Ζούμε σε μία πολύ γρήγορη εποχή. Είναι τέτοιες οι ταχύτητες που δεν μπορείς να τα προλάβεις όλα εκτός κι αν είσαι υπερ ήρωας σαν τον Φλας, τον άνθρωπο αστραπή. Δυστυχώς δεν υπάρχει τέτοια πιθανότητα, όχι τώρα τουλάχιστον, οπότε θα αρκεστούμε στο να βλέπουμε χωρίς να μπορούμε να παρακολουθήσουμε.
Γιατί το οτι έχουμε ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά μας, δεν σημαίνει οτι είμαστε ικανοί να δούμε και να ακούσουμε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Δεν είναι οτι έχουμε κάποιο πρόβλημα στην ακοή και την όραση, μακριά από μας αυτά, απλά δεν προλαβαίνουμε να επεξεργαστούμε όλες τις πληροφορίες που λαμβάνουμε.
Ο βασικός λόγος είναι οτι στην πραγματικότητα δεν μας ενδιαφέρουν όλα όσα γίνονται. Για παράδειγμα άλλος νοιάζεται για την κατάσταση ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία, άλλος για τον τελικό Κυπέλλου στο μπάσκετ και άλλος για το αν κυκλοφόρησε το playstation 5. Από τα παραπάνω θέματα το πιο σημαντικό, αντικειμενικά, είναι το πρώτο.
Και είναι το πιο σημαντικό γιατί έχουμε να κάνουμε με ανθρώπινες ζωές και επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία. Δεν είναι ανάγκη να γκρεμίσουν το σπίτι σου για να βγεις να διαμαρτυρηθείς. Δεν χρειάζεται να περιμένεις τόσο πολύ. Μπορείς -και πρέπει- να το κάνεις όταν συμβαίνει και για κάποιον άλλο, κάποιον που δεν γνωρίζεις καθόλου και μπορεί να ζει χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από σένα.
Θυμάμαι, όταν ήμουν ακόμα μαθητής του δημοτικού σχολείου, κάναμε -και καλά- πορεία διαμαρτυρίας με συνθήματα του τύπου: “Κάτω το ΝΑΤΟ και οι Αμερικάνοι“. Χωρίς να σημαίνει οτι ταυτίζομαι με την παραπάνω άποψη, όμως, η δική μου γενιά ξεκίνησε με αυτό το σύνθημα. Και σήμερα η δική μου γενιά ζει σε μια χώρα που είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Δεν μας ρώτησε κανείς, αυτή είναι η αλήθεια…
Όλες αυτές οι “συμμαχίες” των κρατών μου θυμίζουν κάτι που είπε πρόσφατα(21/09/21) ο Άδωνις Γεωργιάδης. “Οι επιχειρήσεις που απασχολούν δύο με τρία άτομα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν έχουν πρόσβαση στις τράπεζες. Ή θα συγχωνευτούν ή θα κλείσουν οι μικρές επιχειρήσεις“. Ο τίτλος που κατέχει ο ίδιος είναι Υπουργός Ανάπτυξης. Αν αυτό που μας ζητάει ο Άδωνις είναι “ανάπτυξη” τότε μάλλον κάτι άλλο έχω καταλάβει τόσα χρόνια…
Κοινώς, για να ολοκληρώσω με το παραπάνω, ένα κράτος όπως η Ελλάδα είτε θα είναι με κάποιον “μεγάλο” είτε θα την φάει το μαύρο το σκοτάδι. Τόσο απλά, τόσο στυγνά. Και στο κάτω κάτω της γραφής δεν μας είπε και τίποτα καινούργιο, απλά μας είπε την αλήθεια κατάμουτρα. Η αλήθεια πονάει, αυτό είναι γνωστό τοις πάσι. Όμως δεν σημαίνει οτι είναι αποδεκτή…
Η κατανόηση της κατάστασης στην Ουκρανία δεν είναι ίδια για όλους. Αυτοί που έχουν διαλέξει πλευρά “βλέπουν” δίκιο σε εκείνους που υποστηρίζουν. Υπάρχουν και άλλοι που σφυρίζουν αδιάφορα και προχωράνε τη ζωή τους χωρίς να προβληματίζονται για τα παγκόσμια γεγονότα. Τολμώ να πω οτι πολλές φορές τους ζηλεύω(τους… αδιάφορους) αλλά δεν μπορώ να τους μοιάσω με τίποτα.
Το αποτέλεσμα του ουκρανορωσικού ζητήματος θα καθορίσει πολλά στην παγκόσμια οικονομία. Αυτοί που δεν θα επηρεαστούν είναι οι ίδιοι που οτι και να γίνεται στον πλανήτη δεν ιδρώνει καν το αυτί τους. Οι πλούσιοι θα γίνουν ακόμα πλουσιότεροι, οι φτωχοί θα συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο και οι μικρομεσαίοι θα εξαφανιστούν. Αυτός είναι ο δρόμος που ακολουθεί η ανθρωπότητα από την αρχή της παγκοσμιοποίησης μέχρι σήμερα.
Ένα “θερμό” επεισόδιο ανάμεσα σε δύο χώρες της Ευρώπης δεν πρόκειται να αλλάξει αυτήν την κατάσταση. Άλλωστε η άγνοιά μας φανερώνεται ακόμα περισσότερο όταν παίρνουμε θέση για κάτι που στην ουσία δεν ξέρουμε. Κανένας Έλληνας που ζει στην Ελλάδα δεν μπορεί να γνωρίζει τι πραγματικά θέλουν οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι. Υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε όλοι αλλά την αλήθεια ούτε την ξέρουμε ούτε υπάρχει περίπτωση να τη μάθουμε ποτέ.
Μιχάλης Βελτσίστας
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
