“Γυναίκα!! Είδες πουθενά το αστέρι για το δέντρο;“, φώναξε ο κύριος Κλαμπόφσκι. Εκείνη τον κοίταξε με απορία και του έκανε νόημα να ψάξει στο πατάρι, εκεί που ήταν και τα υπόλοιπα χριστουγεννιάτικα στολίδια.
Ο κύριος Κλαμπόφσκι πήγε μέχρι το μικρό αποθηκάκι που βρισκόταν έξω από το σπίτι και μετά από ένα λεπτό γύρισε με μία σκάλα στα χέρια. Την έστησε κάτω από το πατάρι και ανέβηκε για να ψάξει για το αστέρι.
Άναψε τον φακό για να μπορεί να δει και άρχισε να ψαχουλεύει τις μεγάλες μαύρες σακούλες σκουπιδιών, εκεί που ήταν συγκεντρωμένα και τα υπόλοιπα στολίδια. “Σκατά!! Δεν υπάρχει τίποτα εδώ πάνω!!“, άρχισε να μονολογεί και πήγε να κατέβει τη σκάλα.
Όμως πριν κλείσει το πορτάκι του παταριού, είδε με την άκρη του ματιού του κάτι που ήταν τυλιγμένο με ένα λευκό πανί. Το τράβηξε κοντά του, αφού πρώτα μπήκε ο μισός στο βρώμικο χώρο του παταριού και το κατέβασε κάτω.
“Τι διάολο είναι πάλι τούτο;“, σκέφτηκε καθώς το ξετύλιγε. Και ξαφνικά μπροστά στα μάτια του εμφανίστηκε ένα χριστουγεννιάτικο αστέρι. Όμως το συγκεκριμένο δεν έμοιαζε με τα υπόλοιπα…
Το αστέρι ήταν φτιαγμένο από καθαρό ασήμι, είχε στο κέντρο του ένα κατακόκκινο πετράδι που φαινόταν να ήταν μεγάλης αξίας και στην πίσω πλευρά υπήρχε κάτι χαραγμένο. Ο κύριος Κλαμπόφσκι το έφερε κοντά στα μάτια του μήπως και καταλάβει τι έγραφε αλλά ήταν τόσο φθαρμένο που δεν έβγαλε άκρη.
Έτσι το πήρε και το έβαλε στο δέντρο κι ύστερα φώναξε τη γυναίκα του για να της το δείξει. “Είδες αστέρι που βρήκε ο άντρας σου;“, της είπε κοιτάζοντάς την πονηρά για να δει την αντίδρασή της. “Μπράβο μωρό μου!! Άντε και του χρόνου να το στολίσεις με τον γιό σου που έρχεται σε λίγους μήνες!!“, του απάντησε εκείνη χαμογελώντας.
Η κυρία Κλαμπόφσκι ήταν έγκυος, σχεδόν έξι μηνών και σύμφωνα με τον γιατρό της θα γεννούσε ένα αγοράκι. Όταν είχε μάθει το φύλο του παιδιού ο άντρας της, είχε αρχίσει να κλαίει με λυγμούς από τη χαρά του. Τότε ήταν που ορκίστηκε να μην ξαναπιεί ούτε μια σταγόνα αλκοόλ…
Το ζευγάρι κάθισε στο τζάκι μέχρι αργά. Ήταν άλλωστε νύχτα Χριστουγέννων και η τηλεόραση έπαιζε μουσικά προγράμματα και οικογενειακές ταινίες. Αλλά εκείνοι είχαν χαμηλή τη φωνή και άκουγαν τραγούδια στο ραδιόφωνο απολαμβάνοντας από μία ζεστή σοκολάτα. Μάλιστα η κυρία Κλαμπόφσκι είχε ετοιμάσει καυτούς λουκουμάδες με μέλι και καρύδια ενώ ο άντρας της έψησε λουκάνικα στη φωτιά.
