Και θα μιλήσω πάλι για το “ρινγκ” των social media.
Ανεβάζεις κάτι και υπάρχουν αυτοί που θα σε χειροκροτήσουν, αυτοί που θα σχολιάσουν, αυτοί που θα προσπεράσουν, αλλά και αυτοί που θα σε βρίσουν.
Γιατί να σε βρίσουν;
Γιατί μπορούν.
Γιατί κρυμμένοι πίσω από ένα πληκτρολόγιο δε σε βλέπουν, δε σε κοιτάζουν στα μάτια, δεν κάνουν καν τον κόπο να σε γνωρίσουν, δεν ασχολούνται καν με την ουσία του θέματος και πάντα μα πάντα αμφισβητούν την πρόθεσή σου.
Και έχουν γίνει και σχετικές μελέτες, δε μιλάω τυχαία! Οι ίδιοι άνθρωποι όταν έπρεπε να κάνουν κάποιο σχόλιο face-to-face, κατά πρόσωπο σε κάποιον, ήταν πιο ευγενικοί, πιο διπλωματικοί, ή τουλάχιστον πιο διστακτικοί να μιλήσουν άσχημα, να εκφράσουν την πρώτη τους σκέψη, αυτό που τους ήρθε πρώτο πρώτο στο μυαλό! Είχαν μια λογική συστολή να έρθουν σε άμεση αντιπαράθεση με αρνητικό τρόπο.
Κρυμμένοι, όμως, πίσω από, κάποιες φορές ακόμα και ανώνυμα, γραπτά σχόλια, νιώθουν ότι δεν τους στοιχίζει τίποτα απολύτως η οποιαδήποτε αντίδρασή τους και νιώθουν ελεύθεροι να “ρίξουν” το δηλητήριό τους.
Αφορμές τέτοιες βρίσκω πολλές καθημερινά και δεν μπορώ να πω ότι έχω συνηθίσει ή ότι μου είναι εύκολο να τις διαχειρίζομαι.
Τις περισσότερες φορές προσπαθώ να μην απαντήσω, γιατί ειλικρινά και αποδεδειγμένα, δεν αξίζει τον κόπο να ανοίξουμε συζήτηση με ανθρώπους που στην πλειονότητα των περιπτώσεων αυτή η συζήτηση δε θα οδηγήσει πουθενά.
Προχθές, δεν ήταν μια τέτοια περίπτωση.
Όλοι στο Αιτωλικό γνωρίζουμε για το θέμα υγείας του μικρού Παναγιώτη και τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετωπίζει η οικογένειά του. Ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 2ου Δημοτικού Σχολείου Αιτωλικού, όπου φοιτά και ο Παναγιώτης, παρών από την πρώτη στιγμή δίπλα στην οικογένεια, σε συνεργασία με το ίδιο το σχολείο στήριξε τον αγώνα της οικογένειας και μάλιστα ο πατέρας του μικρού Παναγιώτη είχε βγάλει τότε άμεσα ανακοίνωση με τη συγκέντρωση του απαραίτητου ποσού.
Πρόσφατα, λοιπόν, με μεγάλη μας λύπη διαπιστώσαμε ότι ο Παναγιώτης έχει ξανά μεγάλη ιατρική ανάγκη λόγω πρόσφατων περιστατικών ανακοπής, οπότε και κινητοποιήθηκε πάλι ο Σύλλογος Γονέων.
Και εμφανίστηκε μέσα σε όλα τα όμορφα σχόλια υποστήριξης και αγάπης ένας λογαριασμός στο Facebook, άγνωστος σε όλους μας, ούτε καν ντόπιος, που αποφάσισε ότι “θα ξεσκεπάσει” μια πλεκτάνη και μια “απάτη” και θα σώσει τους ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν οικονομικά τον Παναγιώτη από “σίγουρη κοροϊδία”!
Για αρχή, έκανε “έρευνα”, τη γνωστή “έγκυρη” Google-έρευνα και βρήκε έναν συνονόματο του πατέρα του Παναγιώτη σε τυχαίο σύλλογο της …Κέρκυρας! Οπότε άρχισε επιθετικά να ρωτάει “γιατί τα χρήματα να μπουν σε λογαριασμό μέλους του Συλλόγου γονέων” και άλλα τέτοια φαιδρά!
Στη συνέχεια, μας ενημέρωσε αναλυτικά για την προσωπική του/της ιατρική ιστορία χειρουργείου απινιδωτή, η οποία προφανώς -για τον ίδιο/την ίδια- ίσχυε για κάθε άλλη περίπτωση παγκοσμίως!!!
Υπήρξαμε κάποιοι που απαντήσαμε και, αφού μας είπε ότι λέμε “μπούρδες” και “δεν ξέρετε τι σας γίνεται”, μας απείλησε ότι θα απευθυνθεί στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος…
Μετά από μηνύματα-απαντήσεις δασκάλων προσπάθησε να “μαζευτεί κάπως” και να ευχηθεί περαστικά στον μικρό Παναγιώτη, “κατηγορώντας” όμως εμμέσως τους γονείς ότι δε χειρίστηκαν σωστά το θέμα στην επιλογή γιατρών και γι’ αυτό δυσκολεύτηκαν οικονομικά!!
Ασχολούμαι αρκετά με τα social media κι ούτε με τους πολύ κολλητούς μου δε γράφω πολλά και κατεβατά μηνύματα λόγω περιορισμένου χρόνου.
Ειλικρινά, απορώ με το πόσο χρόνο διέθεσε ο/η συγκεκριμένος/-η για να “ανακατευτεί” σε μια συζήτηση για την οποία δε γνώριζε τίποτα, χωρίς απολύτως καμία έρευνα (ή χωρίς τη γνώση να κάνει έρευνα όπως φάνηκε…).
Η καχυποψία και η αμφιβολία ίσως είναι ίδιον των καιρών.
Όλοι μας έχουμε περάσει διάφορα και πιθανώς να έχουμε εξαπατηθεί.
Όμως, ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις, τόσο σοβαρών ζητημάτων, υπάρχει η “εύκολη λύση” να σταλεί ένα προσωπικό μήνυμα στο Σύλλογο, να ζητηθεί το τηλέφωνο του γονιού ή του διευθυντή του σχολείου και η έρευνα να γίνει πιο έγκυρη ζητώντας την απαραίτητη “πιστοποίηση” της ασθένειας και όλων των δικαιολογητικών (που οι γονείς έχουν διαθέσει από την πρώτη στιγμή σε όποιον τα ζητήσει) χωρίς πυροτεχνήματα που θέτουν σε κίνδυνο μια μεγάλη προσπάθεια…
Ας σκεφτόμαστε δυο φορές πριν γράψουμε κάτι.
Ας σκεφτούμε ότι ο άλλος εκείνη τη στιγμή βρίσκεται απέναντί μας πρόσωπο με πρόσωπο.
Ας σκεφτούμε ότι ο άλλος έχει καλή πρόθεση.
Κι αν το κρίνουμε απαραίτητο να διασταυρώσουμε οτιδήποτε διακριτικά και με το σωστό τρόπο κυρίως!!
Λίγη ενσυναίσθηση, ρε παιδιά…
Βάσω Ζ. Νικολογιάννη
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
