Ο σκοτεινός πλανήτης(Α’ ΜΕΡΟΣ)

Κάπου στο διάστημα…

Μετά από ένα απίθανο ταξίδι πολλών μηνών, το σκάφος “Ονειροπόλος” πλησίαζε σιγά σιγά τον προορισμό του. Ο πλανήτης “Νταρκ“, ο πιο πρόσφατα αποικισμένος από τους ανθρώπους, ήταν ένας κόσμος βυθισμένος στο σκοτάδι. Ήταν τόσο μεγάλη η απόστασή του από τον Ήλιο, μεγαλύτερη και από του Πλούτωνα, που το φως του άστρου του γαλαξία μας δεν έφτανε μέχρι εκεί πέρα.

Καπετάνιος και μοναδικός επιβάτης του “Ονειροπόλου” ήταν ο Σέρβος αστρομηχανικός Βλάντο Τσίριτς. Η αποστολή του ήταν να κατασκευάσει έναν κολοσσιαίο προβολέα σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία του πλανήτη “Νταρκ“, ώστε να μπορούν να προσεδαφίζονται με ασφάλεια όλα τα διαστημικά σκάφη που θα ταξιδεύουν εκεί.

Επίσης αυτό που έπρεπε να κάνει ο Βλάντο ήταν να διορθώσει τα προβλήματα επικοινωνίας που αντιμετωπίζουν οι άποικοι του νέου αυτού πλανήτη. Η τελευταία επαφή της Γης και του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού με τον “Νταρκ” έγινε πριν από πολλούς μήνες, ακριβώς πριν ξεκινήσει το ταξίδι του ο Σέρβος αστρομηχανικός.

Η αποικία του “Νταρκ“

“Κλειδώστε τις πόρτες και κλείστε τα φώτα!! Όσοι μπορούν να πάρουν από ένα όπλο στα χέρια τους!! Οι υπόλοιποι να δίνουν πυρομαχικά στους οπλοφόρους και να φροντίζουν τους τραυματίες!!“, ούρλιαξε η Ντέβορα. Αμέσως οι άντρες σφράγισαν τη βάση, πόρτες, παράθυρα και οποιοδήποτε σημείο μπορούσε να παραβιαστεί από τους εχθρούς.

Οι γυναίκες ετοίμασαν τα πυρομαχικά και έκλεισαν όλα τα φώτα της βάσης, ενώ τα παιδιά κρύφτηκαν στο υπόγειο, εκεί που ήταν οι κάψουλες διαφυγής από τον πλανήτη. Τα πρόσωπά τους ήταν φοβισμένα, άλλα καθόντουσαν αγκαλιασμένα και έκλαιγαν με λυγμούς και άλλα κάλυπταν με τα χέρια τους τα αυτιά τους για να μην ακούν τον θόρυβο της μάχης.

Για μια στιγμή επικράτησε απόλυτη ησυχία στη βάση. Οι οπλοφόροι είχαν στραμμένο το βλέμμα τους στην κεντρική πύλη και το δάχτυλο πάνω από τη σκανδάλη. Ένας δυνατός χτύπος όμως έσπασε τη σιωπή κι ύστερα ακολούθησε άλλος ένας μέχρι που ο ήχος έμοιαζε με χαλάζι που πέφτει ασταμάτητα στο καπό ενός αυτοκίνητου.

Πίσω στον “Ονειροπόλο“

“Για να δούμε αν αποκαταστάθηκε η επικοινωνία τώρα που είμαι τόσο κοντά στον πλανήτη“, είπε από μέσα του ο Βλάντο και κάθισε στην καρέκλα του. Ρύθμισε τη συχνότητα για να βρει εκείνη του “Νταρκ” και προσπάθησε να μιλήσει με τη βάση. “Εδώ σκάφος “Ονειροπόλος”. Σας μιλάει ο αστρομηχανικός Βλάντο Τσίριτς. Βάση με ακούς;“…

Όσες φορές και να επανέλαβε τα παραπάνω λόγια ο Σέρβος καπετάνιος του “Ονειροπόλου“, κανένας ποτέ δεν απάντησε. Κοίταξε για μια στιγμή έξω από το παράθυρο του σκάφους και χάζεψε το απόλυτο σκοτάδι του “Νταρκ“. Έμοιαζε τρομακτικός, ένας κατάμαυρος, στρογγυλός γίγαντας στη μέση του… αστρικού πουθενά.

“Οπότε οτι είναι να μάθουμε, θα το μάθουμε μετά της προσεδάφιση“, μονολόγησε ο Βλάντο και ετοιμάστηκε για την διαδικασία. Ασφάλισε τη ζώνη στο κάθισμά του, έλεγξε όλα τα όργανα πλοήγησης του σκάφους για να είναι σίγουρος και έκλεισε το σύστημα επικοινωνίας για να μην υπάρξει ούτε μία πιθανότητα βλάβης κατά τη βίαιη είσοδο του “Ονειροπόλου” στον πλανήτη “Νταρκ“.