“Μα λουκουμάδες με λουκάνικα ρε μωρό μου; Τι στο καλό, εσύ περιμένεις παιδί ή εγώ;“, του είπε εκείνη γελώντας με την ψυχή της. Αυτός από τη μεριά του, απτόητος, πήρε ένα κομμάτι κρέας, το βούτηξε στο μέλι και της το πρόσφερε προκαλώντας την αηδία της. Ύστερα το έφαγε και την αγκάλιασε σφιχτά, δίνοντάς της ένα φιλί στο στόμα.
Η ώρα πέρασε και το ζευγάρι έπεσε για ύπνο. Όσο και να ήθελε “τρελίτσες” η κυρία Κλαμπόφσκι, ο άντρας της ούτε που το συζητούσε. “Πρώτα θα βγει ο παίδαρος από εκεί μέσα και μετά θα ξαναμπώ εγώ“, της έλεγε με νόημα. Άλλωστε ο ίδιος ήταν ξεκάθαρος από την αρχή της εγκυμοσύνης. Τέλος το σεξ μέχρι να γεννηθεί το παιδί.
Την επόμενη μέρα το αντρόγυνο είχε καλέσει για φαγητό τον γιατρό που παρακολουθούσε την έγκυο. Ο Μπόρις Παρκόφ ήταν παιδικός φίλος του κυρίου Κλαμπόφσκι και ήταν αυτός που θα ξεγεννούσε την γυναίκα του σε λίγο καιρό.
Έφτασε στο σπίτι λίγο μετά τις δύο το μεσημέρι. “Μπόρις, έλα στο σαλόνι να καθίσουμε λίγο!“, του φώναξε ο φίλος του. Μόλις πέρασε δίπλα από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, αμέσως το βλέμμα του έπεσε πάνω στο παράξενο αστέρι. Η όψη του από χαρούμενη άλλαξε και σε μια στιγμή φάνηκε να είναι φανερά προβληματισμένος.
“Τι έπαθες μωρέ;“, ρώτησε τον γιατρό ο κύριος Κλαμπόφσκι. Εκείνος του έδειξε το αστέρι στο δέντρο και του είπε που το βρήκε. “Στο πατάρι του σπιτιού, τυλιγμένο με ένα άσπρο πανί. Ωραίο ε;“, είπε στον Μπόρις Παρκόφ καμαρώνοντας για την… ανακάλυψή του.
“Μπορώ να το δω από κοντά;“, τον ρώτησε ο γιατρός και ο φίλος του κατέβασε το αστέρι και του το έδωσε. Ο Μπόρις έβγαλε το κινητό του και τράβηξε φωτογραφία το παράξενο στολίδι. Ύστερα το επεξεργάστηκε για λίγο, το γύρισε από την πίσω μεριά και προσπάθησε να δει τι ήταν χαραγμένο.
“Άστο φιλαράκι, όσο και να το πάλεψα δεν κατάφερα να βγάλω άκρη“, του είπε ο κύριος Κλαμπόφσκι κουνώντας σκεπτικός το κεφάλι του. Την αμήχανη σιωπή έσπασε η εμφάνιση της κυρίας του σπιτιού που ενημέρωσε τους δύο άντρες οτι το φαγητό ήταν έτοιμο. Έτσι το αστέρι επέστρεψε στη θέση του, στο δέντρο, ψηλότερα από κάθε άλλο στολίδι.
Το ίδιο βράδυ κι ενώ το αντρόγυνο ετοιμαζόταν να κοιμηθεί, ο κύριος Κλαμπόφσκι πήγε μέχρι την κουζίνα για να πιει λίγο νερό. Η ώρα όμως πέρασε και η γυναίκα του ανησύχησε μήπως ο ίδιος έπαθε κάτι. Έτσι σηκώθηκε από το κρεβάτι και άρχισε να τον ψάχνει στο σπίτι.
Καθώς πλησίαζε στο σαλόνι, της φάνηκε οτι άκουσε κάποιον να μιλάει και να χαχανίζει σε χαμηλή ένταση. Ύστερα τα αυτιά της γέμισαν από ψίθυρους που μιλούσαν μια ακαταλαβίστικη γλώσσα ενώ ένιωσε να ανεβαίνει απότομα η θερμοκρασία του σώματός της.
