Με πήρε η ώρα και το να γράψω κάτι με ενδιαφέρον, τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα, είναι λιγάκι δύσκολο. Τι να μοιραστώ σήμερα μαζί σας; Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο, όλα συνεχίζουν στον ίδιο ρυθμό, αργά αργά και σταθερά όπως είναι τα νερά της λιμνοθάλασσας.
Ο κόσμος είναι φοβισμένος από την ακρίβεια των… πάντων, αυτή είναι η κυρίαρχη συζήτηση αυτές τις μέρες. Ούτε ο πόλεμος στην Ουκρανία (και όπου αλλού), ούτε ο covid-19, ούτε τίποτα…
Η ΔΕΗ μοιάζει με τον δήμιο που κάθε δεύτερο μήνα σε περιμένει να σκύψεις στα… τέσσερα και να σου πάρει το κεφάλι. Βοήθεια δεν παίρνει κανείς από πουθενά, ούτε από κυβερνήσεις, ούτε από περιφέρειες, ούτε φυσικά από τους δήμους.
Όλοι έχουν παράπονα σχεδόν με τα πάντα. Από το κενό στο πορτοφόλι και στην τσέπη τους μέχρι το -πιο σοβαρό-, το κενό στο ψυγείο, στο καλοριφέρ, στη ρουφιάνα τη ζωή που τους χρεώσανε (που λέει και ο… ποιητής).
Εγώ αυτό που ξέρω είναι οτι το “χρώμα” της Ελλάδας κάποτε ήταν το μπλε του ουρανού και το γαλάζιο της θάλασσας. Τώρα όμως κυριαρχεί το γκρίζο, το μουντό, το μαύρο… Στην καρδιά, στο μυαλό, σε κάθε σκέψη, σε κάθε τι…
Μπορεί να σας φαίνεται λίγο βαρύ το κείμενο που διαβάζετε αλλά δυστυχώς, κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι αυτό ακριβώς που συμβαίνει εκεί έξω. Σκατά στο στόμα μου αλλά το προαίσθημά μου είναι οτι ακόμα δεν έχουμε δει τη… σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.
Να δούμε και δύο άσχετα – σχετικά…
Μαζεύονται υπογραφές για να απομακρυνθούν, με το σωστό τρόπο και όχι με… αγροτικά και πέταμα στα ποτάμια, τα αδέσποτα που γυρνοβολάνε στο λιμανάκι και έχουν σακατέψει τις πάπιες και τα αυγά τους. Το ξέρω οτι οι απόψεις είναι μοιρασμένες, όπως και οτι είναι σωστό αυτό που είπε και ο Σπύρος, οτι δηλαδή ο δήμος είναι υποχρεωμένος να λύσει αυτό το θέμα γιατί πολύ απλά είναι… δικό του.
Η δημοτική αρχή έχει πάρει χρήματα για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με τα αδέσποτα. Να βρει μια λύση όμως κανονική και όχι του κ*λου όπως συμβαίνει συνήθως και όπως έγραψα παραπάνω. Το να φράξεις ένα οικόπεδο και να πετάξεις μέσα τα σκυλιά δεν είναι η απάντηση στο πρόβλημα.
Ούτε να στριμώξουν τα σκυλιά κάτω από τρισάθλιες, τσίγκινες κατασκευές και “καθαρίσαμε“. Έχεις κάτσει κάτω από τσίγκο το κατακαλόκαιρο; Ε, φαντάσου ένα πλάσμα που έχει… ένα τόνο τρίχα παραπάνω από σένα, να κάθεται από εκεί κάτω. Σας αρέσει αυτό που φαντάζεστε;
Το δεύτερο και πάρα πολύ σημαντικό είναι η εκδήλωση που έγινε την Κυριακή(10/4). Αν και μπορεί να μην έχει και πολλή σημασία, εγώ από τη μεριά μου και από το βήμα που μου δίνεται εδώ στο etoliko.gr, θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο σε όλους όσους ασχολήθηκαν και κατάφεραν να κάνουν αυτήν την πολύ μεγάλη επιτυχία για τον τόπο μας. Εύγε και εις ανώτερα…
Και μόλις τώρα διαβάσατε ένα κείμενο “ξεπέτα“… Καλή συνέχεια!
Μιχάλης Βελτσίστας
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