Η μάχη της βάσης

Οι “Νταρκσάιντερς” προσπαθούσαν να μπουν στα κτίρια της βάσης. Αφού πρώτα έπεσαν όλοι μαζί, σαν τις κατσαρίδες, πάνω στην κεντρική πύλη και την έριξαν, τώρα θέλουν ανθρώπινη σάρκα. Και μόνο η μυρωδιά του αίματος έφτανε για να τους οδηγήσει σε φρενίτιδα, όπως ακριβώς συμβαίνει με τους καρχαρίες στη Γη.

Η Ντέβορα κατάλαβε οτι αργά ή γρήγορα οι εχθροί θα τους εξόντωναν όλους. Έτσι ετοίμασε βιαστικά μία αναφορά σχετικά με το τι συνέβη στον πλανήτη “Νταρκ“. Ύστερα την έδωσε στην κόρη της, η οποία μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά των άποικων θα έφευγαν με τις κάψουλες από το υπόγειο και θα ταξίδευαν μέχρι τον Πλούτωνα, τον κοντινότερο σε αυτούς πλανήτη.

“Διώξτε τα παιδιά!! Ετοιμαστείτε για την ύστατη μάχη!!“, ήταν η τελευταία της εντολή και αφού πρώτα ασπάστηκε την κόρη της, στη συνέχεια πήρε θέση στο αρχηγείο της βάσης. Όλα πλέον είχαν πάρει το δρόμο τους. Η ανθρώπινη αποικία στον πλανήτη “Νταρκ” είχε αποτύχει. Τα παιδιά των άποικων, αν κατάφερναν να φτάσουν στον προορισμό τους, θα είναι οι μοναδικοί επιζώντες και μάρτυρες των όσων συνέβησαν εκεί.

Η προσεδάφιση

Το σκάφος “Ονειροπόλος” αφέθηκε στη δύναμη της βαρύτητας του πλανήτη “Νταρκ” και άρχισε να αναπτύσσει υπερηχητική ταχύτητα. Ο Βλάντο Τσίριτς ήταν απόλυτα συγκεντρωμένος στη διαδικασία, που δεν αντιλήφθηκε τα μικρά, ασημένια αντικείμενα που έφυγαν από τη βάση.

Ήταν οι κάψουλες διαφυγής και μέσα σε αυτές ήταν το μέλλον των άποικων του σκοτεινού πλανήτη. Ούτε όμως οι εκρήξεις που συνέβαιναν στη βάση ήταν τόσο φωτεινές για να τις δει ο Σέρβος αστρομηχανικός. Άλλωστε ο ίδιος είχε πια ξεκινήσει το πρωτόκολλο προσεδάφισης και πρόσεχε με ευλάβεια κάθε βήμα της διαδικασίας.

Άναψε τις μηχανές του σκάφους και ξεκίνησε την προσεδάφιση. “Παράξενο! Τα φώτα της βάσης είναι όλα σβηστά!“, σκέφτηκε από μέσα του ο καπετάνιος του “Ονειροπόλου” κοιτάζοντας τη μαυρίλα γύρω του. Μόλις σταθεροποιήθηκε το σκάφος, ο αστρομηχανικός έσβησε τις μηχανές, φόρεσε τη στολή του και άνοιξε την πόρτα για να βγει έξω.

Λίγη ώρα πριν…

Η Ντέβορα και οι εναπομείναντες οπλοφόροι της βάσης, είχαν κλειδαμπαρωθεί στο αρχηγείο και προσπαθούσαν να καθυστερήσουν το… αναπόφευκτο. Ένα σημάδι όμως στο ραντάρ τράβηξε την προσοχή ενός άντρα, ο οποίος ειδοποίησε την επικεφαλής της αποικίας.

“Βάση “Νταρκ” προς άγνωστο σκάφος. Είμαι η Ντέβορα Στόουνς, υπεύθυνη της αποικίας. Ακυρώστε την προσεδάφιση αμέσως! Επαναλαμβάνω, ακυρώστε την προσεδάφιση αμέσως!! Η βάση δέχεται επίθεση από εκατοντάδες φονικά πλάσματα, σαρκοφάγα πλάσματα, που είναι οι κάτοικοι αυτού του καταραμένου πλανήτη“, είπε η Ντέβορα.

Όμως μια μεγάλη έκρηξη κατέστρεψε το σταθμό ενέργειας της βάσης και τα πάντα έμειναν στο σκοτάδι και τη σιωπή. Τα απόκοσμα ουρλιαχτά των λυσσασμένων “Νταρκσάιντερς” γέμισαν την ατμόσφαιρα και έκαναν τους άποικους να τρέμουν. “Κουράγιο οπλοφόροι!! Σε λίγο όλα θα τελειώσουν“, είπε η Ντέβορα και φίλησε τη φωτογραφία της κόρης της.