“Αγάπη μου! Που είσαι μωρό μου;“, φώναξε σαν υπνωτισμένη και μπήκε στο σαλόνι. Το θέαμα που αντίκρυσε ήταν πολύ περίεργο, σχεδόν ανησυχητικό. Είδε τον άντρα της να είναι όρθιος και να κοιτάζει το αστέρι στο δέντρο λες και ήταν μαγεμένος.
Όμως αυτό που της έκανε ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση ήταν οτι τον είδε να μιλάει στο παράξενο στολίδι σαν να είχε κάποιον άνθρωπο απέναντί του. Μόλις τον ακούμπησε στον ώμο εκείνος γύρισε και την κοίταξε με τέτοιον τρόπο που την έκανε να ανατριχιάσει.
Κάτι στο βλέμμα του συζύγου της φανέρωνε οτι δεν ήταν ο εαυτός του και φυσικά αυτή η συζήτηση με τον “αόρατο” άνθρωπο έκανε την κατάσταση ακόμα πιο τρομακτική. Η κυρία Κλαμπόφσκι τον ταρακούνησε δυνατά και μόνο τότε εκείνος έδειξε να συνέρχεται, αφού την πήρε αγκαλιά και της έδωσε ένα ζεστό φιλί στο στόμα.
Το επόμενο πρωί ο ίδιος δεν θυμόταν απολύτως τίποτα για το προηγούμενο βράδυ ενώ και η γυναίκα του έδειχνε κάπως μπερδεμένη. Το μόνο που της ερχόταν στο μυαλό σαν εικόνα ήταν αυτή του άντρα της μπροστά από το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Υπέθεσε οτι την είχε επηρεάσει κάπως η εγκυμοσύνη και δεν έδωσε περισσότερη σημασία.
Καθώς έτρωγαν για μεσημέρι, ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο του σπιτιού. Η κυρία Κλαμπόφσκι το σήκωσε μόνο και μόνο για να το κλείσει ταραγμένη. “Τι έπαθες; Χλόμιασες αγάπη μου…“, της είπε ο άντρας της και πήγε κοντά της. “Μια παράξενη φωνή στο τηλέφωνο… μου είπε οτι… μου είπε…” και άρχισε να κλαίει με λυγμούς.
Ο κύριος Κλαμπόφσκι είδες τις εισερχόμενες κλήσεις και η τελευταία ήταν από το κινητό του Μπόρις Παρκόφ. Κάλεσε τον φίλο του ξανά και ξανά, θυμωμένος για την ταραχή της γυναίκας του αλλά κανένας δεν απάντησε.
Δύο μέρες μετά ο ίδιος ο Μπόρις πήγε και πάλι στο σπίτι των Κλαμπόφσκι. Τηλεφωνούσε από την προηγούμενη μέρα στο σταθερό και το κινητό του φίλου του, δίχως όμως να καταφέρει να μιλήσει μαζί του. Έτσι πήρε το αυτοκίνητο και πήγε να δει τι συμβαίνει…
Χτύπησε το κουδούνι, το ίδιο και την πόρτα, φώναξε να του ανοίξουν αλλά δεν πήρε απάντηση. Κοίταξε στο γκαράζ για να δει αν ήταν εκεί το τζιπάκι του φίλου του και τότε η ανησυχία του έγινε ακόμα μεγαλύτερη. Το αμάξι ήταν στη θέση του…
Έκανε το γύρο του σπιτιού και στάθηκε έξω από την πόρτα της κουζίνας. Γύρισε το πόμολο και προς μεγάλη του έκπληξη εκείνη άνοιξε. Μπήκε μέσα διστακτικά φωνάζοντας τα ονόματα του κυρίου και της κυρίας Κλαμπόφσκι. Και πάλι όμως η σιωπή ήταν η μοναδική απάντηση που πήρε.
Πήγε στο σαλόνι και το μάτι του έπεσε κατευθείαν στο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Το αστέρι έλειπε από τη θέση του… Προχώρησε στον διάδρομο που οδηγεί στο υπνοδωμάτιο του ζευγαριού και είδε την πόρτα της κρεβατοκάμαρας να είναι κλειστή. Προσπάθησε να την ανοίξει αλλά ήταν κλειδωμένη από μέσα.
