Άνθρωπος και θεριό σε μια άκρως επικίνδυνη αποστολή. Ο Νόκτος και ο μαύρος δράκος, με πάθος μα και θάρρος, βυθίζονταν ακόμα περισσότερο στη μεγάλη τρύπα του γκρεμού. Η πτώση τους έμοιαζε να μην έχει τελειωμό. Μόνο ένα πράγμα φανέρωνε οτι πλησίαζαν στο τέλος. Το ανατριχιαστικό γέλιο της μάγισσας Χίλντα που ολοένα και δυνάμωνε.
Ξαφνικά μια δυνατή λάμψη εμφανίστηκε εκεί που φαινόταν να είναι ο πάτος του ανοίγματος. “Φωτιά!!“, φώναξε με αγωνία το ιπτάμενο ερπετό και αμέσως γύρισε με την πλάτη του για να προστατέψει τον Νόκτο. Άπλωσε τα φτερά του για να κόψει λίγη από τη φόρα του αλλά ήταν πολύ αργά. Η φωτιά έκαψε την πλάτη και τα φτερά του δράκου, αναγκάζοντας το θεριό να ουρλιάξει από τον πόνο.
Οι δύο φίλοι έπεσαν στο έδαφος με μεγάλη ταχύτητα. Και μπορεί ο πανύψηλος άντρας να μην έπαθε απολύτως τίποτα, όμως η αυτοθυσία του μαύρου δράκου είχε δυσάρεστες συνέπειες. Με κατεστραμμένα τα φτερά του, το ιπτάμενο ερπετό δεν θα μπορούσε ποτέ να φύγει από εκείνο το μέρος.
Όμως αυτό το πρόβλημα δεν έδειχνε να απασχολεί ιδιαίτερα τον μαύρο δράκο. “Αφού λοιπόν δεν μπορώ να πετάξω, ο μόνος δρόμος που μας μένει είναι προς τα εμπρός“, είπε στον Νόκτο χαμογελώντας. Μπροστά από τους δύο φίλους ήταν μια μεγάλη είσοδος, σαν πόρτα για γίγαντες και τέτοια πελώρια πλάσματα. Αλλά δεν ήταν αυτό που τους έκανε εντύπωση…
“Το ακούς αυτό;“, ρώτησε ο Νόκτος τον μαύρο δράκο. “Μα δεν ακούγεται απολύτως τίποτα“, αποκρίθηκε το ιπτάμενο ερπετό. “Αυτό ακριβώς! Το γέλιο σταμάτησε μόλις φτάσαμε στον πάτο“, είπε ο πανύψηλος άντρας και κράτησε σφιχτά το πανέμορφο σπαθί του. Ο δράκος πλησίασε την πόρτα και προσπάθησε να την σπρώξει, αλλά δεν κατάφερε να την κουνήσει ούτε μισό χιλιοστό.
Έμοιαζε σαν να ήταν ριζωμένη στο έδαφος ή ακόμα χειρότερα, λες και κάποιο ξόρκι την κρατούσε κλειστή. “Τώρα τι κάνουμε;“, ρώτησε το ιπτάμενο ερπετό τον Νόκτο. Τότε εκείνος κρατώντας ψηλά το σπαθί, πλησίασε την πόρτα, τη χτύπησε με όλη του τη δύναμη και φώναξε σκυλιασμένα: “Χίλντα!! Άνοιξέ μου καταραμένη!! Όσο και να κρύβεσαι δεν πρόκειται να γλιτώσεις!!“.
Τότε ακούστηκε από μακριά μια απαλή γυναικεία φωνή, να λέει στους δύο φίλους: “Κοπιάστε στο σπίτι μου, ω εσείς, τρομεροί πολεμιστές” και αμέσως η πελώρια πόρτα άνοιξε διάπλατα, αποκαλύπτοντας πίσω της έναν πολύ μακρύ και σκοτεινό διάδρομο.
Ο μαύρος δράκος φύσηξε δυνατά και η φωτιά που βγήκε από το στόμα του φώτισε τον σκοτεινό διάδρομο απ’ άκρη σ’ άκρη. Ο τοίχος και από τις δύο πλευρές ήταν… στολισμένος με νεκροκεφαλές, οι οποίες λειτουργούσαν σαν κηροπήγια. Τουλάχιστον αυτό έδειχναν τα λιωμένα κεριά στα μάτια και το στόμα των κρανίων.
Στο τέλος του διαδρόμου ο τοίχος έδινε τη θέση του σε δύο καινούργια μονοπάτια. Οι δύο φίλοι κοιτάχτηκαν για μια στιγμή και τελικά ο Νόκτος πήρε την απόφαση: “Δράκε, εσύ θα πας αριστερά και εγώ δεξιά. Όποιος βρει πρώτος τη μάγισσα ας φωνάξει να τον ακούσει ο άλλος“, είπε στον μαύρο δράκο και χώρισαν οι δρόμοι τους.
Το ιπτάμενο ερπετό περπατούσε θυμωμένο. Ο πόνος από τη φωτιά που έκαψε την πλάτη και τα φτερά του, συνέχιζε να του θυμίζει οτι όλο αυτό το προκάλεσε η Χίλντα. Ο μαύρος δράκος, μέσα του βαθιά, ήξερε οτι δεν θα έβγαινε ζωντανός από εκεί κάτω. Δεν είχε πια τα φτερά του για να μπορεί να πετάξει έξω από την τρύπα αλλά ούτε ήταν σίγουρος οτι αυτός και ο Νόκτος θα νικούσαν τη γριά μάγισσα.
