Ξεκινάω με τούτο: Μου είναι πολύ δύσκολο να γράψω αυτό το κείμενο γιατί τα δάχτυλά μου είναι παγωμένα και κάθε φορά που πληκτρολογώ το οτιδήποτε νιώθω οτι θα τα σπάσω. Γι’ αυτό θα αρκεστώ (κι εγώ κι εσείς) σε μικρές παραγράφους με διαφορετικά ζητήματα…
Το πρώτο θέμα των ημερών είναι η παγωνιά που έπληξε την Αττική, την Αθήνα, τις Κυκλάδες, την Κρήτη και άλλες περιοχές. Ας αρχίσουμε με το βασικότερο. Η πρόβλεψη γίνεται για να… προλάβεις το πρόβλημα και να ετοιμαστείς να το αντιμετωπίσεις. Η πρόβλεψη, όσο αφορά τα μετεωρολογικά φαινόμενα, είναι σχεδόν πάντοτε ακριβής. Είναι κανονική πρόβλεψη, ούτε προφητεία είναι αλλά ούτε υποθετικό σενάριο.
Σε αυτό το σημείο μια μικρή παρένθεση. Ο άνθρωπος που αποφασίζει για τα ονόματα των καταιγίδων, των χιονοθύελλων και λοιπών καταστροφών, πρέπει να είναι βαλτός! Δεν εξηγείται αλλιώς αυτή του η… ευστοχία. Άκου εκεί “Ελπίδα” και να νεκρώνει ολόκληρη η πρωτεύουσα της χώρας! Γραφικότατο…
Είμαι τη Δευτέρα(24/01) στη δουλειά και περιμένω να περάσει η ώρα για να κλείσω το μαγαζί και να πάω σπίτι. Με παίρνει τηλέφωνο η Σωτηρία και μου λέει: “Το κλιματιστικό μία λειτουργεί και μία σβήνει. Να πάω να φέρω τη σόμπα για το βράδυ;“. Τι απάντησε ο υπογράφων το κείμενο τούτο; “Μην ασχολείσαι. Συντηρημένο είναι θα δουλέψει κανονικά“…
Σχολάω κατά τις δέκα και είκοσι. Πηγαίνω σπίτι και βλέπω τη Σωτηρία με μπουφάν και κουκούλα. “Αρχ*δια“, σκέφτομαι από μέσα μου και μπαίνω στο σπίτι. Όντως έκανε κρύο αλλά επειδή μόλις είχα κατέβει από το μηχανάκι, ήμουν ήδη παγωμένος και δεν καταλάβαινα και πολλά. Βλέπω την ένδειξη στην οθόνη του κλιματιστικού. Ψάχνω τη λύση στο βιβλίο οδηγιών και χρήσης του μηχανήματος. “Κλείστε το κλιματιστικό και ανοίξτε το πάλι. Αν συνεχίσει να δείχνει την ένδειξη καλέστε εξειδικευμένο τεχνικό“.
Εξειδικευμένο τεχνικό στις έντεκα παρά το βράδυ δεν παίζει να βρω. Έδωσα μια τελευταία ευκαιρία στο κλιματιστικό για να συνέλθει αλλά… πρόδωσε την εμπιστοσύνη μου. Επομένως λίγο αργότερα μπήκαμε στο αμάξι και πήγαμε να πάρουμε τη σόμπα.
Η συγκεκριμένη σόμπα που λέτε δείχνει και τη θερμοκρασία του δωματίου. Μόλις την άναψα έδειχνε δέκα βαθμούς ακριβώς. Δηλαδή λίγο καλύτερα από το χάλι που έκανε έξω. Τη βάζω να δουλέψει φουλ έξτρα και μέσα σε μισή ώρα το πολύ, η θερμοκρασία στο δωμάτιο είχε ανέβει στους 22. Μαζί με τη σόμπα ξαναέκανα μια προσπάθεια με το κλιματιστικό. Και δούλεψε το σίχαμα το σκέτο, ίσα ίσα να μας ταλαιπωρήσει και να… δικαιώσει τη Σωτηρία που μου είπε για τη σόμπα νωρίτερα.
