Ανεφοδιασμός
Οι “Νταρκσάιντερς” που είχαν συγκεντρωθεί γύρω από το σκάφος “Ονειροπόλος“, σιγά σιγά άρχισαν να φεύγουν. Δεν έδειχναν να συμπαθούν και πολύ τα φώτα του σκάφους ενώ μόλις ο Βλάντο Τσίριτς άνοιξε το μεγάλο προβολέα, κάποια από τα πλάσματα σάστισαν για μια στιγμή κι ύστερα εξαφανίστηκαν τρέχοντας.
Ο Σέρβος αστρομηχανικός ήταν ακόμα σοκαρισμένος. Από τη μία είδε για πρώτη φορά εξωγήινη μορφή ζωής και από την άλλη μαρτύρησε το τέλος της Ντέβορα Στόουνς και της ανθρώπινης αποικίας του πλανήτη “Νταρκ“. Προσπάθησε να χαλαρώσει, να βάλει σε μια τάξη το ταραγμένο του μυαλό και μετά να επιλέξει τις επόμενες κινήσεις του.
Λίγη ώρα αργότερα προσπάθησε να επικοινωνήσει με τη βάση του Πλούτωνα και στη συνέχεια με τους ανθρώπους του Διεθνή Διαστημικού Σταθμού. Όμως δεν τα κατάφερε και απογοητεύτηκε τόσο που έβγαλε μια κραυγή για να διώξει κάμποση ένταση από πάνω του. Το πράγμα πια ήταν ξεκάθαρο: Ο Βλάντο έπρεπε να βγει πάλι εκεί έξω και να ανεφοδιάσει το σκάφος του αν ήθελε να φύγει από τον “Νταρκ“.
Το σχέδιο ήταν να πάρει τη μάνικα ανεφοδιασμού και να τη συνδέσει στην αντίστοιχη υποδοχή του σταθμού καυσίμων που βρίσκεται δίπλα από το σκάφος. Αυτό είναι το εύκολο μέρος της αποστολής. Το δύσκολο είναι οτι πρέπει να επιστρέψει στη βάση του “Νταρκ“, να πάει στο σταθμό ενέργειας και να φτιάξει τη βλάβη που προκλήθηκε από την έκρηξη κατά τη διάρκεια της επίθεσης των “Νταρκσάιντερς“, για να μπορέσει να ανεφοδιάσει το σκάφος του.
“Αποστολή αυτοκτονίας!“, σκέφτηκε από μέσα του καθώς ετοίμαζε τη στολή του. Αυτή τη φορά την ενίσχυσε με επιπλέον οξυγόνο για να είναι σίγουρος οτι θα προλάβει να επιστρέψει σε περίπτωση που του συμβεί κανένα απρόοπτο. Άλλωστε ο Βλάντο δεν μπορούσε να γνωρίζει πόσοι και που είναι οι “Νταρκσάιντερς“. Θα κινούνταν όσο πιο αθόρυβα μπορούσε και θα κρατούσε κλειστό το φακό τη στολής του.
Η αποστολή
Ο Βλάντο Τσίριτς φόρεσε τη στολή του, ασφάλισε το “πιστόλι βαρύτητας” στη ζώνη του και πήρε μερικά μεταλλικά φιαλίδια για κάθε ενδεχόμενο. Έβαλε και τις “μπότες της ευελιξίας” και βγήκε από το σκάφος. Σύνδεσε τη μάνικα ανεφοδιασμού στον σταθμό καυσίμων και ξεκίνησε για τη βάση του “Νταρκ“.
Πλησίασε τη διαλυμένη κεντρική πύλη. Με μεγάλη ανακούφιση παρατήρησε οτι δεν υπήρχε κανένα από τα πλάσματα στο σημείο, ούτε και στον προαύλιο χώρο της βάσης. Ο φωτεινός διάδρομος που είχε φτιάξει με το φως από τα μεταλλικά φιαλίδια, ήταν ακόμα εκεί για να τον βοηθήσει να προσανατολιστεί.
Αριστερά της πύλης βρισκόταν το κτίριο του σταθμού ενέργειας, εκεί δηλαδή που σημειώθηκε η έκρηξη κατά την επίθεση των “Νταρκσάιντερς” στη βάση. Ο Βλάντο άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα, φροντίζοντας να τη σφραγίσει για παν ενδεχόμενο. Άναψε το φακό της στολής του και προχώρησε στο σκοτεινό διάδρομο μπροστά του. Στο πάτωμα είδε να υπάρχουν μεγάλες κηλίδες από ένα μπλε υγρό, κάτι που δεν είχε ξαναδεί ποτέ στη ζωή του.
Το αγνόησε και πήγε να δει το χάρτη του κτιρίου που βρισκόταν δίπλα από τις σκάλες. “ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥ – 4ος ΟΡΟΦΟΣ“. Άρχισε να ανεβαίνει τρέχοντας τα σκαλιά, ένιωθε κάτι πολύ περίεργο λες και κάποιος τον παρακολουθούσε μέσα από τα σκοτάδια. Έφτασε γρήγορα στον τέταρτο και τελευταίο όροφο, άνοιξε τη πόρτα και μπήκε μέσα.
