Ένα από τα πιο διάσημα βιβλία όλων των εποχών είναι “Οι Τρεις Σωματοφύλακες” του Αλέξανδρου Δουμά. Ανήκει στα ιστορικά μυθιστορήματα επειδή το περιεχόμενό του έχει στοιχεία της ιστορίας αν και είναι λίγα τα πραγματικά γεγονότα που αναφέρονται σε αυτό. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το μακρινό 1844 στη γαλλική γλώσσα με τον τίτλο “Les Trois Mousquetaires” και με την πάροδο του χρόνου εκτός από τη λογοτεχνία κατέκτησε και τον κινηματογράφο αλλά και την τηλεόραση.
Ο Ντ’ Αρτανιάν, ο Άθως, ο Πόρθος και ο Άραμις είναι οι πρωταγωνιστές του βιβλίου και μάλιστα ίσως, η πιο χαρακτηριστική ατάκα/σύνθημά τους είναι το “Ένας για όλους και όλοι για έναν!“. Αλήθεια, πόσοι και πόσοι δεν έχουμε πει αυτά τα λόγια όταν ήμασταν μικροί και βλέπαμε τους αγαπημένους ήρωες του Αλέξανδρου Δουμά στην τηλεόραση σαν κινούμενα σχέδια.
Όπως και με τους Θάντερκατς και το “Θάντερ-Θάντερ-Θάντερ-Θάντερκατς-Οοοοοοο!!!” που έλεγε ο τρισμέγιστος Λάιονο, το πρωτοπαλίκαρο των σούπερ ανθρωπόμορφων αιλουροειδών που όλοι αγαπήσαμε. Ανατρίχιασα και μόνο που το σκέφτηκα…
Να μείνουμε στο θέμα μας το οποίο είναι το… “Ένας για όλους και όλοι για έναν!” Αλλά ας το δούμε από μια πιο “δική” μας οπτική, λιγότερο ρομαντική και σίγουρα καθόλου όμορφη. Όπως για παράδειγμα η σημερινή εικόνα του κεντρικού. Δύο τρύπες, άνθρωποι που έκαναν… αυτοψία της προβληματικής κατάστασης της (τραγικής) υπογειοποίησης των καλωδίων -επί Νίκου Γαλάνη για να μην ξεχνιόμαστε-, αμάξια της ΔΕΔΔΗΕ και των υπόλοιπων “υπεύθυνων” παρκαρισμένα πάνω στα πεζοδρόμια. Άψογα…
Και να σου ο εργολάβος! Αυτός που είχε αναλάβει το έργο της υπογειοποίησης -επαναλαμβάνω επί Νίκου Γαλάνη για να μην ξεχνιόμαστε-. Παρκάρει πάνω στο πεζοδρόμιο, ανάμεσα από τον Κότσαρη και το φαρμακείο που είναι απέναντι από τον φούρνο του Τρίτση, φοράει και το bluetooth στο αυτί σαν μέγιστος επιχειρηματίας και κυκλοφοράει στον τόπο του… εγκλήματος σαν να μην τρέχει μία!
Δηλαδή, έχεις κάνει ένα έργο σκέτη πατάτα, τα προβλήματα του οποίου “διέλυσαν” το Αιτωλικό για δύο μέρες, άφησαν μαγαζιά και σπίτια χωρίς ρεύμα και με ασταμάτητες διακοπές ρεύματος μέχρι τη Δευτέρα και περπατάς άνετος και ωραίος λες και οι υπόλοιποι είμαστε μ@λ@κες και σε περιμένουμε σαν το Μεσσία να κάνεις… τι; Να διορθώσεις τα αδιόρθωτα;
Και σου δίνω ένα “μπόνους” εδώ κύριε εργολάβε. Ναι, βεβαίως και θα στο δώσω(κι ας μην είμαι κάποιος για να το κάνω). Όταν γυρνάς στο νησί που από δική σου αστοχία/απροσεξία/ανικανότητα υποφέρει από την Παρασκευή(15/10) και “δεν ανοίγει ρουθούνι“, κανένας δεν βγάζει άχνα ρε αδερφέ, τότε… καλά κάνεις και βολτάρεις στο Αιτωλικό.
Βλέπεις και σε κάθε τρύπα στον κεντρικό ένας να είναι μέσα και να κάνει δουλειά και οι υπόλοιποι να τον κοιτάζουν από πάνω λες και ο κακόμοιρος περνάει από κάστινγκ σκαψίματος και ριξίματος τσιμέντου, ε αυτό είναι εικόνα από το πρόσφατο ΠΑΣΟΚικό παρελθόν. Μόνο που τότε δεν ήταν έτσι η κατάσταση, δεν υπήρχε η ίδια γκρίνια, ο ίδιος εκνευρισμός και σε καμία περίπτωση η ίδια αγανάκτηση. Οπότε το “ένας για όλους” σύστημα του δημοσίου περνούσε στο ντούκου.
Τώρα όμως; Που είναι οι “όλοι για έναν” για να ολοκληρώσω και την ατάκα του Αλέξανδρου Δουμά; Εμείς που στο διάολο είμαστε για ακόμα μία φορά; Άκουσα την Παρασκευή(15/10) το βράδυ μία πρόταση για μαζική μήνυση από τους καταστηματάρχες του Αιτωλικού προς τους υπεύθυνους για την κατάντια που ζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε με το συγκεκριμένο θέμα. Σωστή προσέγγιση του θέματος αν θέλεις να… ενοχλήσεις λιγάκι τους ανεύθυνους.
Αλλά από την επόμενη κιόλας μέρα είχε ήδη ξεχαστεί. Αυτοί είμαστε… Όταν έχει πρόβλημα το σπίτι μας και δεν φταίμε τα βάζουμε με θεούς και δαίμονες -λέμε τώρα-. Όταν όμως λυθεί το δικό μας πρόβλημα τότε ξεχνάμε γειτονιές, νησιά, χώρες, πλανήτες, τα πάντα!!
Ο κ*λος μας να ‘ναι καθαρός κι ας φοράμε χεσμένα παντελόνια…
Υ.Γ. Δεν αναφέρομαι στα χρόνια που ήταν δήμαρχος ο Νίκος Γαλάνης. Το ξεκαθαρίζω αυτό γιατί υπάρχουν κι εξυπνάκηδες…
Μιχάλης Βελτσίστας