Την ώρα λοιπόν που άναψα τη σόμπα και είδα τους δέκα βαθμούς, αυτομάτως το μυαλό μου πήγε σε όλους εκείνους που ξέμειναν στα αυτοκίνητά τους στην Αττική οδό και αλλού. Αν εγώ ταλαιπωρήθηκα από το κρύο για μισή ώρα το πολύ, φανταστείτε τον κόσμο που έκατσε ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΜΕΡΑ στο αυτοκίνητο.
Και με τις ευθύνες τι γίνεται; Η Αττική Οδός μέχρι να φρακάρει το σύμπαν, αν και γνώριζε για το πρόβλημα συνέχιζε να “περνάει” κόσμο από τα διόδια, πάντοτε αφού έχει πληρώσει το ανάλογο αντίτιμο. Η κυβέρνηση δια μέσω του πρωθυπουργού είπε να αποζημιωθούν οι οδηγοί των εγκλωβισμένων οχημάτων της Αττικής Οδού με 2000 ευρώ ο καθένας.
Παρένθεση εδώ: Δηλαδή σύμφωνα με τους πολιτικούς που κυβερνάνε αυτή τη στιγμή τη χώρα, το πρόβλημα που αντιμετώπισαν οι πολίτες που ζουν εδώ έχει… τιμή! “Μία μέρα εγκλωβισμένος στο δρόμο, χωρίς φαγητό, χωρίς νερό και χωρίς θέρμανση αν δεν έχεις φουλάρει από πριν το αυτοκίνητό σου, κοστολογείται με 2000ρικα για τον οδηγό“. Ωραία μέχρι εδώ! Αλλά με τον συνοδηγό τι γίνεται;
Αυτός δεν ταλαιπωρήθηκε; Αυτός δεν έχει οικογένεια; Δουλειά; Υποχρεώσεις; Αυτός δεν είναι πολίτης αυτής της χώρας; Δεν φορολογείται όπως και ο οδηγός που ΘΑ αποζημιωθεί; Γιατί αυτός ο διαχωρισμός; (Ρητορικά όλα αυτά τα ερωτήματα)
Αλλά να δούμε και τις δικές μας ευθύνες λιγάκι. Χώρια από την κλασική που δεν αναλαμβάνουμε ποτέ, δηλαδή τους πολιτικούς που διαλέγουμε κάθε φορά να μας εξουσιάζουν τις ζωές, υπάρχουν κι άλλες. Η πρόβλεψη του καιρού ήταν για όλους τους Έλληνες, δεν ήταν προνόμιο της κυβέρνησης. Όταν σε προειδοποιούν για σφοδρή χιονόπτωση και χιονοκαταιγίδα και εσύ βγαίνεις με το αμάξι χωρίς να έχεις -έστω στο πορτ μπαγκάζ- τις αλυσίδες για τα λάστιχα, τότε είσαι και λιγάκι μ@λ@κ@ς. Η αλήθεια να λέγεται…
Και ατάκες του τύπου: “Έλα μωρέ που θα χιονίσει τόσο πολύ στην Αθήνα” ή “Σιγά μη βάλω αλυσίδες για να πάω στην Αττική Οδό“, μαζί με την ανεπάρκεια των αρμόδιων, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο τρελό κομφούζιο που επικρατεί εδώ και δύο μέρες στη χώρα μας, από όπου πέρασε η κακοκαιρία.
Ανεύθυνοι εμείς, ανεύθυνοι αυτοί, αλήθεια, τι αποτέλεσμα μπορούσαμε να έχουμε εκτός από αυτό που έγινε;
Μιχάλης Βελτσίστας
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