Φώναξε ξανά στον φίλο του για να του ανοίξει αλλά για μία ακόμη φορά κανένας δεν απάντησε. Η ανησυχία του γινόταν ολοένα και μεγαλύτερη, κάτι κακό πρέπει να είχε συμβεί… Έτσι αποφάσισε να σπάσει την πόρτα, άρχισε να την σπρώχνει με τον ώμο του και να πέφτει συνέχεια πάνω της. Μετά από λίγες προσπάθειες τα κατάφερε. Και τότε μαρτύρησε την Κόλαση με τα ίδια του τα μάτια…
Στο κρεβάτι, γεμάτη αίματα, ήταν η κυρία Κλαμπόφσκι χωρίς να κουνιέται και με κλειστά τα μάτια. Ο Μπόρις δάκρυσε αμέσως και ένιωσε ένα ρίγος να διαπερνάει απ’ άκρη σ’ άκρη το κορμί του. Της μίλησε με την ελπίδα οτι ίσως είναι ζωντανή αλλά μάταια.
Δίπλα της ήταν καθισμένος ο φίλος του. Ήταν κι αυτός μέσα στα αίματα, δεν ανέπνεε και είχε τα χέρια του ακουμπισμένα στην κοιλιά της γυναίκας του. Ο Μπόρις τον ταρακούνησε για να δει αν ήταν ζωντανός και τότε είδε το πιο τρομακτικό θέαμα.
Ο κύριος Κλαμπόφσκι είχε κόψει τις φλέβες του από τον καρπό μέχρι το ύψος του αγκώνα. Όμως η φρίκη μόλις είχε αρχίσει… Ο Μπόρις τράβηξε το σεντόνι και είδε οτι πάνω στην κοιλιά της άτυχης γυναίκας ήταν χαραγμένο ένα παράξενο σύμβολο. Ένα σύμβολο που είχε δει και πριν από δύο μέρες στον υπολογιστή του, όταν έψαχνε πληροφορίες για το παράξενο αστέρι που είχε βρει ο φίλος του.
Αυτό το “στολίδι” που ήταν τυλιγμένο στο σεντόνι και ξεχασμένο στο πατάρι των Κλαμπόφσκι. Στην πραγματικότητα ήταν ένα κειμήλιο, ένας θησαυρός που υπήρχε από την εποχή του Ιβάν του Τρομερού.
Όταν αυτός ο μεγάλος Ρώσος στρατηλάτης πολεμούσε στη Σιβηρία τις ντόπιες φυλές, είχε βρει σθεναρή αντίσταση από εκείνη των Βαρόντι. Για να τους ξεγελάσει τους είχε στείλει δώρα και τους είπε οτι θα έκανε ειρήνη μαζί τους.
Όμως ο Ιβάν εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση, έβαλε τον στρατό του στη δύσβατη περιοχή των Βαρόντι και ακολούθησε μια τρομερή σφαγή που όμοιά της είχε καιρό να δει ο κόσμος των ανθρώπων.
Αλλά η γριά μάγισσα της φυλής, λίγο πριν ξεψυχήσει, καταράστηκε τον Ιβάν τον Τρομερό και τους ψεύτικους θησαυρούς του. Με το νύχι της χάραξε πίσω από ένα ασημένιο αστέρι με ένα κόκκινο πετράδι στο κέντρο, μερικά λόγια μαγεμένα για να μείνει ο θησαυρός για πάντα καταραμένος.
“Όποιος έχει αυτό το αστέρι στην κατοχή του να μην ζήσει ευτυχισμένος ποτέ!! Να κάνει κακό στους πιο κοντινούς του ανθρώπους και ύστερα να αυτοκτονήσει…“
(Το παραπάνω κείμενο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Όλα τα ονόματα και οι τοποθεσίες που αναφέρονται σε αυτό είναι τυχαία και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα)
ΖΕΥΣ
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
