Το μικρό κόκκινο τζιπ με τα φιμέ τζάμια πάρκαρε ακριβώς έξω από την πόρτα του γκαράζ. Ο Ντέιβ κατέβηκε από τη θέση του οδηγού, πήρε τον χαρτοφύλακα από το διπλανό κάθισμα και κλείδωσε το αυτοκίνητο. Ανυπομονούσε να δει και πάλι την γυναίκα του την Πόλα και τη νεογέννητη κόρη τους.
“Πόλα! Γύρισα!“, φώναξε καθώς μπήκε στο σπίτι. “Είμαι στην κουζίνα!“, του απάντησε εκείνη και συνέχισε να τραγουδάει. Ο Ντέιβ την άρπαξε από τη μέση και τη γύρισε ώστε να είναι πρόσωπο με πρόσωπο και της έδωσε ένα παθιασμένο φιλί στο στόμα. “Που είναι η ζουζουνίτσα μου;“, έλεγε με παιχνιδιάρικη φωνή καθώς έπαιρνε αγκαλιά την κόρη του.
Το ευτυχισμένο ζευγάρι απόλαυσε το μεσημεριανό του στη βεράντα της πίσω αυλής. Ο Ντέιβ είχε βάλει λίγη κάντρι μουσική στο ραδιόφωνο ενώ η Πόλα έβγαζε ακόμα δύο μπύρες από το ψυγείο. “Αγάπη μου μην πιείς πολύ γιατί το απόγευμα πρέπει να πας για ψώνια στο σούπερ μάρκετ“, ψιθύρισε στο αυτί του άντρα της.
Το μεσημεριανό ολοκληρώθηκε, η Πόλα τάισε και κοίμισε το παιδί ενώ ο Ντέιβ έκανε ένα ζεστό μπάνιο και έπεσε για ύπνο. “Ξύπνα με κατά τις έξι“, είπε στη γυναίκα του πριν κλείσει τα μάτια του. Ροχάλιζε και ακούγονταν σαν ξεχαρβαλωμένη μηχανή τρακτέρ, ήταν μάλιστα τέτοια η ταλαιπωρία του που όταν κοιμόταν ήταν σαν να τον έχουν ναρκώσει.
Κάποια στιγμή ο Ντέιβ άνοιξε και πάλι τα μάτια του. Ένιωθε μια κάποια ανησυχία αλλά δεν μπορούσε να δικαιολογήσει αυτό το συναίσθημα. Κοίταξε το ρολόι, χαμογέλασε γιατί νόμιζε οτι τον γελούσαν τα μάτια του, τα έτριψε και ξανακοίταξε. Πετάχτηκε όρθιος σαν να τον είχε τσιμπήσει κάτι ανάμεσα στα σκεπάσματα. Η ώρα ήταν δώδεκα το βράδυ…
“Πόλα! Πόλα! Γιατί δεν με ξύπνησες γαμώτο μου;!“, φώναζε καθώς κατέβαινε τη σκάλα για το ισόγειο. Όμως η μόνη φωνή μου άκουσε να του απαντά ήταν εκείνη από την τηλεόραση του σαλονιού που έδειχνε μια ταινία. Ο Ντέιβ τρελάθηκε και άρχισε να ψάχνει όλο το σπίτι για τη γυναίκα και την κόρη του.
Όλα τα φώτα ήταν κλειστά. Ο νεροχύτης ήταν γεμάτος άπλυτα πιάτα, κάτι που δεν συνήθιζε η Πόλα η οποία κάθε φορά καθάριζε τα πάντα μετά από κάθε γεύμα. Η κούνια της μικρής ήταν στη θέση της αλλά έλειπε το κουβερτάκι του μωρού. Τότε ήταν που ο Ντέιβ κατάλαβε οτι κάτι κακό είχε συμβεί όσο εκείνος κοιμόταν, κάτι τόσο σοβαρό όπως μία απαγωγή.
Βγήκε έξω από το σπίτι και τσέκαρε το γκαράζ αλλά και το αυτοκίνητό του. Όλα ήταν όπως έπρεπε. Άρα αυτός ή αυτοί που πήραν την Πόλα και το μωρό, πρέπει να είχαν δικό τους όχημα. Κάτι που επιβεβαιώθηκε από μερικούς γείτονες όταν ο Ντέιβ άρχισε να χτυπάει ένα ένα τα κουδούνια για να μάθει οτι μπορεί για το περιστατικό.
