Όχι ακόμα μία ιστορία μυθοπλασίας
Φαντάσου τη ζωή σαν ένα βιντεογκέιμ. Ένα παιχνίδι που εσύ είσαι ο πρωταγωνιστής. Ο χαρακτήρας σου, εσύ δηλαδή, μπορεί να είναι οτι θέλεις. Από στρατιώτης του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου στα χαρακώματα στο Στάλινγκραντ, μέχρι πρίγκιπας ιππότης σε κάποιον άγνωστο, φανταστικό κόσμο με δράκους και μάγισσες.
Σε όλα τα βιντεογκέιμς υπάρχει ένας στόχος. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με τη ζωή μας. Πρέπει να κάνω αυτό το “κάτι” για να πετύχω το “κάτι” που θέλω. Η αποστολή και η εκτέλεσή της. Να σκοτώσω το δράκο για να πάρω το χρυσό. Σε ένα άλλο πρέπει να εξολοθρεύσεις όλα τα τέρατα για να ξεκλειδώσεις το επόμενο επίπεδο.
Αυτό, όμως, που υπάρχει σαν δυσκολία σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια, είναι οτι μεγαλύτερος αντίπαλος είναι ο ίδιος ο χρόνος. Στα βιντεογκέιμς πολεμικών τεχνών, εκεί που υπάρχουν δύο μαχητές ο ένας απέναντι από τον άλλο και πλακώνονται στο ξύλο, ανάμεσα από τις μπάρες που μας δείχνουν τη “ζωή” που έχει ο κάθε παίκτης, υπάρχει και ένα ρολόι που μετράει αντίστροφα.
Αν τελειώσει ο χρόνος και δεν έχει κερδίσει κανείς, τότε νικητής είναι αυτός που έχει περισσότερη “ζωή” στη μπάρα του. Σαν τους αγώνες πυγμαχίας, τζούντο ή και ΜΜΑ, εκεί που κερδίζει αυτός που πήρε τους περισσότερους πόντους από τα χτυπήματα που πέτυχε και τις τεχνικές που χρησιμοποίησε στον αγώνα. Και με απαραίτητη προϋπόθεση να μην βγει κανείς νοκ άουτ…
Το βασικό χαρακτηριστικό των βιντεογκέιμς είναι τελικά ο χρόνος. Στους αγώνες ταχύτητας, πραγματικούς και ψηφιακούς, τη μεγαλύτερη επιβράβευση την παίρνει αυτός με τον καλύτερο χρόνο. Ο πιο γρήγορος, ο πιο δεξιοτέχνης οδηγός… Γενικότερα σε όλα μα όλα τα παιχνίδια, εκείνος που θα τερματίσει πιο γρήγορα την πίστα, τη μάχη, τον αγώνα ή ακόμα και ολόκληρο το παιχνίδι, θα πάρει τους περισσότερους πόντους, τα καλύτερα και πιο σπάνια έπαθλα.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τη ζωή. Δηλαδή, αν στη ζωή… τελειώσεις γρήγορα το χρόνο σου, τότε δεν θα πάρεις κανένα βραβείο, καμία πρώτη θέση. Αν τερματίσεις την “πίστα” τότε αυτό σημαίνει οτι είσαι πια νεκρός. Εκτός κι αν για ορισμένους το να ολοκληρώσεις την πορεία σου στο παιχνίδι της ζωής αποτελεί μία, ας πούμε, επιβράβευση… Ένα “μπράβο, ωραία έζησες, μια χαρά πέρασες, άντε φεύγα τώρα…“.
Έτσι αυτό που οφείλεις να κάνεις… παίζοντας το παιχνίδι της ζωής, είναι να αξιοποιήσεις σωστά τον χρόνο σου. Όποιος κι αν είναι αυτός, όσος είναι… Ούτως ή άλλως είναι αδύνατον να γνωρίζεις από πριν πόση άμμο έχει ακόμα η κλεψύδρα. Είναι μία από τις διαφορές του φανταστικού και της πραγματικότητας.
