Τα πάντα γύρω μας επηρεάζονται από εμάς. Οι συγγενείς μας, οι φίλοι μας, οι σύντροφοί μας στη ζωή, ακόμα και τα ζώα και το ίδιο το περιβάλλον. Από τις πράξεις μας όλοι ενώ από τα λεγόμενά μας μόνο οι άνθρωποι. Μπορείς να πεις σε ένα σκυλί που γαβγίζει μεσημεριάτικα, ένα… αρχοντικό “Άντε γ***σου!!” και να μην συμβεί απολύτως τίποτα.
Αν όμως γίνει το ίδιο πράγμα απέναντι σε έναν άνθρωπο που -μπορεί να- μαρσάρει με το αυτοκίνητο κάτω από το σπίτι σου, τότε το πιο πιθανό είναι να μην μείνετε μόνο στα “ευχολόγια“. Και επειδή η κουλτούρα μας(η ποια;;;) δεν μας επιτρέπει να τηλεφωνήσουμε στον αρμόδιο, δηλαδή στην αστυνομία, αποφασίζουμε να… καθαρίσουμε μόνοι μας με τον δικό μας νόμο της ζούγκλας.
Βλέπεις αν κάνεις το καθήκον σου σαν πολίτης και απευθυνθείς στη αστυνομία θα θεωρηθείς από τους γύρω σου “χαφιές“. Αν όχι στα μούτρα σου, τότε σίγουρα στο μυαλό πολλών από αυτούς που είναι γύρω σου θα έχουν αυτή την εντύπωση. Μικρότερη η πιθανότητα να σκεφτούν το αντίθετο, δεν είναι “μαγκιά” άλλωστε.
Αυτά τα σχόλια του τύπου “δεν φοράς παντελόνια” και “έτσι κάνουν οι άντρες“, δείχνουν τη γενικότερη εικόνα. Λόγια που χρησιμοποιήθηκαν αρχικά για λόγους τιμής και υπόληψης και έφτασαν να σημαίνουν οτι κάποιος είναι “αδερφή” επειδή δεν συμπεριφέρεται όπως τα άλλα αρσενικά. Δεν την πέφτει στις γκόμενες, φοράει σκουλαρίκι, φτιάχνει το μαλλί του διαφορετικά από τους άλλους άντρες.
Όλα αυτά, κάθε φορά που τα συναντήσαμε στη ζωή μας, τα περάσαμε στο ντούκου. Ακούγαμε ομοφοβικά σχόλια από κάποιον που ήταν στην παρέα μας και προτιμήσαμε να γελάσουμε από το να πάρουμε θέση. Ακόμα και εμείς οι ίδιοι συμμετείχαμε σε όλο αυτό το “αθώο” πάρε – δώσε της νεολαίας.
Όταν όμως αυτή η νεολαία μεγάλωσε έφτιαξε οικογένεια και παιδιά. Και όλα αυτά που έκανε ως πλακίτσα με την παρέα της τα μετέδωσε και στην επόμενη γενιά. Σαν… έθιμο μωρέ, σαν τα καψώνια του στρατού. Όλοι ξέρουν οτι είναι παράνομα αλλά αν ρωτήσετε τους πατεράδες σας το πιο πιθανό είναι να σας απαντήσουν “έτσι πάνε αυτά τα πράγματα στο στρατό“.
Είναι σαν τις παραδόσεις αυτές οι καταστάσεις. Υπάρχουν για κάποιο λόγο και συνεχίζονται ακόμα κι αν δεν μας αρέσουν. Και φυσικά δεν είναι όλες για αλλαγή ή κατάργηση αλλά χρειάζονται σίγουρα αναθεώρηση. Να τις βάλουμε κάτω ρε αδερφέ και να δούμε τι ανθρώπους φτιάχνουμε. Γιατί να είστε σίγουροι οτι το αποτέλεσμα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, είναι πέρα για πέρα αρνητικό.
Ο 19χρονος Άλκης που δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ήταν ένα θύμα αυτών των “παραδόσεων“. “Μας την πέσατε εσείς, θα σας την πέσουμε και εμείς“, κλασικές καταστάσεις εκδίκησης που μόνο θλίψη και πόνο προκαλούν. Και για να μην κουράσω περισσότερο, έχουμε και εδώ στο Αιτωλικό “καλά” παιδάκια. Μαχαιροβγάλτες που κυκλοφορούν ελεύθεροι κι ωραίοι, βαποράκια και έμποροι ναρκωτικών, “σφίχτες” που ζουν και αναπνέουν μόνο για το κακό των άλλων.
