Πλησιάζει με βήμα ταχύ το (πολυ)αναμενόμενο Πάσχα, η… εναπομείνασα σανίδα σωτηρίας μέχρι το καλοκαίρι. Αυτή την αίσθηση μου δίνει η όλη κατάσταση, αυτό λέμε -στο περίπου- όσοι έχουμε μαγαζιά και όχι μόνο. Πάνω σε αυτό κάνουμε γραφικές και καταστροφικές υποθέσεις του τύπου: “Αν δεν πάει καλά το Πάσχα, πάει, τελειώσαμε…” ή “Καλά, έτσι και πάει καλά το Πάσχα τότε είμαστε άρχοντες” και πάει λέγοντας.
Ο καιρός παίζει τα δικά του παιχνίδια ή και καθόλου. Τι θέλω να πω; Οτι ακόμα και φυσιολογικό να τον πεις(τον καιρό ντε!), η αδημονία μας να πάει οπωσδήποτε καλά το φετινό Πάσχα είναι τέτοια, που μόλις σκοτεινιάσει ο ουρανός είμαστε έτοιμοι για… παρεξήγηση. Μας ξανακυριεύει εκείνο το παράξενο αίσθημα καταστροφής και απελπισίας.
Αλλά τι θα πει τελικά “να πάει καλά το Πάσχα“; Σίγουρα ο καθένας έχει τη δική του οπτική πάνω σε αυτό, αλλά σε τούτο το κείμενο διαβάζετε τη δική μου. Για μένα σημασία έχει να είμαστε κάθε μέρα καλά, έστω τις περισσότερες της εβδομάδας. Στις γιορτές το καλύτερο μαντάτο είναι φυσικά το αντάμωμα με τους συγγενείς και τους φίλους που ζούνε σε άλλες πόλεις και άλλες πατρίδες.
Και το πιο σημαντικό απ’ όλα, να έχουμε την υγεία μας για να μπορούμε να κάνουμε οτι μας ικανοποιεί και μας γεμίζει τη ζωή. Είτε αυτό είναι ένα οικογενειακό τραπέζι, είτε ένας καλός και ξεκούραστος ύπνος για όλους εκείνους που, στην καθημερινότητά τους, δεν προλαβαίνουν ούτε τα βασικά, είτε μια μονοήμερη εκδρομή για ανανέωση και αναθεώρηση.
Νομίζω οτι το “να πάει καλά το Πάσχα“, στην ουσία σημαίνει κάτι όπως το παραπάνω. Αν είσαι εντάξει με τον εαυτό σου τότε η θετικότητα της ματιάς σου επηρεάζει (θετικά) και την άποψή σου για τις γιορτές, τα τραπέζια και όλα αυτά. Αν όμως όχι τότε οτι και γίνει εσύ τον χαβά σου. “Δεν μ’ αρέσει τίποτα, όλα είναι άνευ σημασίας” και τέτοιου είδους… μαυρίλες.
Για το καλό της κοινωνίας όμως, γιατί οτι άποψη και να έχει ο καθένας πάνω απ’ όλα μετράει το σύνολο, πρέπει να πάνε όλα καλά για όλους. Και αυτό σημαίνει οτι πρέπει να δουλέψουν τα μαγαζιά, να περάσει καλά ο κόσμος, να σφιχταγκαλιαστούν οι οικογένειες που τόσο καιρό έζησαν μακριά ο ένας από τον άλλο.
Υπάρχει φυσικά και το ερώτημα: “Τι σόι Πάσχα θα κάνουν οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί;“… Η απάντηση είναι οτι δεν θα κάνουν… Γιατί ακόμα και να υπάρξει μια μίνι εκεχειρία για τις γιορτινές αυτές μέρες, αλήθεια, ποιος να χαρεί και με ποιόν; Πατεράδες σκοτωμένοι, παππούδες εγκλωβισμένοι, γυναικόπαιδα πρόσφυγες…
Και η ζωή (μας) συνεχίζεται…
Μιχάλης Βελτσίστας
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