Δεν μπορούσε να δει τίποτα από τον καπνό. Μπορεί η φωτιά που προηγήθηκε να είχε σβήσει, όμως ο κεντρικός πίνακας ακόμα “κάπνιζε” από την έκρηξη. Ο Βλάντο τον πλησίασε όμως γλίστρησε πάνω σε κάτι που πάτησε και σωριάστηκε στο πάτωμα. Κοίταξε γύρω του, όσο μακριά μπορούσε να δει και παντού υπήρχε αυτό το μπλε υγρό που συνάντησε και στο ισόγειο.
“Τι στο καλό έγινε εδώ μέσα;“, σκέφτηκε καθώς σηκώθηκε και έφτασε στον πίνακα. Κοίταξε τη ζημιά και ξεφύσηξε απογοητευμένος. “Πάει, διαλύθηκε όλο το σύστημα“, είπε καθώς έψαχνε μια λύση για να διορθώσει τη βλάβη. Παρατήρησε όμως οτι στο σημείο που κάηκε από την έκρηξη, υπήρχε κάμποσο από αυτό το παράξενο μπλε υγρό.
Και μόνο τότε κατάλαβε τι είχε συμβεί και αμέσως τρομοκρατήθηκε. Όταν οι “Νταρκσάιντερς” επιτέθηκαν στη βάση των ανθρώπων, μερικοί από αυτούς μπήκαν στο κτίριο του σταθμού και έφτασαν μέχρι το κέντρο ελέγχου. Τα πλάσματα έτρεχαν αλαφιασμένα και κάποιο από αυτά φαίνεται οτι έπεσε πάνω στον κεντρικό πίνακα και τραυματίστηκε βαριά.
Το ανησυχητικό για τον Σέρβο αστρομηχανικό ήταν οτι όσο και να έψαξε δεν βρήκε πουθενά το σκοτωμένο “Νταρκσάιντερ“. Πράγμα που σημαίνει οτι το πλάσμα είναι πολύ πιθανό να βρίσκεται ακόμα μέσα στο κτίριο, αν όχι στην ίδια αίθουσα με το Βλάντο. Αμέσως άρπαξε το “πιστόλι βαρύτητας” και περίμενε υπομονετικά. Ήταν σίγουρος οτι το τραυματισμένο πλάσμα ήταν εκείνο που τον παρακολουθούσε στα σκοτάδια στο ισόγειο. Έπρεπε να το αντιμετωπίσει…
Είδε μια κίνηση μέσα στους καπνούς και προχώρησε αργά προς τα εκεί. Στο πάτωμα υπήρχε φρέσκο από αυτό το μπλε υγρό, το οποίο φαίνεται οτι είναι το αίμα των “Νταρκσάιντερς“. Ακολούθησε το ίχνος μέχρι που έφτασε στον πίσω τοίχο της αίθουσας. Το εξωγήινο αίμα προχωρούσε πάνω του και κατέληγε στο ταβάνι.
Κράτησε την ψυχραιμία του και έκλεισε το φακό της στολής του. Πήρε ένα μεταλλικό φιαλίδιο, το κούνησε για να ενεργοποιήσει το φως και ύστερα το πέταξε μακριά. Αμέσως το πλάσμα πήδηξε από το ταβάνι και έτρεξε προς το φως. Ο Βλάντο το πλησίασε και άναψε ξανά τον φακό.
Το “Νταρκσάιντερ” γύρισε προς το μέρος του αλλά για μια στιγμή πάγωσε κοιτάζοντας το φως από το φακό. Ο Σέρβος αστρομηχανικός εκμεταλλεύτηκε το γεγονός, έβγαλε το “πιστόλι βαρύτητας” και πυροβόλησε. Ο εξωγήινος βρέθηκε αμέσως παγιδευμένος σε μια αόρατη φυσαλίδα αλλά δεν αιωρήθηκε στον αέρα παρά μόνο έμεινε καρφωμένος στο πάτωμα.
Ο Βλάντο είχε επιλέξει αυτή τη ρύθμιση στο όπλο για να μπορέσει να δει από κοντά τον εχθρό του. Να μάθει περισσότερα για τους μόνιμους κάτοικους του πλανήτη “Νταρκ“. Πλησίασε το πλάσμα και άρχισε να το παρατηρεί. Τα πίσω πόδια του έμοιαζαν με αυτά της ακρίδας. Αυτά τα χρησιμοποιούσαν οι “Νταρκσάιντερς” για να πηδάνε ψηλά.
Τα δύο πόδια που ήταν κάτω από το κεφάλι είχαν στην άκρη δύο κυρτές μύτες σαν γάντζους. Με αυτούς τα πλάσματα σκαρφάλωναν σε κάθε επιφάνεια και παράλληλα γράπωναν τα θύματά τους. Τα υπόλοιπα πόδια τα χρησιμοποιούσαν για να κινηθούν και να τρέξουν.
