Το σπίτι μας είναι κάπως έτσι… Η πόρτα της εισόδου είναι μια παλιά, δίφυλλη, ξύλινη πόρτα. Το ένα φύλλο έχει δύο κάθετους σύρτες και στο άλλο είναι η κλειδαριά.
Μπαίνεις μέσα και αυτομάτως βρίσκεσαι σε ένα μικρό χολ. Κάνεις δύο, τρία βήματα και υπάρχουν δύο σκαλοπάτια. Αριστερά και δεξιά είναι μία εντελώς αχρείαστη, ξύλινη κουπαστή και στο τέλος του χολ, στα αριστερά, υπάρχει μία άσπρη πόρτα.
Αν όμως πας δεξιά τότε θα βρεθείς στον χώρο, ας πούμε, της υποδοχής. Ένα μικρό καθιστικό με δύο μονούς καναπέδες, ανάμεσά τους ένα ορθογώνιο τραπεζάκι με ξύλινα πόδια και μαρμάρινο “καπάκι“. Καρφωμένος στον τοίχο, ακριβώς πάνω από το τραπεζάκι και τους καναπέδες, είναι ένας πίνακας που απεικονίζει μια άλλη εποχή.
Ξαφνικά, βρίσκεσαι σε ένα άτυπο “τρίλημμα“. Έχοντας πλάτη την άσπρη πόρτα του μικρού χολ, στα δεξιά σου είναι ένα μεσαίου μεγέθους δωμάτιο, μπροστά σου υπάρχει ένα ακόμα μεγαλύτερο και στα αριστερά ξεκινάει ένα… καινούργιο χολ.
Με τυχαία επιλογή, μετρώντας μέχρι το είκοσι και ξεκινώντας το μέτρημα από το μεσαίου μεγέθους δωμάτιο, καταλήγεις να προχωράς ευθεία. Μπαίνεις, λοιπόν, στο σαλόνι του σπιτιού μας. Εκεί βλέπεις ακόμα ένα ορθογώνιο, μαρμάρινο τραπεζάκι, σχεδόν ίδιο με αυτό που βρίσκεται στον “χώρο υποδοχής“, Επίσης υπάρχουν άλλα δύο τετράγωνα τραπεζάκια της ίδιας κατασκευής με τα μεγαλύτερα.
Το σαλόνι έχει δύο μπαλκονόπορτες και άλλες τόσες, συρόμενες πόρτες που το χωρίζουν από το μεσαίου μεγέθους δωμάτιο. Στη μοναδική μεριά που υπάρχει τοίχος, εκεί ακριβώς βρίσκεται ο κόκκινος καναπές – κρεβάτι. Είναι στην ευθεία της πόρτας του σαλονιού και “βλέπει” καρφί τη λευκή πόρτα του μικρού χολ.
Πηγαίνεις στο μεσαίου μεγέθους δωμάτιο. Είναι η τραπεζαρία του σπιτιού μας. Στη μέση του δωματίου είναι τοποθετημένο ένα μεγάλο, οβάλ τραπέζι για έξι με οκτώ άτομα. Υπάρχει φυσικά και μία μπαλκονόπορτα ενώ στην πλευρά του τοίχου είναι ένα μακρύ, ξύλινο έπιπλο. Εκεί μέσα θα βρεις τα καλά πιάτα, τα ασημένια πιρούνια και τα κουτάλια, τα κρυστάλλινα ποτήρια. Ακριβώς πάνω από το έπιπλο βρίσκεται ένας μεγάλος, ορθογώνιος καθρέφτης ίδιου μήκους.
Κατευθύνεσαι προς το χολ που είναι στα αριστερά του “χώρου υποδοχής“, πάντοτε όταν έχουμε πλάτη την άσπρη πόρτα. Στο τέλος του χολ είναι η κουζίνα και πιο συγκεκριμένα, το μάτι σου πέφτει καρφί πάνω στο ψυγείο. Αριστερά σου υπάρχει το μπάνιο και ακριβώς απέναντι είναι το ένα από τα δύο υπνοδωμάτια του σπιτιού μας.