Εγκλωβισμένος…

Ο Βλάντο άναψε τον φακό της στολής του και προχώρησε προς την κεντρική πύλη της βάσης. Είχε ένα προαίσθημα οτι κάτι κακό συμβαίνει στην αποικία και γι’ αυτό χάθηκε η επικοινωνία τόσους μήνες. Μόλις, όμως, αντίκρυσε τη διαλυμένη πύλη κατάλαβε. Η βάση είχε δεχτεί επίθεση είτε από άγνωστο εχθρό είτε ξέσπασε διαμάχη ανάμεσα στους άποικους.

Περπάτησε με προσοχή γιατί δεν ήξερε με τι είχε να κάνει. Είδε τα απομεινάρια κάποιας έκρηξης στο κτίριο του σταθμού ενέργειας και μόνο τότε συνειδητοποίησε για ποιο λόγο δε μπορούσε να μιλήσει με τη βάση των άποικων στον πλανήτη “Νταρκ“.

Έφτασε στο κεντρικό κτίριο της βάσης εκεί που ήταν το φαρμακείο, το εστιατόριο, το αρχηγείο και οι κοιτώνες των άποικων. Αίμα παντού, στο πάτωμα, στους τοίχους, στο ταβάνι… Τόσο αίμα που αποκλείεται να είναι αποτέλεσμα κάποιου όπλου, τουλάχιστον όχι από αυτά που έχουν οι άνθρωποι στον “Νταρκ“.

Συνέχισε μέχρι που βρέθηκε έξω από το αρχηγείο. Η πόρτα ήταν μπλοκαρισμένη και δεν μπορούσε να την ανοίξει με τίποτα. Με την άκρη του ματιού του είδε κάτι να τρέχει στα σκοτάδια. Πρόλαβε και φώτισε προς το σημείο αλλά το μόνο που ξεχώρισε ήταν μια σκιά που κινούνταν με μεγάλη ταχύτητα.

Ένιωσε μια κάποια δόνηση κάτω από τα πόδια του. Σαν να έκανε σεισμό ή σαν να έτρεχε ένα κοπάδι ζώων, ένα αρκετά μεγάλο κοπάδι. Ξαφνικά είδε πολλές σκιές να πλησιάζουν προς το μέρος του. Κράτησε για μια στιγμή την αναπνοή του και προσπάθησε να σκεφτεί τι να κάνει. Ούτε όπλο είχε για να αμυνθεί, ούτε τίποτα…

Και τότε ο Βλάντο Τσίριτς είδε για πρώτη φορά τους “Νταρκσάιντερς“. Στο σώμα έμοιαζαν πιο πολύ με τις αράχνες της Γης. Δυο πόδια μπροστά και κάτω από το κεφάλι, άλλα τέσσερα στο πλάι και δύο ακόμα πίσω. Τα μάτια τους έμοιαζαν με της μύγας και στο στόμα είχαν δύο τεράστιες δαγκάνες.

Ο Σέρβος αστρομηχανικός κατάλαβε οτι δεν θα επιβίωνε. Χαμογέλασε πικρά γιατί στην ουσία πήγε στον πλανήτη “Νταρκ” για να βοηθήσει την αποικία και όχι για να βρει αυτό το φρικτό τέλος. Και λίγο πριν τον φτάσουν οι “Νταρκσάιντερς“, ένα χέρι τον άρπαξε από πίσω και τον τράβηξε στην αίθουσα του αρχηγείου.

Ήταν η Ντέβορα, ο τελευταίος επιζών της αποικίας. Αφού σφράγισε ξανά την πόρτα, πλησίασε τον Βλάντο και κάθισε δίπλα του. Του έδωσε ένα κομμάτι χαρτί και ύστερα ξάπλωσε στο πάτωμά και ετοιμάστηκε να βρει το τέλος της. Ήταν η έλλειψη οξυγόνου η αιτία του θανάτου της, πρόβλημα που δημιουργήθηκε στη βάση μετά από την έκρηξη στο σταθμό ενέργειας.

Ο Βλάντο έμεινε παγωμένος στη θέση του να κοιτάζει πότε την πόρτα και πότε τη νεκρή Ντέβορα. Είχε εγκλωβιστεί στο απόλυτο σκοτάδι με τα τέρατα να τον περιμένουν απ’ έξω και το οξυγόνο στη στολή του να λιγοστεύει με γοργούς ρυθμούς. Μόνη παρέα του ήταν ο φακός και εκείνο το γράμμα που του έδωσε η Ντέβορα.

ΤΕΛΟΣ Α’ ΜΕΡΟΥΣ

(Το παραπάνω κείμενο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Όλα τα ονόματα και οι τοποθεσίες που αναφέρονται σε αυτό είναι τυχαία και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα)

ΖΕΥΣ

*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*