Ανέκδοτο ποίημα
Βλέπεις τι γίνεται έξω;
Όχι στο εξωτερικό…
Στην πόλη μας; Στο… νησί μας όπως θέλουμε να λέμε το Αιτωλικό.
Δεν γίνεται τίποτα…
Ο χρόνος έχει σταματήσει σαν να ήταν αυτοκίνητο καταμεσήμερο στην Πειραιώς.
Μόνο που στην περίπτωσή μας δεν υπάρχει μποτιλιάρισμα.
Δεν… διπλώνει η μία ζωή πίσω από την άλλη.
Μία είναι η ρουφιάνα…
Μία και μοναδική για τον καθένα.
Και ο χρόνος τρέχει ακατάπαυστα για όλους.
Για τους ανθρώπους, για τα ζώα, για τα φυτά.
“Εχθρός” όμως είναι μόνο με μας.
Όχι πραγματικός αλλά… υποσυνείδητος.
Άγχος για να προλάβω.
Αγωνία να περάσει γρήγορα ο καιρός και να πάμε παρακάτω.
Πόσο καιρό ακόμα;
Για πόσο καιρό θα ζούμε έτσι;
Δουλειά, σπίτι…
Σχολείο, σπίτι…
Φροντιστήριο, σπίτι…
Ψώνια για το σπίτι και μετά… σπίτι πάλι!
Αυτό δεν είναι ζωή αλλά εγκλεισμός…
Μάσκα μέχρι τη μύτη, τα χέρια στις τσέπες, το κεφάλι σκυμμένο…
Αυτή είναι η εικόνα εκεί έξω…
Και αυτή τη φορά το τοπίο αλλάζει ολοένα και πιο αργά.
Όλο και πιο δύσκολα…
Φαντάσου την… μπαλαρίνα του λούνα παρκ.
Συνέχεια γυρίζει και γυρίζει και γυρίζει.
Αρχίζει λίγο αργά κι ύστερα δυναμώνει και κρατάει μια σταθερή ταχύτητα.
Και εσύ που τα βλέπεις όλα και δεν τα προλαβαίνεις…
Κάποια στιγμή σου μένει σε κάθε στροφή η ίδια εικόνα.
Μια φωτεινή πινακίδα από το δίπλα χοντογκάδικο.
Ένα όμορφο κορίτσι που απολαμβάνει την κοκακόλα του.
Δυο πιτσιρίκια να ουρλιάζουν πιο δίπλα στα συγκρουόμενα.
Και όταν τελειώνει το παιχνίδι και πέφτουν οι ρυθμοί…
Αρχίζεις και βλέπεις ολοένα και περισσότερα πράγματα.
Μέχρι που σταματάει η μπαλαρίνα και τα βλέπεις ξανά όλα.
Λίγο ζαλισμένος αλλά βλέπεις τα πάντα πάλι.
Έτσι και στη ζωή μας.
Μόλις σταματήσει η… γύρα με τον covid.
Τότε θα μπορέσουμε να τα δούμε και πάλι όλα.
Αυτά που θα μείνουν και αυτά που θα έρθουν.
Λίγο ζαλισμένοι κι εμείς όπως με τη μπαλαρίνα.
Πονοκεφαλιασμένοι από τη υπερπληροφόρηση.
Μπουχτισμένοι από δράκους και αγίους.
Τσακωμένοι με τον διπλανό μας που εμβολιάστηκε και μας κουνάει το δάχτυλο.
Ενοχλημένοι με εκείνον που δεν εμβολιάστηκε και μας γράφει στα παπάρια του.
Απογοητευμένοι από την απύθμενη ανεπάρκεια του εαυτού μας.
Ναι, αυτή είναι η εικόνα εκεί έξω.
Δυστυχώς…
Μιχάλης Βελτσίστας
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