Το άλλο δωμάτιο βρίσκεται αμέσως πριν την κουζίνα, στη δεξιά μεριά του χολ και είναι ολόιδιο με αυτό που είναι απέναντι από το μπάνιο. Ανάβεις το φως του χολ και ξεκινάς την τυχαία επιλογή. Μετρώντας ξανά μέχρι το είκοσι και ξεκινώντας από το δωμάτιο απέναντι από το μπάνιο, καταλήγεις ακριβώς εκεί. Στο μπάνιο…
Μπροστά σου είναι ένα παράθυρο και από κάτω βρίσκεται η μπανιέρα. Δεξιά σου είναι ο νιπτήρας και δίπλα του το πλυντήριο ρούχων που είναι χαλασμένο. Στα αριστερά σου υπάρχει η τουαλέτα και από το ταβάνι κρέμεται το σύρμα για το καζανάκι. Δεν έχει κάτι ιδιαίτερο ο χώρος, είναι απλά ένα παλιό, κλασικό μπάνιο.
Πηγαίνεις στο δωμάτιο απέναντι από το μπάνιο. Στη μέση βλέπεις ένα κρεβάτι, ημίδιπλο και αριστερά του είναι η μπαλκονόπορτα. Μπροστά από το κρεβάτι είναι το έπιπλο με την τηλεόραση, λιγάκι ψηλά για να βολεύει όταν ξαπλώνεις με δύο μαξιλάρια στο σβέρκο. Πίσω από την πόρτα του δωματίου υπάρχει ένας, ας πούμε, καλόγερος για σακάκια και μπουφάν ενώ έχει και έναν μικρό καθρέφτη στη μέση, για να βλέπεις τη μουτσούνα σου κάθε φορά που βγαίνεις ή μπαίνεις στο σπίτι μας.
Βγαίνεις και πάλι στο χολ και μπαίνεις στο δωμάτιο που είναι πριν την κουζίνα. Είναι ακριβώς το ίδιο με το προηγούμενο, έχει ένα κρεβάτι, πάντοτε ημίδιπλο, στη μία άκρη, υπάρχει η μπαλκονόπορτα και το μικρό έπιπλο για την τηλεόραση ενώ απέναντι από το κρεβάτι είναι η ντουλάπα για τα ρούχα.
Σειρά έχει η κουζίνα. Πρώτη μούρη το ψυγείο και αριστερά το υπόλοιπο δωμάτιο. Στα δεξιά του ψυγείου είναι το τραπέζι της κουζίνας. Στρογγυλό, ξύλινο και αυτό, για τέσσερις με πέντε ανθρώπους περίπου. Απέναντί του είναι ο νεροχύτης και στα δεξιά του νεροχύτη είναι η κουζίνα. Ακόμα πιο δεξιά από την κουζίνα είναι η πόρτα που οδηγεί στον ακάλυπτο του σπιτιού μας.
Είναι χειμώνας και γι’ αυτό, αφού μόλις τώρα γύρισες από τη δουλειά, βόλταρες σε όλο το σπίτι για να κλείσεις τις μπαλκονόπορτες. Από βαρεμάρα δεν μαγείρεψες κάτι οπότε παράγγειλες πιτόγυρα απ’ έξω. Νόστιμα αλλά λίγο βαρύ φαγητό για τέτοια ώρα…
Ένα τσιγάρο για να περάσουν οι στιγμές μέχρι να… παραπονεθεί το στομάχι και να πας τουαλέτα. Κάνεις ένα μπανάκι για να φύγει η βρωμιά της κουραστικής μέρας, ακόμα μίας από τις έξι της ρουτίνας. Η έβδομη, ευτυχώς, είναι για ξεκούραση, όπως γράφει και η Βίβλος οτι έκανε ο Θεός.
