Θα γίνω γραφική και πιθανώς κουραστική… Για να μην πω εκνευριστική σε πολλούς…. Αλλά δε γίνεται να το αφήσω να περάσει ασχολίαστο κάτι που με εξέπληξε απίστευτα.
Οι δήμοι του νομού αποφάσισαν παμψηφεί να κηρυχθεί η ημέρα της εξόδιου ακολουθίας του Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας ως ημέρα πένθους και να παραμείνουν κλειστές οι υπηρεσίες των δήμων κατά την ημέρα αυτή σε ένδειξη πένθους, τιμής και αναγνώρισης της προσφοράς του. Την ίδια απόφαση πήρε και το περιφερειακό συμβούλιο σε έκτακτη συνεδρίαση.
Επιπλέον, ο Εμποροβιομηχανικός Σύλλογος Μεσολογγίου κάλεσε τις επιχειρήσεις – μέλη του να διατηρήσουν κλειστά τα καταστήματά τους κατά τη διάρκεια της Εξόδιου Ακολουθίας το μεσημέρι της Τρίτης, 4 Ιανουαρίου.
Δεν μπορώ να κρύψω την έκπληξή μου ειλικρινά.
Κατανοώ τη βαθύτατη πίστη των ανθρώπων και, φυσικά, τη θλίψη των πιστών που έχασαν τον “ποιμενάρχη” τους.
Κατανοώ (αν και δε συμφωνώ καθόλου με) την άρρηκτη σύνδεση της εκκλησίας με την κοινωνία και το κράτος. Είναι μια σχέση αιώνων, μια σχέση που πλέον έχει μπει βαθιά στις ζωές των ανθρώπων που ζουν στη χώρα και έχουν συνδεθεί με την παράδοση και τα έθιμα της χώρας.
Ωστόσο, πέφτω από τα σύννεφα, εν έτει 2022, σε μια χώρα που παλεύει μια πανδημία και έχει μοιραστεί στα δύο, με αυτή τη σχεδόν σύσσωμη πολιτική “συστράτευση” για το θάνατο ενός μητροπολίτη.
Πέφτω από τα σύννεφα, που ο πολιτικός κόσμος αποφάσισε να παραμείνουν κλειστές οι υπηρεσίες εις ένδειξη πένθους.
Πέφτω από τα σύννεφα που δεν έχουν γίνει ουσιώδεις παρεμβάσεις για στήριξη της κοινωνίας σε τόσο δύσκολες περιόδους, αλλά γίνονται έκτακτες συνεδριάσεις για το θάνατο ενός μητροπολίτη, όσο αγαπητός κι αν ήταν.
Πέφτω από τα σύννεφα που οι ίδιοι άνθρωποι που στηρίζουν την κυβέρνηση και όλο το κυβερνητικό σχέδιο για τη διαχείριση της πανδημίας μιλούν για “αγιοσύνη” και “τη θυσία του μητροπολίτη για τους χριστιανούς” ενώ ο μητροπολίτης έκανε ξεκάθαρα πόλεμο στο συγκεκριμένο κυβερνητικό σχέδιο.
Πώς ακριβώς θυσιάστηκε ο μητροπολίτης για το ποίμνιό του νοσώντας από κορωνοϊό;
Με ποιον τρόπο βοήθησε τους πιστούς, σε αυτή τη δύσκολη συνθήκη για τη ζωή τους, όταν νόσησε;
Ίσως ακούγομαι σκληρή.
Ίσως ακούγομαι βλάσφημη.
Δεν έχω σκοπό να κρίνω, σε καμία περίπτωση, το γενικότερο έργο του μητροπολίτη όσο ζούσε. Δεν το γνωρίζω ούτως ή άλλως.
Όμως, γνωρίζω ανθρώπους που “έφυγαν” από κοντά μας γιατί ακολούθησαν τις συμβουλές του σχετικά με τον κορωνοϊό. Γιατί ένιωσαν ότι ήταν “χριστιανικό” τους καθήκον να μη φοράνε μάσκα, να κοινωνήσουν, να συνωστίζονται στην εκκλησία, να μην εμβολιαστούν.
Γι’αυτό πέφτω από τα σύννεφα.
Γιατί για μένα η πίστη μου δεν είναι κάτι που πρέπει να αποδείξω σε κανέναν.
Για μένα η πίστη μου είναι κάτι προσωπικό, κάτι δικό μου, κάτι που κουβαλάω μαζί μου.
Για μένα η πίστη δεν είναι τυφλή υπακοή σε όσους “εκπροσωπούν” το Θεό.
Η δική μου πίστη είναι στο Θεό που εγώ νιώθω δίπλα μου.
Η δική μου πίστη δε μετριέται με το πόσες φορές πήγα εκκλησία, πόσες φορές κοινώνησα, πόσες φορές εξομολογήθηκα, πόσες φορές “αγνόησα” την επιστήμη για να “δείξω” ότι είμαι “σωστή” χριστιανή.
Η δική μου πίστη δεν περιμένει τις οδηγίες ενός ιερέα, ενός μητροπολίτη.
Η δική μου πίστη είναι η δική μου προσευχή όταν δε βλέπει κανείς, η δική μου μετάνοια, η αγάπη μου και η στήριξη για το συνάνθρωπο. Κάθε συνάνθρωπο. Όχι μόνο αυτόν που έχει τα ίδια πιστεύω με μένα.
Η δική μου πίστη αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα και διώχνει μακριά τη βία και το φανατισμό.
Η δική σου πίστη;
Βάσω Ζ. Νικολογιάννη
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
