Τις δικές του σημειώσεις για την εκδήλωση στο Αιτωλικό ανάρτησε ο Μιχάλης Κότσαρης στο λογαριασμό του στο facebook.
“Την Κυριακή 27 Ιουνίου, θα πραγματοποιηθεί στο Αιτωλικό η εκδήλωση μνήμης της απελευθέρωσης της πόλης.
Σημείωση πρώτη – Θα μπορούσε να υπάρχει περισσότερο χρονικό διάστημα διαβούλευσης σχετικά με ουσιώδεις συνοδευτικές δράσεις και εκδηλώσεις, πέραν μιας παρέλασης και κατάθεσης στεφάνων. Αυτό τουλάχιστον απαιτεί μια σοβαρή, σωστά σχεδιασμένη δράση και με ουσιαστικό αποτέλεσμα στην ολοκλήρωσή των στόχων της.
Σημ. δεύτερη – η απόδοση τιμής – ιστορικά – λόγω του γεγονότος και συμβολικά, θα έπρεπε να επικεντρωθεί αποκλειστικά προς τον Φρανκ Άμπνεϋ Χέιστινγκς (Frank Abney Hastings) με κατάθεση στεφάνου στην προτομή του και ανάλογη πομπή προς την κεντρική πλατεία, χωρίς παραπανίσιες διαδρομές – διαχωρίζοντας την σύνδεση με την προτομή του Γρηγόρη Λιακατά και του Ντολμά, που χρονικά /ιστορικά και θεσμικά δεν σχετίζονται με το γεγονός της απελευθέρωσης της πόλης του Αιτωλικού.
Σημ. τρίτη – Παλιότερα έγιναν προσπάθειες θεσμοθέτησης της επετείου απελευθέρωσης της πόλης μας από συλλογικούς φορείς όπως ο Σύλλογος Γονέων & κηδεμόνων Α’ Δημοτικού Σχολείου Αιτωλικού και του Πολιτιστικού/Μορφωτικού Συλλόγου Αιτωλικού, με σημαντικότερη εκδήλωση την παράσταση του σημαντικού ηθοποιού του Εθνικού Θεάτρου Χρήστου Καλαβρούζου, με τον συνταρακτικό μονόλογο του Μακρυγιάννη. Δυστυχώς δημοτική αρχή και αιτωλικιώτες έδωσαν το βροντερό απών! Το ίδιο έκαναν και σε επέτειο της Μάχης του Ντολμά, όταν ο Γιώργος Κομζιάς, παρουσίασε μια τεκμηριωμένη ιστορικά περιγραφή της Μάχης – ένα ντοκουμέντο που πλέον συμπεριλαμβάνεται στα τεκμήρια των Αρχείων της Ελληνικής Επανάστασης – ενώ ταυτόχρονα, κάποιοι έτρωγαν χέλια στον Ντολμά…
Σημ. τέταρτη – Στην αφίσα της εκδήλωσης, έχει συμπεριληφθεί ως φόντο, τμήμα από ένα ζωγραφικό μου έργο. Θεωρώ ότι με τιμά η επιλογή του. Εδώ όμως θα πρέπει να σημειώσω το εξής: την άδεια για την χρήση του έργου μου, την έδωσα εκ των υστέρων – όταν ερωτήθηκα σχετικά και αφού είχε ήδη “σχεδιασθεί” η αφίσα – Πιστεύω πως θα μπορούσε εικαστικά να είναι καλύτερη…
Θέλω να πω, ότι ένας ζωγράφος μπορεί να διαχειριστεί το δικό του έργο γραφιστικά, καλύτερα και βέβαια πιο δημιουργικά… και σίγουρα στην συγκεκριμένη περίπτωση με πνεύμα εθελοντικής προσφοράς και αφιλοκερδούς παραχώρησης.
Αντιθέτως λυπάμαι για την εικαστική προσέγγιση της συγκεκριμένης αφίσας που με κάνει να σκέφτομαι, πόσο πιο ενδιαφέρον και αυθεντικό θα ήταν το αποτέλεσμα αν πχ προέκυπτε από ένα μαθητικό διαγωνισμό των Σχολείων της πόλης μας! (Και αυτό εντάσσεται στο χρονικό περιθώριο μιας βιαστικής προσέγγισης του γεγονότος)
Σημ. πέμπτη – στο πρόγραμμα υπάρχουν αναφορές σε εκδηλώσεις που αφορούν χορούς και τραγούδια από Συλλόγους. Θεωρώ απρέπεια να μην κατονομάζονται οι Σύλλογοι και οι Φορείς που ουσιαστικά συμβάλλουν στην υλοποίηση του συγκεκριμένου προγράμματος και φυσικά όλοι οι δημιουργικά συμμετέχοντες συντελεστές. που χωρίς αυτούς καμιά εκδήλωση δεν θα ήταν εφικτή…
Σημ. έκτη – Η λέξη “εορτασμοί” είναι αδόκιμη, μιας και δεν υπάρχει κλιμάκωση και αποκορύφωμα εκδηλώσεων. Δεν πρόκειται για τριήμερο κτλ. Η λέξη Επέτειος από την άλλη είναι καταλληλότερη αλλά δυστυχώς πόσο αργά είναι πια να ονομάσεις, σήμερα στο 2021 : “1η Επέτειος…” μια εκδήλωση που θα έπρεπε να είναι Επέτειος 200 χρόνων…
Το πρόγραμμα της “Απελευθέρωσης του Αιτωλικού”.
Μιχάλης Κότσαρης