Από την άλλη δεν τον ένοιαζε κιόλας. Μετά από τόσους αιώνες μοναξιάς στο “Μαγεμένο Δάσος“, το τελευταίο πράγμα που ήθελε ήταν να γυρίσει στην παλιά του ζωή. Όπως επίσης γνώριζε οτι ακόμα και να τα κατάφερνε αυτός και ο Νόκτος, δεν θα μπορούσε να ζήσει με τον φίλο του στην άκρη της παγωμένης λίμνης. Και η αιτία δεν ήταν άλλη από τον φόβο των ανθρώπων και τις βίαιες αντιδράσεις τους σε κάθε τι διαφορετικό.
Την ίδια στιγμή ο Νόκτος βρέθηκε μπροστά σε ένα φρικιαστικό θέαμα που τον έκανε να παγώσει! Στο τέλος του δρόμου που διάλεξε να ακολουθήσει, έφτασε σε μια μεγάλη αίθουσα. Από την οροφή κρεμόντουσαν αλυσίδες, πάρα πολλές αλυσίδες, στις οποίες ήταν δεμένοι ανθρώπινοι σκελετοί. Όπως ακριβώς ήταν στο υπόγειο του σπιτιού του, τότε που το τέρας που κρύβει μέσα του σκότωσε τα δύο αγοράκια.
Ο Νόκτος τρόμαξε για μια στιγμή αλλά μόλις ηρέμησε κατάλαβε οτι αυτό ήταν ένα έργο της μάγισσας που ήθελε να του πειράξει το μυαλό. “Χίλντα!!“, ούρλιαξε με μίσος και αμέσως άκουσε ξανά εκείνο το ανατριχιαστικό γέλιο της καταραμένης γριάς. Και μόνο τότε συνειδητοποίησε οτι είχε πάρει τον λάθος δρόμο, αφού δεν υπήρχε άλλο μονοπάτι μετά την αίθουσα. “Ο δράκος!“, σκέφτηκε από μέσα του και άρχισε να τρέχει προς τα πίσω.
Ο μαύρος δράκος προχώρησε μέχρι που έφτασε πια στο λημέρι της Χίλντα. Ο χώρος έμοιαζε με μεσαιωνικό μπουντρούμι τεραστίων διαστάσεων, τόσο μεγάλο που το ιπτάμενο ερπετό φάνταζε πολύ μικρό εκεί μέσα. Παντού υπήρχε φωτιά και καυτή λάβα ενώ ο ίδιος ο μαύρος δράκος περπατούσε σε έναν στενό πέτρινο διάδρομο, που οδηγούσε σε έναν πορφυρό θρόνο φτιαγμένο από κόκκαλα και σάπιο ανθρώπινο κρέας.
“Νόκτε!! Την βρήκα!!“, φώναξε ενθουσιασμένος ο δράκος για να ενημερώσει τον φίλο του. “Μην κουράζεσαι άδικα… ερπετό! Ο άνθρωπος δεν πρόκειται να σε ακούσει“, είπε μια γλυκιά γυναικεία φωνή. Και εκεί, καθισμένη στον τρομακτικό θρόνο, εμφανίστηκε η Χίλντα, παίρνοντας τη μορφή της όμορφης ξανθιάς με τα λευκά και αστραφτερά ρούχα.
“Ώστε εσύ είσαι η καταραμένη μάγισσα“, γρύλισε ο μαύρος δράκος και πλησίασε τον θρόνο. “Και εσύ ένα αποτυχημένο πείραμα που συναναστρέφεσαι με έναν ασήμαντο θνητό“, απάντησε η Χίλντα γελώντας με κακία. “Πείραμα; Ασήμαντος;“, ψέλλισε το ιπτάμενο ερπετό και ένιωσε την οργή να κυριεύει κάθε σπιθαμή του κορμιού του. Τότε ο μαύρος δράκος όρμησε στη μάγισσα με μανία, φυσώντας φωτιά από το στόμα του.
“Περίμενε!!“, είπε η Χίλντα προστακτικά και για έναν παράξενο λόγο το ιπτάμενο ερπετό σταμάτησε την επίθεσή του. “Υπάρχει ένα πρόβλημα για σένα και τον φίλο σου“, συνέχισε η μάγισσα. “Βλέπεις εδώ κάτω τα πάντα βρίσκονται υπό την εξουσία μου. Και όταν λέω τα πάντα εννοώ ακόμα και τον ίδιο τον χρόνο“, είπε η γριά και ξέσπασε σε γέλια.
Ο μαύρος δράκος τρόμαξε από αυτό που άκουσε. Αν η Χίλντα έλεγε την αλήθεια τότε σίγουρα κάτι πολύ κακό θα γινόταν εκεί κάτω. Αν η πανσέληνος τους πρόλαβε… Ο Νόκτος! Που ήταν ο πανύψηλος άντρας; “Νόκτε!!“, ούρλιαξε με αγωνία το ιπτάμενο ερπετό. Όμως η μόνη απάντηση που πήρε ήταν οι κραυγές ενός πλάσματος που πλησίαζε γρήγορα. Το τέρας…
ΤΕΛΟΣ Θ’ ΜΕΡΟΥΣ
(Το παραπάνω κείμενο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Όλα τα ονόματα και οι τοποθεσίες που αναφέρονται σε αυτό είναι τυχαία και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα)
ΖΕΥΣ
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
