Είναι μεγάλο πράγμα να μπορείς να είσαι ανεύθυνος και να μην υπάρχουν συνέπειες. Είναι ακόμα μεγαλύτερο, αυτή η ανεπάρκειά σου, να “ασχημαίνει” έναν ολόκληρο τόπο και να μην σου καίγεται καρφί ούτε εσένα που φταις αλλά ούτε και μένα που ΟΦΕΙΛΩ να σε βάλω στη θέση σου.

Από που στο καλό να αρχίσω και που να τελειώσω; Ας δούμε πρώτα την αιώνια γάγγραινα που ακούει στο όνομα “πάρκινγκ“… Έχουμε ένα στην περιμετρική που συνήθως είναι άδειο ή έχει τόσο λίγα αυτοκίνητα που δεν αντικατοπτρίζουν τον κόσμο που υπάρχει στο νησί εκείνη την ώρα. Την ίδια στιγμή κάνω μια βόλτα στον κεντρικό δρόμο και τον βλέπω “βίμπα” στα αμάξια.

Όλο το πεζοδρόμιο έξω από τους Ταξιάρχες είναι σχεδόν μόνιμα γεμάτο από παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Επειδή μάλιστα οι οδηγοί το καβαλάνε καλά καλά για να μην τους… σπάσει τον καθρέφτη κανένα διερχόμενο όχημα, το αποτέλεσμα αυτής της “μαγκιόρικης” κίνησης είναι να έχει καταργηθεί το ίδιο το πεζοδρόμιο.

Μέχρι και ο μέγας Χουντίνι θα σήκωνε τα χέρια ψηλά με τούτο το κόλπο! Να υπάρχει δηλαδή πεζοδρόμιο και μέσα σε μια στιγμή να εξαφανίζεται και να γίνεται πάρκινγκ, χωρίς πανιά και μαγικά καπέλα, χωρίς οφθαλμαπάτες και βοηθούς. Και το βραδάκι, όταν αδειάζει πια το νησί από κόσμο, έστω αυτόν τον λίγο που βγαίνει ακόμα έξω, ξαναεμφανίζεται το πεζοδρόμιο! Μαγικό;

Σε μια άλλη περίπτωση ανευθυνότητας και κοινωνικού σταρχιδισμού έχουμε τους “αναποδιάρηδες“. Ποιοι είναι αυτοί; Όλοι όσοι οδηγούν ανάποδα στον κεντρικό δρόμο. Στους παράδρομους και τα άλλα στενά υπάρχει επίσης το ίδιο πρόβλημα αλλά εδώ που έχουμε φτάσει ας λύσουμε πρώτα το θέμα της “βιτρίνας” και μετά πάμε παρακάτω.

Πρώτα πρώτα είναι οι ντελιβεράδες. Όταν βιάζονται(αλήθεια, υπάρχει λόγος για βιασύνη όταν οδηγεί κανείς;) και έχει κίνηση ο δρόμος, καβαλάνε τα πεζοδρόμια και τρέχουν να προλάβουν τη στροφή στους Ταξιάρχες για να χωθούν μέσα. Όταν δε είναι εντελώς άδειος ο κεντρικός, τότε σουλατσάρουν σχεδόν σε μόνιμη βάση στην αντίθετη κατεύθυνση.

Στο ίδιο μήκος κύματος αλλά με λιγότερες “δικαιολογίες” -που δεν υπάρχουν τέτοιες φυσικά- είναι οι… πατεράδες και οι παππούδες. Ο άλλος έχει το παιδί του μπροστά στο μηχανάκι, το κρατάει με το αριστερό χέρι για να μπορεί να οδηγήσει με το δεξί, εκεί που είναι το γκάζι. Έλα όμως που στο ίδιο χέρι είναι και το μπροστινό φρένο και έτσι και πεταχτεί κάποια γάτα ή κάποιος άνθρωπος τότε τι γίνεται;

Θα σας πώ εγώ τι γίνεται γιατί την έχω πατήσει μια φορά(και όχι επειδή πήγαινα ανάποδα αλλά επειδή ήθελα να γλιτώσω μια γάτα). Πατάς με δύναμη το μπροστινό φρένο για να προλάβεις το οτιδήποτε και τότε το τιμόνι “διπλώνει” και γκρεμοτσακίζεσαι σαν μ@λ@κ@ς. Κάντε το ίδιο πράγμα με ένα παιδί στην αγκαλιά και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.

