Η σημερινή ιστορία ξεκινάει με την παρακάτω φωτογραφία. Είναι μια φωτογραφία από τους κάδους απορριμμάτων σε μια γωνιά από το Δασάκι Αιτωλικού. Η εικόνα δεν είναι ούτε ωραία ούτε λογική, βλέπουμε κάδους κλειστούς (μπορεί γεμάτους – μπορεί και όχι) και σκουπίδια εκτός αυτών.

Οπότε συμπεραίνουμε ότι ή γέμισαν οι κάδοι και άφησε ο κόσμος τις σακούλες απορριμμάτων δίπλα σε αυτούς ή απλά τις πέταξαν εκεί δίχως να κοιτάξουν αν χωράνε στους κάδους.

Σε κάθε περίπτωση η εικόνα είναι άσχημη και το πρόβλημα μεγαλύτερο από όσο νομίζετε.

Η φωτογραφία αυτή μου στάλθηκε το Σάββατο πρωί.

Κυριακή μεσημέρι πέρασα ο ίδιος από εκεί και η κατάσταση δεν είχε αλλάξει καθόλου. Σκουπίδια παντού. Κοντά στον κάδο βέβαια, αλλά σκουπίδια παντού. Η εικόνα αυτή έμεινε η ίδια ολόκληρο το σαββατοκύριακο, όπου, άνετα, υπάρχουν πιθανότητες τα αδέσποτα (ή τα μη δεσποζόμενα κατοικίδια) σκυλιά – γατιά να τα επισκέφτηκαν και να διασκόρπισαν στην περιοχή, δημιουργώντας γενικότερα προβλήματα.

Και όπως καταλαβαίνετε στις περιπτώσεις αυτές δεν φταίνε σε καμία περίπτωση τα μη δεσποζόμενα κατοικίδια. Φταίνε οι άνθρωποι.

Αυτό, όμως, που μου κέντρισε περισσότερο το ενδιαφέρον, από το χάλι με τα σκουπίδια, κατά την επίσκεψή μου στο Δασάκι ήταν τα ξεραμένα φυτά που είχε φυτέψει η τωρινή δημοτική αρχή πριν έντεκα μήνες.

Το Δασάκι του Αιτωλικού το θυμάμαι από μικρός στην ίδια κατάσταση, ενός απλού δασυλλίου με τους μεγάλους ευκαλύπτους του και τα λίγα πεύκα του να δημιουργούν μια σκιά σε όλη την έκτασή του. Καμία δημοτική αρχή, μέχρι το περσινό Σεπτέμβριο, δεν το είχε «αγγίξει», εκτός από την εγκατάσταση και απεγκατάσταση του μανέζ της επίδειξης αλόγων.

Η τωρινή διοίκηση αποφάσισε να το αναβαθμίσει. Το καθάρισε από τα ξερά χόρτα. Διαμόρφωσε διάδρομους – μονοπάτια στο εσωτερικό του. Φύτεψε φυτά δεξιά και αριστερά των διαδρομών. Τοποθέτησε ξύλινα παγκάκια στο εσωτερικό του. Και όλο το «χωριό» χάρηκε με τη νέα του εικόνα, αφού ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ οι κάτοικοι του νησιού που πήγαιναν σαββατοκύριακα για πικ – νικ.

Η χαρά δεν κράτησε πολύ όμως. Τον περασμένο Φεβρουάριο κατέστρεψαν ότι είχαν δημιουργήσει οι ίδιοι. Η δημοτική αρχή αποφάσισε το κλάδεμά του. Ένα κλάδεμα που ο μοναδικός σκοπός του, όπως εκ των υστέρων φαίνεται, ήταν η ξυλεία από τους ευκαλύπτους αφού κόπηκαν τα περισσότερα δέντρα στα σταυρώματα. Βέβαια, ύστερα από την αντίδραση μερικών πολιτών κάποια δέντρα κλαδεύτηκαν λίγο «καλύτερα», αλλά το κακό είχε γίνει.

