Κείμενο φιλοσοφικής προέλευσης
Γιατί να υπάρχουν τόσα προβλήματα; Γιατί να φταίνε συνέχεια οι άλλοι για το δικό μας το χάλι; Γιατί εν τέλει δεν είμαστε ποτέ υπεύθυνοι για τη μοίρα μας παρά μόνο παθόντες και αποδέκτες των αποφάσεων των άλλων; Γιατί να πρέπει να υπάρχουν τόσα ερωτήματα και γιατί ποτέ δεν μας καλύπτουν οι απαντήσεις που παίρνουμε;
Ο πονοκέφαλος που φέρνουν οι ερωτήσεις… Η δυσφορία που νιώθεις όταν η απάντηση που παίρνεις δεν είναι αυτή που επιθυμείς… Μερικές φορές η απογοήτευση είναι που σε “αναγκάζει” να τις σταματήσεις (τις ερωτήσεις)… Δεν ρωτάς, δεν απορείς για να μην στενοχωρηθείς από αυτό που θα ακούσεις…
Είναι πολλές οι φορές που επειδή νομίζεις οτι ξέρεις ήδη την απάντηση, αποφεύγεις την ερώτηση. Και γίνεσαι ξερόλας και είρωνας απέναντι σε κείνον που δεν είναι σαν και σένα. Δεν ρωτάει, δεν τον νοιάζει αυτό που νοιάζει εσένα, όσο μεγάλο ή μικρό είναι… Μεγάλης ή μικρής σημασίας… Είναι τότε που οφείλεις να καταλάβεις οτι δεν είμαστε όλοι ίδιοι…
Αλλά είμαστε άπαντες ίσοι… Και στις ερωτήσεις και στις απαντήσεις… Είναι το ίδιο αλισβερίσι σε άλλη κλίμακα ενδιαφέροντος (ανάλογα με το θέμα της ερώτησης και το ρεζουμέ της απάντησης)… Δεν γινόμαστε πάντοτε κατανοητοί αλλά σίγουρα υπάρχουν κάποιοι εκεί έξω που μας καταλαβαίνουν σχεδόν κάθε φορά που λέμε κάτι…
Ούτε αυτοί είναι ίδιοι με μας… Και αυτοί μπορεί να μην μας γουστάρουν ως φάτσες, χαρακτήρες, οντότητες… Αλλά δεν σε νοιάζει πως είναι τα μούτρα του άλλου, ούτε τα μαλλιά του, ούτε τα κιλά του, ούτε το χρώμα του, ούτε οτιδήποτε τον κάνει να μοιάζει διαφορετικός από σένα… Γιατί η ουσία είναι που μετράει και στην ουσία είμαστε όλοι ίσοι…
Αυτό που θα πρέπει να σε νοιάζει είναι το τι κάνει και τι λέει ο άλλος… Όχι για λογαριασμό του φυσικά, όχι άλλο με αυτή την κατάντια, το ψεύτικο ενδιαφέρον που πηγάζει από την κουτσομπολίτιδα που έχει ο κάθε άνθρωπος μέσα του… Αυτή η κακή περιέργεια που μόνο πίσω μας πηγαίνει σαν κοινωνία…
Τι λέει ο δίπλα σου για τους μετανάστες; Τους ομοφυλόφιλους; Τις γυναίκες που τόλμησαν και μίλησαν για τον βιασμό τους; Αυτό πρέπει να σε νοιάζει και όχι να αδιαφορείς. Αυτό το πράγμα πρέπει να σταματήσει, όχι φυσικά η ελευθερία της άποψης, όχι σε καμία περίπτωση… Η σάπια άποψη όμως πρέπει να σταματήσει να εκφέρεται και πρέπει να αντιμετωπίζεται όπως της πρέπει… Με αποδοκιμασία…
“Είναι σκατά ο άλλος; Ε, τότε είμαι μια χαρά εγώ“… Η επιτομή της τελειότητας του ηλίθιου ανθρώπου… Του επικίνδυνου για την κοινωνία και την πρόοδό της… Έχει φτάσει η στιγμή της αποκαθήλωσης όλων εκείνων των παλαιωμένων ιδεών και απόψεων… Πριν φτιάξεις το νέο πρέπει να καθαρίσεις το παλιό…
Όχι άλλη αδιαφορία σε αυτό που σε αφορά ακόμα κι αν δεν ασχολείται άμεσα με σένα… Όχι άλλα στραβά μάτια σε προσβολές και εμετικές απόψεις για τους άλλους ανθρώπους ακόμα κι αν δεν αναφέρονται στο πρόσωπό σου… Η δικαιοσύνη είναι τυφλή γιατί είναι ίδια για όλους ακόμα κι αν δεν εφαρμόζεται το ίδιο για όλους…
Γιατί οι άνθρωποι την έφτιαξαν τέλεια αλλά δεν μπορούν να την κουμαντάρουν γιατί οι ίδιοι δεν είναι τέτοιοι… Και η εύθραυστη ανθρώπινη φύση είναι γεμάτη ρωγμές που δίνουν την ευκαιρία στα ελαττώματα να στριμωχτούν, να γλιστρήσουν στις χαραμάδες και να χωρέσουν μέσα της… Αυτό είναι το δεδομένο…
Εκείνο όμως που κάθε φορά αιωρείται είναι η κατάληξη αυτής της εισβολής των ελαττωμάτων… Άλλοι κυριεύονται από αυτά, άλλοι τα αντιμετωπίζουν με επιτυχία και άλλοι μαθαίνουν να ζουν με αυτά… Τα μικρά είναι λογικό να υπάρχουν γιατί αλλιώς θα ήμασταν θεοί και δεν θα τους φτιάχναμε… Τα μεγάλα όμως όπως ο ρατσισμός ή το “κυνήγι μαγισσών” σε κάθε τι διαφορετικό από μας, ήρθε η ώρα να εξαλειφθούν μια και καλή.
Και αυτό θα γίνει μόνο με τη συμμετοχή όλων μας… Όλοι μαζί να προστατέψουμε αυτούς που δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους… Αυτό θα πει κοινωνία… Όλοι μας, πρώτα ατομικά κι ύστερα σαν σύνολο, οφείλουμε να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν… Τα σκατά τα καθαρίζεις με το νερό, όχι με τα χέρια… Γι’ αυτό πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς για να αλλάξουν μετά και οι γύρω μας…
Γιατί πάνω απ’ όλα είμαστε νερό…
“Όλοι οι καλοί χωράνε στον κόσμο των ανθρώπων… Κι όσοι δεν θέλουνε να μπούνε, τότε μπορούν πολύ απλά να πάνε να γ@$#θούνε!” -στιγμιαίο-
Μιχάλης Βελτσίστας
