω τίποτα.
Πιστεύω, όμως, ότι θα μπορούσαν να γίνουν κάποια βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Να διοργανώσουμε, για παράδειγμα, ένα τέτοιο σεμινάριο, έστω και διαδικτυακά (γιατί αντιλαμβάνομαι τις δυσκολίες με τις παρούσες συνθήκες).
Προσπάθειες έχουν γίνει, ωστόσο το ενδιαφέρον δεν ήταν το αναμενόμενο. Προσωπικά δεν συμμετείχα. Οι δικαιολογίες περισσεύουν. Ήμουν μικρότερος, λιγότερο σοφός. Να που τώρα το βλέπω απαραίτητο. Να που βλέπω πλέον τη συγκεκριμένη γνώση ότι θα με κάνει σοφότερο. Αλλά και πάλι όπως λέει και ο φίλος μου ο Σπύρος γιατί να μην γίνονται αυτά τα σεμινάρια μια φορά το χρόνο;
Κοστίζουν θα μου πεις φίλε αναγνώστη. Το ξέρω. Κοστίζουν αλλά σώζουν ζωές…
Μήπως ήρθε η ώρα για κινητοποίηση επί του ζητήματος;
Μήπως ήρθε η ώρα να κάνουμε κάτι από πριν και όχι να περιμένουμε το κακό;
Μήπως ήρθε η ώρα;
Θοδωρής Δ. Μπρούνος