“Κατά τις πέντε και δέκα νομίζω, ένα ασημί τζιπ σταμάτησε έξω από το σπίτι σας. Ένας άντρας και μια γυναίκα κατέβηκαν από αυτό, καλοντυμένοι και με πολύ σοβαρό ύφος. Να φανταστείς οτι τους χαιρέτησα και δεν μου έδωσαν την παραμικρή σημασία“, είπε στον Ντέιβ η γριά που έμενε απέναντι. “Μετά από λίγο βγήκαν από το σπίτι μαζί με την Πόλα και το μωρό, μπήκαν στο αμάξι και έφυγαν“.
Ο Ντέιβ έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Κάποιοι ήρθαν μέρα – μεσημέρι και απήγαγαν τη γυναίκα και την κόρη του. Όμως αφού είναι απαγωγή γιατί η Πόλα τους ακολούθησε στο τζιπ; Γιατί δεν τον ξύπνησε πριν ανοίξει την πόρτα; Γιατί δεν έβαλε μια φωνή έστω;
Έτσι γύρισε στο σπίτι του και πήρε τηλέφωνο την αστυνομία. Όμως στην άλλη άκρη της γραμμής τον περίμενε μια μεγάλη έκπληξη. “Γεια σου Ντέιβ“, απάντησε μια άγνωστη αντρική φωνή. “Ποιος… Ποιος είσαι; Που είναι η Πόλα!; Που είναι το παιδί μου;!“. ούρλιαξε ο Ντέιβ στο τηλέφωνο μόλις κατάλαβε οτι μιλούσε με τον απαγωγέα.
“Δεν πρόκειται να τις ξαναδείς. Είναι και οι δύο πολύ σημαντικές για τη δουλειά μας και τις χρειαζόμαστε στο εργαστήριο. Μην τολμήσεις να τις ψάξεις Ντέιβ. Δεν ξέρεις με ποιους έχεις να κάνεις“, του είπε ο άγνωστος και έκλεισε το τηλέφωνο. Την ίδια στιγμή ακούστηκε ένας θόρυβος από τον πάνω όροφο, σαν κάποιος να σπρώχνει ένα βαρύ αντικείμενο.
Ο Ντέιβ ανέβηκε τρέχοντας και μπήκε στην κρεβατοκάμαρα μόνο και μόνο για να δει μια μαύρη σκιά να βγαίνει από το παράθυρο. Γνωρίζοντας οτι ο διαρρήκτης ίσως να είναι ο μοναδικός που μπορεί να ξέρει τι διάολο συμβαίνει, πήδηξε έξω από το παράθυρο και τον άρπαξε από την κουκούλα. Μετά από μία σύντομη πάλη, έχασαν και οι δύο την ισορροπία τους και έπεσαν στην πίσω αυλή.
Ο διαρρήκτης έσπασε το πόδι του και δεν μπορούσε να κουνηθεί ενώ ο Ντέιβ προσπαθούσε να συνέλθει από την πτώση. Μόλις τα κατάφερε πλησίασε τον άγνωστο και στάθηκε από πάνω του. Του έβγαλε τη μάσκα αλλά το πρόσωπο πίσω από αυτή του ήταν παντελώς άγνωστο.
“Λέγε που είναι η οικογένειά μου!!“, τον ρώτησε με λύσσα. Αφού δεν πήρε καμία απάντηση αποφάσισε να δείξει στον διαρρήκτη οτι δεν αστειεύεται. Άρπαξε το σπασμένο πόδι και το κούνησε με τέτοιο τρόπο ώστε ο άγνωστος να ουρλιάξει από τον πόνο. “Πες μου αυτό που θέλω αλλιώς θα το ξεριζώσω με τα ίδια μου τα χέρια!!“, φώναξε οργισμένος ο Ντέιβ και τα μάτια του πέταγαν φλόγες.
Ο άγνωστος άντρας του έκανε νόημα να σταματήσει. Του έδειξε το στόμα του και ο Ντέιβ πλησίασε για να δει. Ο διαρρήκτης ήταν μουγκός! Η γλώσσα του ήταν κομμένη και έτσι δεν μπορούσε να πει απολύτως τίποτα. “Μπορείς όμως να γράψεις και θα το κάνεις αλλιώς, εκτός από τη γλώσσα, θα χάσεις και τα μάτια σου!“, του είπε ο Ντέιβ καθώς άρχισε να τον σέρνει προς το σπίτι.
Τον άφησε μπροστά από το μικρό τραπεζάκι στο σαλόνι και του έφερε χαρτί και στυλό. Ύστερα έβαλε λίγο νερό να βράζει και κάθισε απέναντι από τον άγνωστο. Εκείνος με τρεμάμενα χέρια πήρε το στυλό και άρχισε να ζωγραφίζει. “Τι μαλακίες κάνεις εκεί;! Που είναι η οικογένειά μου καταραμένε, πες μου πριν σου κάψω το πρόσωπο!!“, ούρλιαξε ο Ντέιβ και έδειξε στον διαρρήκτη την κατσαρόλα στην κουζίνα.