Έφερε το πρόσωπό του κοντά με το κεφάλι του παγιδευμένου εχθρού του. Από τις δύο δαγκάνες που ξεχώριζαν από το στόμα του ακόμα έτρεχε ανθρώπινο αίμα. Τα μάτια του πλάσματος ήταν χιλιάδες και έμοιαζαν εκείνα της μύγας. Παρακολουθούσαν το Βλάντο όπου κι αν πήγαινε, συγχρονισμένα λες και εστίαζαν όλα ταυτόχρονα στο ίδιο σημείο.
Τους έριξε φως με το φακό και αμέσως κρύφτηκαν. Έκανε το ίδιο και με το μεταλλικό φιαλίδιο και είδε οτι δεν σάλεψαν καθόλου. “Ενδιαφέρον“, είπε από μέσα του και πήγε πάλι στον κεντρικό πίνακα. Έβγαλε τα εργαλεία του και έπιασε δουλειά. Πέταξε οτι είχε καταστραφεί από την έκρηξη και τη φωτιά που ακολούθησε, καθάρισε στα γρήγορα τον πίνακα και ξεκίνησε την επιδιόρθωση.
“Οπότε το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι να δουλέψω με τη χαμηλότερη δυνατή ενέργεια“, είπε χαμηλόφωνα καθώς κούμπωσε το καπάκι του πίνακα. Αυτό που πέτυχε ο Σέρβος αστρομηχανικός ήταν να απομονώσει την ενέργεια που θα του έδινε ο σταθμός και να τη στείλει όλη σε εκείνον των καυσίμων. Μπορεί ο ανεφοδιασμός να γινόταν αργά αλλά τουλάχιστον μπορούσε να γίνει.
Το χαρτί της Ντέβορα
Χωρίς να χάσει χρόνο βγήκε από το κτίριο και άρχισε να τρέχει προς το σκάφος του. Που και που έριχνε καμιά κλεφτή ματιά προς τα πίσω για να σιγουρευτεί οτι δε τον ακολουθεί κανένα κοπάδι από λυσσασμένους “Νταρκσάιντερς“. Έφτασε στο σταθμό καυσίμων και ξεκίνησε τον ανεφοδιασμό του “Ονειροπόλου“. Θα του έπαιρνε τουλάχιστον μία μέρα…
Μπήκε στο σκάφος και έβγαλε τη στολή του. Καθώς την έβαζε στη θήκη της, παρατήρησε ένα κομμάτι χαρτί που ξεχώριζε από τη μία τσέπη. “Το χαρτί της Ντέβορα“, ξεφώνισε ενθουσιασμένος και αμέσως το πήρε στα χέρια του και άρχισε να το διαβάζει.
“Ξένε καλώς όρισες στον πλανήτη μας. Δυστυχώς δεν έχω πολύ χρόνο και γι’ αυτό θα στα γράψω περιεκτικά. Είμαι η Ντέβορα Τζόουνς, επικεφαλής της ανθρώπινης αποικίας του “Νταρκ”. Ή καλύτερα, της πρώην αποικίας…
Τη στιγμή που εσύ θα προσεδαφίζεις το σκάφος σου, εμείς θα είμαστε όλοι νεκροί. Οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη, οι “Νταρκσάιντερς” όπως τους αποκαλούμε, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά πριν λίγους μήνες.
Από τότε μας κυνηγούν και τώρα πια εξαπέλυσαν ολοκληρωτική επίθεση στη βάση μας. Είναι εκατοντάδες εκεί έξω, αν όχι χιλιάδες και πολύ γρήγορα θα καταλάβουν την αποικία μας.
Φύγε να σωθείς και να ενημερώσεις τους ανθρώπους. Υπάρχει εξωγήινη ζωή και είναι πάρα πολύ επικίνδυνη. Στον “Νταρκ” εμείς είμαστε στον πάτο της τροφικής αλυσίδας και οι “Νταρκσάιντερς” στην κορυφή.
Στείλαμε τα παιδιά μας στον Πλούτωνα με κάψουλες διαφυγής. Λογικά θα τις παρατήρησες καθώς έμπαινες στον πλανήτη μας. Σε παρακαλώ βρες την κόρη μου τη Σούζαν και πες της τι έγινε εδώ. Θέλω να ξέρει. Την αγαπώ τόσο πολύ.
Στην πίσω μεριά έχω σχεδιάσει έναν χάρτη που δείχνει την τοποθεσία της κεντρικής φλέβας των φωσφορούχων πετρών. Μόνο που στο ίδιο μέρος, δυστυχώς για εμάς, βρίσκεται και η φωλιά των “Νταρκσάιντερς”.
Δείξε το χάρτη στους υπεύθυνους του διαστημικού προγράμματος. Ελπίζω να τα καταφέρουν καλύτερα από εμάς. Να προσέχεις ξένε. Επιβίωσε.“.
ΤΕΛΟΣ Γ’ ΜΕΡΟΥΣ
(Το παραπάνω κείμενο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Όλα τα ονόματα και οι τοποθεσίες που αναφέρονται σε αυτό είναι τυχαία και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα)
ΖΕΥΣ
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