Φτιάχνεις ακόμα ένα τσιγάρο, βάζεις και ένα ποτήρι αναψυκτικό για να ρευτείς τα πιτόγυρα και παίρνεις αγκαζέ το αγαπημένο σου βιβλίο. Ξαπλώνεις στον καναπέ του σαλονιού με τα πόδια να “κοιτάζουν” την άσπρη πόρτα του χολ. Βάζεις απαλή μουσική στο ραδιόφωνο για παρέα, δύο μαξιλάρια στην πλάτη για καλύτερο άραγμα και βουρ στο διάβασμα.
Είναι ένα βιβλίο φαντασίας, μια ιστορία τρόμου για πνεύματα και δαίμονες. Ο συγγραφέας έχει δώσει τον καλύτερό του εαυτό, είναι εκπληκτικά ανατριχιαστικές οι λεπτομέρειες για το στοιχειωμένο σπίτι και τα παραφυσικά περιστατικά, ή φαινόμενα τέλος πάντων, που συμβαίνουν εκεί μέσα.
Στο σπίτι μας έχεις αφήσει ανοιχτά το φως στο χολ που οδηγεί στην κουζίνα, ένα μικρό πορτατίφ στην τραπεζαρία για να βλέπεις όταν στρίβεις τα τσιγάρα και ένα αστέρι – φωτιστικό στο σαλόνι. Μάλιστα, είσαι τόσο απορροφημένος από το διάβασμα που δεν πήρες χαμπάρι το φως της κουζίνας που μία ανάβει και μία σβήνει…
Η θερμοκρασία στο σπίτι μας είναι ιδιαίτερα χαμηλή λόγω του χειμώνα και μοναδική πηγή θερμότητας είναι μια σόμπα με τρεις “σκάλες“. Έχει μάλιστα και ένα μικρό ανεμιστήρα μπροστά που βγάζει τον ζεστό αέρα και σκορπά τη θαλπωρή στον χώρο.
Η σόμπα έχει μια μικρή οθόνη στο πλάι που δείχνει τη θερμοκρασία του χώρου στον οποίο εκείνη βρίσκεται. Κοιτάζεις και βλέπεις οτι έχει είκοσι βαθμούς Κελσίου. Χαμογελάς ασυναίσθητα, τυλίγεσαι ακόμα πιο σφιχτά με την κουβέρτα και συνεχίζεις το διάβασμα.
Μισή ώρα αργότερα ακούστηκαν χτυπήματα στην πόρτα της εισόδου του σπιτιού. Παραξενευμένος από το ακατάλληλο της ώρας, σηκώνεσαι από τον καναπέ, ανάβεις το φως του μικρού χολ και πηγαίνεις να δεις ποιος στο καλό είναι. Από τα τζάμια της πόρτας δεν φαίνεται κανένας. Την ανοίγεις, κοιτάζεις έξω, μόνο και μόνο για να γυρίσεις μέσα στο σπίτι μας νευριασμένος από το χάσιμο χρόνου.
Στο δρόμο της επιστροφής για το σαλόνι, ρίχνεις και μία χριστοπαναγία για να σου φύγει η ένταση της στιγμής, Πριν όμως μπεις στο δωμάτιο, με την άκρη του ματιού σου, είδες κάτι που σου έκανε εντύπωση. Το φως της κουζίνας ήταν αναμμένο ενώ δεν θα έπρεπε να είναι. Προχωράς και το σβήνεις, επιστρέφεις με το πάσο σου προς το σαλόνι μέχρι που παγώνεις εντελώς…
ΤΕΛΟΣ Α’ ΜΕΡΟΥΣ
(Το παραπάνω κείμενο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Όλα τα ονόματα και οι τοποθεσίες που αναφέρονται σε αυτό είναι τυχαία και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα)
ΖΕΥΣ
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