Ο άγνωστος του έκανε νόημα να του δώσει λίγο χρόνο ακόμα. Συνέχισε να ζωγραφίζει μέχρι που σταμάτησε και έδωσε το χαρτί στον Ντέιβ. Είχε σχεδιάσει μία ασπίδα που στο κέντρο είχε έναν πράσινο σταυρό. Πάνω από τον σταυρό ήταν τρία γράμματα: Ι. Β. Ε. και περιμετρικά της ασπίδας ήταν ένα φίδι που το κεφάλι του έτρωγε την ουρά δημιουργώντας έναν τέλειο κύκλο.
“Τι διάολο είναι αυτό;“, αναρωτήθηκε ο Ντέιβ καθώς έψαχνε στο ίντερνετ πληροφορίες για το σύμβολο που σχεδίασε ο διαρρήκτης. Μετά από λίγη ώρα τα μάτια του έλαμψαν! “Ινστιτούτο Βιολογικών Ερευνών: Εδώ που στόχος μας είναι η εξέλιξη“, έγραφε η περιγραφή κάτω από τη φωτογραφία με την ασπίδα. Ο Ντέιβ βρήκε μια διεύθυνση, την έγραψε σε ένα χαρτί και ετοιμάστηκε να φύγει.
Όμως πρώτα κάτι έπρεπε να κάνει με τον διαρρήκτη. Το σκέφτηκε για λίγο και παίρνοντας βαθιά ανάσα ανακοίνωσε την απόφασή του στον άγνωστο. “Θα σε κλειδώσω στο υπόγειο και θα σου δώσω ένα μπουκάλι νερό. Αν βρω την οικογένειά μου τότε θα γυρίσω να σε ελευθερώσω. Αν μου συμβεί τίποτα κακό τότε θα συναντηθούμε στην Κόλαση“.
Ο Ντέιβ έκανε αυτό που είπε, πήρε την καραμπίνα του και λίγες σφαίρες και βγήκε από το σπίτι. Μπήκε στο κόκκινο τζιπ και έβαλε τη διεύθυνση του Ινστιτούτου στο σύστημα πλοήγησης. Μιάμιση ώρα μετά βρισκόταν έξω από ένα τεράστιο, φουτουριστικής αρχιτεκτονικής, κτίριο. “Αυτό είναι!“, είπε από μέσα του και κατέβηκε από το αμάξι.
Πλησίασε την είσοδο και χτύπησε το κουδούνι. Από το πουθενά και χωρίς να το καταλάβει, ο Ντέιβ βρέθηκε περικυκλωμένος από τρία περιπολικά. “Είστε ο Ντέιβιντ Μάθιους;“, τον ρώτησε αυστηρά ένας από τους αστυνομικούς. Μόλις εκείνος έγνεψε καταφατικά ο αστυνόμος τον σημάδεψε με το όπλο του και του ζήτησε να σηκώσει τα χέρια.
Τη στιγμή που του έβαζαν χειροπέδες του ανακοίνωσαν οτι συλλαμβάνεται για τη δολοφονία της γυναίκας του και ενός ακόμη άντρα που βρέθηκε νεκρός στο υπόγειο του σπιτιού του. Του είπαν οτι βρέθηκε μια μπλούζα με το αίμα της στην κρεβατοκάμαρα και στο πάτωμα ένα ματωμένο μαχαίρι με τα δικά του δακτυλικά αποτυπώματα. Παρά τις έντονες διαμαρτυρίες του Ντέιβ κανείς δεν του έδωσε σημασία και τον έβαλαν να καθίσει στο πίσω κάθισμα ενός περιπολικού.
Και εκεί που ήταν μόνος και απελπισμένος, σοκαρισμένος από την τροπή που πήραν τα πράγματα, άκουσε μια γνώριμη αντρική φωνή στον ασύρματο του περιπολικού. “Δύστυχε Ντέιβ… Σου είπα να μην τις ψάξεις… Σου είπα οτι δεν ξέρεις με ποιους έχεις να κάνεις… Τώρα πια γνωρίζεις… Καλό υπόλοιπο στη φυλακή…“.
(Το παραπάνω κείμενο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Όλα τα ονόματα και οι τοποθεσίες που αναφέρονται σε αυτό είναι τυχαία και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα)
ΖΕΥΣ
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
