Τη Δευτέρα το βράδυ (01/11/21), κατά τις 10:20 όταν και σχόλασα από τη δουλειά, πήγα μέχρι το κατάστημα του ΟΠΑΠ για να βρω τη Σωτηρία. Περπάτησα σκεπτικός, κάτι με απασχολούσε και έτσι δεν παρατήρησα την εικόνα γύρω μου. Έκατσα κανένα δεκάλεπτο κι ύστερα γύρισα προς το μαγαζί για να πάρω το μηχανάκι μου και να πάω στο σπίτι.
Το θέαμα ήταν αποκαρδιωτικό, τόσο πολύ που πραγματικά ένιωσα πάρα πολύ άσχημα. Τα φώτα από τις κολώνες στους Ταξιάρχες ήταν σβηστά(παραμένουν σβηστά από τότε που είχαμε τις διακοπές ρεύματος και άχνιζαν τα φρεάτια), το ίδιο και αυτά της εκκλησίας, ο Λύρος κλειστός, ο Χρήστος κλειστός εξαιτίας της μέρας, το ίδιο και ο Φίλιππας πιο δίπλα. Μόνο ο Αντρέας ήταν ανοιχτός, με χαμηλό φωτισμό και αυτός, χωρίς ψυχή μέσα στην καφετέρια.
Δηλαδή τι να είχαμε διακοπή ρεύματος, τι αυτό που έβλεπα με τα μάτια μου, το ίδιο πράγμα ακριβώς. Το νησί μας είναι νεκρό πια και όποιος δεν το βλέπει μάλλον ζει σε άλλον πλανήτη. Καλή και η δικαιολογία του covid-19 όμως τα χρόνια πέρασαν και πλέον είμαστε υποχρεωμένοι να μάθουμε να ζούμε με αυτό. Αυτή τη δημοκρατία διαλέξαμε και με αυτή θα πορευτούμε.
Όμως από εδώ και πέρα τι κάνουμε; Τα αφήνουμε όλα στην τύχη τους την μαύρη; Παραδίδουμε τα… όπλα και κλεινόμαστε στο καβούκι μας; Είμαστε ένας τόπος που οι μαθητές του λυκείου περιμένουν υπομονετικά πότε θα τελειώσουν το σχολείο για να φύγουν από εδώ. Και όσο διάστημα είναι εδώ τα παιδιά δεν επιλέγουν τον τόπο τους για να περάσουν τον -όποιο- ελεύθερο χρόνο έχουν.
Το Σάββατο θα πάνε στο Μεσολόγγι ή στο Νεοχώρι, δεν έχει σημασία το που γιατί το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Μακριά από το νησί μας και καλύτερα θα περάσουν. Δεν είναι μια κατάσταση σημερινή, όμως τώρα φαίνεται ακόμα περισσότερο. Γιατί τώρα, με τον διαχωρισμό των εμβολιασμένων και των υπόλοιπων σε οτι αφορά την εστίαση, ο πιτσιρικάς ξέρεις τι σκέφτεται;
Σκέφτεται οτι αφού για να πάει στην καφετέρια ή στο εστιατόριο χρειάζεται να είναι εμβολιασμένος για να μπει μέσα, τότε γιατί να μείνει στο Αιτωλικό; Αφού ο τόπος είναι πεθαμένος, κανένας δεν πάει πουθενά ούτε για φαγητό ούτε για καφέ. Τηλέφωνο, ντελίβερι και άγιος ο Θεός. “Ντριν, ντριν, μαμ, μαμ” που λέει και μια ψυχούλα…
Εδώ που τα λέμε πως να τους αδικήσεις; Ζούμε σε έναν τόπο που μόλις βρέξει λίγο παραπάνω από το κανονικό, χρειάζεσαι γαλότσες για να κυκλοφορήσεις. Και τα πεζοδρόμια που είναι λίγο πιο ψηλά από το δρόμο και ίσως να μην κρατάνε νερό, είναι κατειλημμένα από τους άχρηστους σταρχιδιστές της κοινωνίας. Καλά για την αστυνομία και την δουλειά που κάνει; Ουδέν σχόλιο…
Εδώ την προηγούμενη βδομάδα οι Ρομά βάλανε φωτιές στους κάδους και κλείνανε το δρόμο στο ύψος του Κέντρου Υγείας, ετσιθελικά, χωρίς να τους ενοχλήσει άνθρωπος. Και οι αστυνομικοί είχαν αράξει στον Φούκουτο με τρία αυτοκίνητα και συμβούλευαν(!!!) τον κόσμο που ήθελε να πάει προς Νεοχώρι να πάρει το δρόμο για την Αστροβίτσα και να κάνει τον γύρο.
Όλες αυτές οι εικόνες, οι τραγικές εικόνες που δείχνουν οτι ο τόπος είναι ένα ξέφραγο αμπέλι και όποιος γουστάρει κάνει οτι του καπνίσει, μην νομίζετε, επηρεάζουν τον νέο. Γιατί βλέπει τους παλιούς να συνεχίζουν να μην κάνουν τίποτα, όπως έκαναν μια ολόκληρη ζωή και έτσι γυρνάει και αυτός την πλάτη του στο πρόβλημα.
Αφήστε πια τους δημάρχους και τι κάνουν αυτοί για μας. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου άχρηστοι και βολεψάκηδες ήταν και έτσι θα παραμείνουν. Μπορεί να χρησιμοποιώ λίγο σκληρή γλώσσα αλλά να είστε βέβαιοι οτι δεν μπορώ να εκφραστώ πιο κόσμια. Δεν… παλεύεται αυτή η κατάντια…
Το ζήτημα είναι τι θα κάνουμε από δω και πέρα. Όχι τι κάνουμε, γιατί η απάντηση είναι οτι πολύ απλά δεν κάνουμε τίποτα απολύτως. Εκτός κι αν έχει χαθεί το τρένο και γω κάθομαι και γράφω και ελπίζω παράλληλα σε κάτι ουτοπικό.
Να ξαναγίνει το Αιτωλικό ένας κανονικός τόπος και όχι το φάντασμα του παρελθόντος που είναι σήμερα. Αυτό είναι το μόνο που μας έχει μείνει, αυτό είναι το μοναδικό που μπορούμε να κάνουμε…
Ειδάλλως; Καληνύχτα…
Υ.Γ.1. Επειδή κάτι δεν έχετε καταλάβει σωστά εσείς οι τοπικοί άρχοντες. Το etoliko.gr δεν είναι εδώ για να κάνει τις δουλειές κανενός Μασαούτη και κανενός Λύρου. Μηνύματα του τύπου “γράψτε αυτό για την κατάσταση με τους κάδους και πόσους έκαψαν οι Ρομά…” και δεν ξέρω και γω τι άλλο, είναι τουλάχιστον αστεία. Όπως σας είπαμε κύριοι, αν θέλετε στείλτε μας ένα κείμενο με την υπογραφή του δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου (ή τη δική σας αν σας βαστάει) και εμείς με χαρά μας θα το ανεβάσουμε.
Υ.Γ.2. Επίσης: Να μην κάνατε αγκαλίτσες και φιλάκια με τους Ρομά όταν βγήκατε στις εκλογές για να μπορείτε να έχετε άποψη σήμερα. Τώρα σκύψτε το κεφάλι και απολαύστε το αποτέλεσμα της ανικανότητάς σας.
Μιχάλης Βελτσίστας
