Γιατί το τοστ είναι τόσο διαδεδομένο; Γιατί το απολαμβάνει κόσμος και κοσμάκης, μικροί και μεγάλοι, είτε σε αλμυρή είτε σε γλυκιά γεύση; Η απάντηση είναι απλή: Το τοστ είναι τόσο πετυχημένο γιατί είναι… απλό! Τρία υλικά: ψωμί, τυρί, αλλαντικό και είναι έτοιμο… Το μεγαλείο του μινιμαλισμού..
Τουλάχιστον έτσι το προτιμάω εγώ όταν το τρώω. Πρώτο βήμα: ανάβω την τοστιέρα. Εδώ παρένθεση(δεν υπάρχει “τοστ” αν δεν μπει στην τοστιέρα)Κλείνει η παρένθεση. Δεύτερο βήμα: βάζω δυο φέτες ψωμί/τοστ μέσα -τις “κάτω” φέτες που λέμε-. Τρίτο βήμα: Βάζω μία φέτα τυρί στο κάθε ψωμάκι και από μία φέτα καπνιστή γαλοπούλα ή δύο φέτες παριζάκι. Τέταρτο βήμα: Κλείνω με δύο φέτες ψωμί/τοστ -τις “πάνω” φέτες-. Πέμπτο βήμα: Ψήνω τα τοστ με ένα ελαφρύ πάτημα της τοστιέρας, τα αφήνω για τρία λεπτά, τα “πατάω” άλλα δεκαπέντε δευτερόλεπτα και είναι έτοιμα.
Χαρτί. Πιάτο. Τραπέζι. Καρέκλα. Χέρια. Στόμα. Στομάχι… Η γνωστή διαδικασία…
Περισσότερο χρόνο μου πήρε να γράψω το παραπάνω από το να φτιάξω δύο τοστάκια! Τώρα πρέπει να βρούμε το νόημα της απλότητας και της νοστιμιάς που πηγάζουν από το τοστ και να τα δούμε από μια διαφορετική οπτική.
Τη Δευτέρα(23/08) είχαμε την πρώτη μέρα από το… διήμερο του πανηγυριού, τουλάχιστον σε οτι έχει να κάνει με το γλέντι στο δρόμο και μπροστά από τους Ταξιάρχες. Πλήθος κόσμου γέμισε απ’ άκρη σ’ άκρη το Αιτωλικό, πρώτα για να δουν την παρέλαση κι ύστερα για να απολαύσουν φαγητό, πιοτό και χορό!
Ήρθαν και πολλοί Αιτωλικιώτες που ζουν σε άλλα μέρη της Ελλάδας και στο εξωτερικό κι έγινε ακόμα πιο όμορφο το συναπάντημα. Ένιωθες την αγνή ανάγκη όλων να περάσουν “όπως παλιά” και όπως εγώ το κατάλαβα, αυτό ήταν και το τελικό αποτέλεσμα. Γέλια, χοροί μέχρι πρωίας και θετική ενέργεια να ξεχειλίζει παντού, σε έναν τόπο που το είχε μεγάλη ανάγκη αυτό το πράγμα.
Αυτό το καλό, λοιπόν, για να συμβεί χρειάστηκε συμμετοχή από τον κόσμο, οργάνωση από τις παρέες των αρματωμένων και των “καβαλαρέων” και επαγγελματισμό από τους καταστηματάρχες που εξυπηρετούσαν. Τρία βασικά υλικά για ένα τόσο δυνατό και αξιομνημόνευτο αποτέλεσμα. Το Αιτωλικό στις 23 Αυγούστου του 2021 ήταν, αυτό που λέμε, κανονική Αγι’ Αγάθη! Σήμερα δεν ακούς γκρίνια ούτε παράπονο για χθες και για προχθές… Σήμερα η μέρα έχει θετικό πρόσημο…
Όταν ο καθείς κάνει αυτό που έχει να κάνει και το πράττει με καλή διάθεση τότε μόνο θετικό μπορεί να είναι το αποτέλεσμα. Είναι απλό, είναι πετυχημένο, είναι ακριβώς σαν το τοστ στο ξεκίνημα του κειμένου!
Και κάπου κάπου, είναι και ανάγκη… Γιατί σε μια βδομάδα το πολύ θα έχουμε μείνει ξανά εμείς κι εμείς, πρόσω ολοταχώς για το φθινόπωρο. Άσχημο πράγμα η μοναξιά, έτσι δε λένε; Πόσο μάλλον όταν αφορά έναν ολόκληρο τόπο… Κρίμα…
Υ.Γ.1. Ντροπή για ακόμα μία φορά στη δημοτική αρχή για την ανυπαρξία της και σε αυτό το πανηγύρι. Η μη διοργάνωση της φετινής επίδειξης των αλόγων στις 17 του μήνα, είναι από πάνω μέχρι κάτω δική της ευθύνη.
Υ.Γ.2. Δεν χρειάζεται η προβολή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για να… κοκορευτείτε για το δρόμο προς την Αγι’ Αγάθη. Μεγαλύτερο παράσημο από τα καλά λόγια όλων εκείνων που πήγαν μέχρι εκεί πάνω δεν υπάρχει. Ο κόσμος σε θεοποιεί και αυτός είναι που σε κάνει διάολο…
Υ.Γ.3. Εκεί στο δήμο κοιτάξτε να ξεχρεώσετε αυτούς που τους χρωστάτε λεφτά εδώ και ένα χρόνο κι ύστερα βγάλτε φωτογραφία μέχρι και με τον Άγιο Βασίλη..
Υ.Γ.4. Τα “αρνητικά” στοιχεία του κειμένου τα κρατούσα για τα υστερόγραφα. Δεν ήθελα να… αμαυρώσω τα καλά που έγραψα για το πανηγύρι.
Μιχάλης Βελτσίστας