Γι’ αυτό και στα παιχνίδια ο πρωταγωνιστής πολύ σπάνια θα γεράσει, θα λιγοστέψουν τα μαλλιά του και θα πονάνε τα κόκκαλα του κορμιού του. Υπάρχουν φυσικά και μερικά που αποτελούν προσομοιώσεις της κανονικής ζωής και σε αυτά ο βασικός χαρακτήρας μπορεί και να πεθάνει όταν ολοκληρωθεί ο χρόνος του.
Ο στόχος σου είναι να… τερματίσεις το παιχνίδι. Να γίνεις ο ήρωας της ιστορίας, ο πρώτος οδηγός, ο πιο εύστοχος σκοπευτής. Τουλάχιστον αυτό κάνουν οι περισσότεροι παίκτες με σκοπό να προχωρήσουν στο επόμενο βιντεογκέιμ. Υπάρχουν όμως και εκείνοι οι ρομαντικοί τύποι που απλά απολαμβάνουν την ιστορία που ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια τους και εξερευνούν τους υπέροχους, φανταστικούς κόσμους των παιχνιδιών.
Είναι όλοι αυτοί που… ανατριχιάζουν σε έναν υποθετικό διάλογο με τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο, με τη δολοφονία του Χίτλερ και τη λήξη του πολέμου, με τη διάσωση μιας ομάδας επιστημόνων από κάποιο σπήλαιο γεμάτο τέρατα. Να γίνεις ο ήρωας – σαμουράι που από τη μία πολεμάει με τους τρομερούς Μογγόλους και από την άλλη τριγυρνάει με το άλογό του στην υπέροχη φύση της φεουδαρχικής Ιαπωνίας.
Αυτή η… ιντριγκαδόρικη “ελευθερία” του να μπορείς να γίνεις οτι θέλεις, να πηδήξεις στο κενό από το πιο ψηλό βουνό και να κολυμπήσεις στα πιο σκοτεινά και τρομακτικά νερά. Να πολεμήσεις με έναν πελώριο Κύκλωπα ή κάποιον γιγάντιο Κολοσσό, μέχρι να προσπαθήσεις να ξεφύγεις από ένα σμήνος ανθρωποφάγων μυγών ή από χιλιάδες μολυσμένους αρουραίους.
Μπορείς φυσικά να επιλέξεις να τα κάνεις όλα από το μηδέν. Δηλαδή να ναυαγήσεις σε κάποιο έρημο νησί και από το τίποτα να φτιάξεις την καλύβα σου για να μείνεις, τα εργαλεία για το ψάρεμα, το κυνήγι, το κόψιμο δέντρων, το άναμμα της φωτιάς. Να αρρωστήσεις από την έλλειψη νερού και τροφής, από τις κακές καιρικές συνθήκες, να σε κατασπαράξει κάποιο άγριο θηρίο που δεν το πήρες χαμπάρι όση ώρα σε παρακολουθούσε.
Είναι αυτά τα βιντεογκέιμς που μας… στέλνουν πίσω στην παλαιολιθική εποχή, τότε που ήμασταν πιο απροστάτευτοι και από ένα βρέφος ανάμεσα από μια αγέλη λιονταριών. Άλλωστε πολλοί είναι εκείνοι που επιθυμούν το “πίσω στην αρχή“. Να γίνουν δηλαδή λίγο πιο απλά τα πράγματα, να μην κουραζόμαστε και μόνο που σκεφτόμαστε όλα αυτά που θέλουμε να κάνουμε. Γιατί στην πραγματικότητα δεν πρέπει, δεν είναι ανάγκη…
Δεν είναι ανάγκη να… πεθάνω για να πληρώσω τη ΔΕΗ και την κάθε ΔΕΗ. Αν δεν βγαίνουν τα κουκιά θα προσφέρω αυτό που μπορώ να δώσω. Γιατί η αλήθεια είναι οτι όλοι μπορούμε να δώσουμε από κάτι. Το “καθόλου” όμως σίγουρα δεν είναι η λύση. Γιατί στα παιχνίδια ποτέ κανένας παίκτης δεν επέλεξε το “καθόλου“. Άπαντες διάλεξαν είτε το απλό είτε το φουλ… πακέτο.
ΖΕΥΣ
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