Και δεν αναφέρομαι καν στην παιδεία που δίνεις στο παιδί σου όταν συμπεριφέρεσαι έτσι. Ούτε κράνος, ούτε σωστή οδήγηση, όλα λάθος ρε φίλε. Γιατί τότε αυτό το παιδάκι να μεγαλώσει και να γίνει “κανονικός” οδηγός; Γιατί να μην γίνει κι αυτό ακόμα ένας που δεν ανάβει φλας για να στρίψει, που δεν φοράει κράνος για να μην χαλάσει η φράντζα στο μαλλί, που δεν υπολογίζει τίποτα και κανέναν στον δρόμο; Έλα μου ντε…

Μια άλλη κατηγορία είναι οι “παράφρονες“. Όπως για παράδειγμα μία τύπισσα (γιατί “κυρία” δεν τη λες) που είχε παρκάρει έξω από την εκκλησία στον κεντρικό, ακριβώς πίσω από τον κάδο με τα σκουπίδια. Βάζει μπρος για να φύγει, βρίσκει τον κάδο και τον ψιλοστραβώνει και τι κάνει ρε παιδιά η… θεά; Βρίζει τον κάδο μέσα από το αμάξι και του τραβάει και μια μούντζα αρχοντική κι ύστερα πάτησε το γκάζι και εξαφανίστηκε.

Ή ο άλλος που αράζει ακριβώς μπροστά από την αποθήκη του χψ μαγαζάτορα για να πάει για τσίπουρο. Και ο κακόμοιρος που θέλει να κλείσει για μεσημέρι και να πάει σπίτι του, να γυρνάει σαν την άδικη κατάρα δεξιά και αριστερά και να ψάχνει τίνος είναι το αυτοκίνητο. Ή εκείνος που “πετάγεται” για πέντε λεπτά(μέγιστο ψέμα) να ρίξει ένα… ΚΙΝΟ στον ΟΠΑΠ. Και παρκάρει ακριβώς μπροστά από την πόρτα του μαγαζιού μου κι όταν του ζητάω να κάνει λίγο πίσω αρπάζεται και κακομουτσουνιάζει.

Και είμαι σίγουρος οτι όλοι σας έχετε να μοιραστείτε ουκ ολίγες τέτοιες ιστορίες. Οπότε αναρωτιέμαι: Τι είναι πιο μίζερο; Να μην έχεις δουλειά και να είσαι μόνος σου σε ολόκληρο νησί ή να μην έχεις δουλειά και να είσαι μόνος σου σε ολόκληρο νησί και να έχεις να αντιμετωπίσεις και τους παράφρονες, τους ασέβαστους και τους ανεύθυνους σταρχιδιστές του κοινωνικού συνόλου;

Η απάντηση είναι ΚΑΙ τα δύο. Αλλά αν για το πρώτο ερώτημα τη λύση δεν μπορείς να τη δώσεις μονάχος σου τότε για το δεύτερο, πραγματικά, τι μπορείς να πεις; Μόνοι μας, από μικρές μικρές σωστές πράξεις θα φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Η σύγκρουση με τους ανεγκέφαλους είναι αναπόφευκτη και αυτό όχι γιατί είμαστε “Ράμπο” και “Εξολοθρευτές” αλλά γιατί σε έναν που έχει… καταργήσει το μυαλό και τη λογική του, αλήθεια, τι να του πεις και τι να καταλάβει;

Μιχάλης Βελτσίστας