Οι περισσότεροι από εσάς που διαβάζετε αυτή τη στιγμή ξέρετε πολύ καλά τι λέω. Και γνωρίζετε και μερικά από αυτά τα άτομα που αναφέρω, πίνετε καφέ μαζί τους, κάνετε παρέα. Και αυτό μας οδηγεί και πάλι στην παράγραφο που έγραψα πιο πάνω για τη νεολαία και την επόμενη γενιά. “Έλα μωρέ είναι καλός άνθρωπος ο πατέρας του” και “Δεν λυπάσαι τη μάνα του την κακομοίρα;“. είναι μερικά από τα σχόλια που έχω ακούσει κατά καιρούς για αλητάμπουρες που είναι για φυλακή.
Άλλο ο πατέρας, άλλο ο γιος. Άλλο η μάνα και άλλο η κόρη. Αν ο ένας είναι σκάρτος δεν σημαίνει οτι το ίδιο θα συμβεί και με τον επόμενο. Όπως δεν είναι σωστό να καταδικάζουμε κάποιον από το παρελθόν των γονιών του, έτσι δεν είναι σωστό να κλείνουμε τα μάτια στις αμαρτίες που πληγώνουν οικογένειες και μια κοινωνία ολόκληρη επειδή ο μπαμπάς και η μαμά του κωλόπαιδου είναι καλοί άνθρωποι.
Και φυσικά θέλω να ολοκληρώσω με ένα σχόλιο για την ελληνική αστυνομία. Όσο και να προσπαθώ να τη δω με καλό μάτι, όλο κάτι καινούργιο συμβαίνει και τη σιχαίνομαι ακόμα περισσότερο. Οι αστυνομικοί έκαναν “ντου” σε συνδέσμους σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα και έκλεισαν μερικούς που δεν είχαν άδεια ενώ σε πολλούς βρέθηκαν μαχαίρια, τσεκούρια, στυλιάρια και ένα σωρό πολεμοφόδια.
Δηλαδή αν έχετε τον Θεό σας ΆΠΑΝΤΕΣ οι λειτουργοί της δικαιοσύνης. Από το ίδιο το υπουργείο μέχρι τον τελευταίο φύλακα της επικράτειας. Περιμένατε να δολοφονήσουν ένα παιδάκι για να δράσετε; Δεν γνωρίζετε τόσα και τόσα χρόνια τι στο διάολο συμβαίνει στους συνδέσμους των οπαδών; Οτι ΌΛΕΣ οι διοικήσεις των ομάδων της Α’ εθνικής έχουν τουλάχιστον στο διοικητικό συμβούλιο από έναν απόστρατο αστυνομικό;(λόγια εν ενεργεία αξιωματικού του τμήματος Αθλητικής Βίας).
Κανείς δεν ξέρει σε αυτή τη χώρα τίποτα τελικά; Δηλαδή τόσο δίκιο είχε ο Σωκράτης όταν έλεγε “Ένα γνωρίζω, οτι δεν γνωρίζω τίποτα“; Και αυτό το τίποτα θα συνεχιστεί μόλις καταλαγιάσει η φασαρία από τα ΜΜΕ για τη δολοφονία του Άλκη. Όπως συμβαίνει πάντα, όπως κάνουμε και εμείς εδώ στο Αιτωλικό. Νερό δεν πίνουμε ακόμα αλλά για κάποιον λόγο δεν μας νοιάζει να διαμαρτυρηθούμε γι’ αυτό.
Γι’ αυτό δεν είναι θέμα νομοθεσίας, είναι θέμα κουλτούρας. Δεν είναι ζήτημα σωστής ανατροφής από το σχολείο και τους γονείς, τουλάχιστον δεν είναι μόνο αυτό. Είναι ζήτημα αντίληψης και επιθυμίας. Να καταλάβεις από μόνος σου σαν άτομο πιο είναι το σωστό και το δίκαιο και να το πράττεις με όλη τη δύναμη της ψυχής σου.
Αν ο καθένας αρχίζει και λειτουργεί έτσι τότε να είστε βέβαιοι οτι θα μπορέσουμε να φτιάξουμε νέες παραδόσεις και να διορθώσουμε ή και να πετάξουμε τις παλιές. Ένα μικρό λιθαράκι από τον κάθε από μας μπορεί να φτιάξει ένα ολόκληρο βουνό δικαιοσύνης και υπευθυνότητας. Αυτή είναι η αλλαγή που χρειαζόμαστε στις ζωές μας, όχι το νέο κινητό και τα ακριβά ρούχα.
Μιχάλης Βελτσίστας
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