Σε ερώτησή μου, εκείνη την περίοδο, στον αντιδήμαρχο Αιτωλικού για το αυστηρό κλάδεμα των δέντρων, ο ίδιος μου δήλωσε ότι «ο Δήμος έχει πάρει άδεια από το δασαρχείο, μετά από σύσταση γεωπόνου να τα κόψουν, αφού το περασμένο καλοκαίρι τα δέντρα ήταν άρρωστα» και ότι «οι ευκάλυπτοι κόβονται στα σταυρώματα γιατί δεν γινόταν να κοπούν αλλού». Επίσης μου ανέφερε ότι «το καλοκαίρι τα δέντρα θα έχουν πάρει αναπτυχθεί τόσο που τσάμπα γκρινιάζει ο κόσμος τώρα».

Το καλοκαίρι ήρθε και τα δέντρα δεν αναπτύχθηκαν καθόλου, απλά μερικά φούντωσαν. Για να φτάσουμε στην προτέρα κατάσταση και να δημιουργηθεί ξανά σκιά στο δασάκι θα περάσει επιεικώς, τουλάχιστον, μια πενταετία.

Το κλάδεμα των δέντρων είναι αναγκαίο, ειδικά πλησίον των δρόμων και στα σχολικά συγκροτήματα για αποφυγή ατυχημάτων.

Το κλάδεμα των δέντρων σε δασύλλια πρέπει να συμβαίνει όταν είναι απαραίτητο. Πάντα μιλάμε για κλάδεμα και ότι για κατακρεούργηση. Και στη δική μας περίπτωση δεν ήταν απαραίτητο.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση η δημοτική αρχή έπεσε σε μεγάλο λάθος, έβαλε τρικλοποδιά στον εαυτό της καταστρέφοντας κάτι ωραίο που είχε φτιάξει.

Και σαν μην έφτανε αυτό, δεν αξιώθηκαν τόσους μήνες να ποτίσουν τα φυτά που οι ίδιοι φύτεψαν, με αποτέλεσμα να τα περισσότερα να ξεραθούν.

Όπως θα δείτε στις παραπάνω φωτογραφίες κατά μήκος των φυτών υπάρχουν και λάστιχα ποτίσματος. Δηλαδή, μια βάνα / βρύση θα έπρεπε να ανοίγουν και τα φυτά θα ποτίζονταν μόνα τους. Τόσα απλά.

Προσπαθώντας να σκεφτώ το λόγο που τα καημένα τα φυτά ξεράθηκαν φτάνω στα εξής συμπεράσματα: 1) μπορεί να μην έχουν συνδεθεί τα λάστιχα με βάνα ύδρευσης, 2) μπορεί τα φυτά που ξεράθηκαν να μην τα είχαν φυτέψει καλά, 3) μπορεί το νερό της ΔΕΥΑΜ να είναι ακριβό και 4) μπορεί κάποιοι να αδιαφόρησαν.

Σε όλες τις περιπτώσεις, πάντως, η ευθύνη πηγαίνει προς έναν αποδέκτη. Αυτόν που με προχειρότητα και χωρίς σχέδιο έφτιαξε μια τρύπα στο νερό.

Έργο δεν είναι να τραβήξω δυο γραμμές (διάδρομους),να ρίξω πάνω τους κόκκινο χώμα (που κακώς δεν το έριξα στο λιμανάκι που ανήκε), να τοποθετήσω πέντε παγκάκια (που τα «έκλεψα» από την ανάπλαση της νότιας πλευράς)  και να φυτέψω φυτά (τα οποία δεν θα πότιζα).

Το έργο θέλει σχέδιο, θέλει προϋπολογισμό, θέλει βιωσιμότητα.

Τέλος, επειδή η τωρινή δημοτική αρχή φαίνεται να τα έχει βάλει με τα δέντρα / φυτά, δεν ξεχνώ το ξεραμένο γκαζόν της περιμετρικής, που τώρα, μερικώς, ποτίζουν, θα ήθελα να επισημάνω ότι είναι ευλογία για τον μικρό μας νησί να έχει σημεία πράσινου. Ολόκληρος ο κόσμος προσπαθεί να κινηθεί σε πιο πράσινες πόλεις, άλλες πόλεις δεν έχουν και προσπαθούν να δημιουργήσουν και εμείς τα έχουμε και αδιαφορούμε.

Ας φροντίσουμε περισσότερο για αυτά (δέντρα / φυτά) για να φροντίσουν και αυτά (δέντρα / φυτά) περισσότερο για εμάς στο μέλλον.

Η Αγία Παρασκευή ας μας ανοίξει τα μάτια.

Χρονιά πολλά σε όσους/ες γιορτάζουν.

Σπυρίδων Δ. Σταράμος