Καταστροφή
Ο Βλάντο Τσίριτς ήταν σκεπτικός και καθισμένος στη θέση του, κρατώντας ακόμα στα χέρια του το γράμμα της Ντέβορα. Φαντάζονταν πως θα ήταν η επίθεση των “Νταρκσάιντερς” στη βάση. Άλλωστε τα αποτελέσματά της τα είχε δει μόλις πρωτοπήγε και συνάντησε, έστω και για ένα λεπτό, τη Ντέβορα Τζόουνς.
Ο Σέρβος αστρομηχανικός πότε κοίταζε έξω από το παράθυρο του σκάφους και πότε τις ενδείξεις των καυσίμων στην οθόνη του πιλοτηρίου. Αν και η όλη διαδικασία προχωρούσε πολύ αργά, τουλάχιστον τα πάντα έδειχναν να γίνονται σωστά και σύντομα ο “Ονειροπόλος” θα ήταν έτοιμος για το ταξίδι της επιστροφής.
Ένας θόρυβος, όμως, έκανε τον Βλάντο να πεταχτεί από τη θέση του και να κοιτάξει έξω. “Καταστροφή!“, φώναξε βλέποντας τη μάνικα για τη μεταφορά καυσίμων να είναι κομμένη στη μέση και το εύφλεκτο υγρό να ποτίζει το χώρο γύρω και κάτω από το σκάφος.
Φόρεσε στα γρήγορα τη στολή του και βγήκε έξω. Έτρεξε στο σταθμό καυσίμων και σταμάτησε τη διαδικασία πριν μουσκέψει όλος ο τόπος και γίνουν ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Αμέσως άρχισε να ψάχνει το “πιστόλι βαρύτητας” αλλά πάνω στη βιασύνη του ξέχασε να το πάρει από το σκάφος.
“Και τώρα τι κάνουμε;“, σκέφτηκε από μέσα του καθώς κοίταζε το χώρο ανάμεσα στο σταθμό και τον “Ονειροπόλο“. Έψαχνε να δει κάποιο στοιχείο που θα μαρτυρούσε που είναι ο υπεύθυνος της ζημιάς. Αφού είδε οτι το πεδίο ήταν ελεύθερο, βγήκε από το σταθμό και άρχισε να τρέχει προς το σκάφος.
Λάθος! Ο “Νταρκσάιντερ” που ήταν κρυμμένος στα σκοτάδια, έκανε ένα μεγάλο άλμα και έπεσε πάνω στον καπετάνιο του “Ονειροπόλου“. Εξωγήινος και άνθρωπος βρέθηκαν στο έδαφος, πρόσωπο με πρόσωπο. Ο Βλάντο κράτησε την ψυχραιμία του και με μία αστραπιαία κίνηση άναψε το φακό της στολής του.
Το πλάσμα έκλεισε τα μάτια ενοχλημένο από το φως και για μια στιγμή χαλάρωσε το γράπωμά του στον Σέρβο αστρομηχανικό. Εκείνος το χτύπησε στο κεφάλι με μία πέτρα που βρέθηκε δίπλα από το χέρι του, σηκώθηκε όρθιος και ίσα ίσα που πρόλαβε να μπει ξανά στο σκάφος.
Σχέδιο δράσης
Η καρδιά του κόντευε να σπάσει. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή του που, πραγματικά, φοβήθηκε οτι θα πεθάνει. Αμέσως ήρθε στο μυαλό του η τελευταία λέξη από το γράμμα της Ντέβορα. “Επιβίωσε“… Και αυτός μόλις το είχε κάνει έστω και με τη βοήθεια της τύχης, αφού η πέτρα που χρησιμοποίησε ως όπλο βρέθηκε εκεί από το πουθενά.
Κοίταξε τα αποθέματα καυσίμων του σκάφους. “Σκατά, ούτε μέχρι τον Πλούτωνα δεν μπορώ να πάω“, ούρλιαξε απογοητευμένος. Και εκτός των άλλων, με τόσο καύσιμο που χύθηκε γύρω από το σκάφος, ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί η απογείωσή του. Αλλιώς θα γινόταν τόσο μεγάλη έκρηξη που στο τέλος το μόνο που θα έμενε θα ήταν ένας κρατήρας στον πλανήτη “Νταρκ“, στη θέση του σκάφους και του σταθμού.
Οι επιλογές του Βλάντο ήταν περιορισμένες. Αν ήθελε να φύγει από το σκοτεινό πλανήτη έπρεπε να επιδιορθώσει τη ζημιά στη μάνικα και να συνεχίσει τη διαδικασία. Μόνο που αυτή τη φορά έξω από το σκάφος τον περίμενε ο εχθρός. Ο Σέρβος καπετάνιος παρακολούθησε το τρομακτικό πλάσμα να περιφέρεται γύρω από τον “Ονειροπόλο“. Και ακόμα χειρότερα, λες και κάλεσε ενισχύσεις με κάποιον τρόπο, εμφανίστηκαν κι άλλοι “Νταρκσάιντερς“.
Άναψε όλους τους προβολείς του σκάφους. Παρατήρησε τα πλάσματα να παγώνουν για λίγα λεπτά κι ύστερα να χάνονται στα σκοτάδια. “Κάτι είναι και αυτό“, είπε από μέσα του και ετοιμάστηκε να βγει πάλι έξω. Αυτή τη φορά πήρε και το “πιστόλι βαρύτητας” αλλά και τα μεταλλικά φιαλίδια. Ήθελε να είναι έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο.
Βγήκε από το σκάφος και πήγε προς τη μάνικα. Αφού βεβαιώθηκε οτι είναι μόνος του, άρχισε την επιδιόρθωση της βλάβης. Ένωσε τα δύο κομμένα μέρη και τα κόλλησε σφιχτά με μια ειδική ταινία. Μάλιστα τη χρησιμοποίησε όλη για να είναι σίγουρος οτι δεν θα πάθει καμιά λαχτάρα. Μετά ξεκίνησε πάλι τη μεταφορά καυσίμων και επέστρεψε στο σκάφος του.
Κοίταξε τις ενδείξεις στην οθόνη του πιλοτηρίου και όλα έδειχναν να πηγαίνουν ρολόι. Όμως η χαρά του Βλάντο δεν κράτησε για πολύ. Μία έκρηξη στη βάση ήταν αρκετή για να τα σταματήσει όλα. Ο κακόμοιρος ο αστρομηχανικός κοίταζε από το παράθυρο του σκάφους τη φωτιά να υψώνεται στον ουρανό κι ύστερα να εξαφανίζεται λόγω της απουσίας οξυγόνου.
Ήταν σίγουρος οτι η έκρηξη σημειώθηκε ξανά στο σταθμό ενέργειας και αυτό ήταν καταστροφικό. Γιατί ο “Ονειροπόλος” δεν γέμισε ποτέ με την κατάλληλη ποσότητα καυσίμων και έτσι ο Βλάντο Τσίριτς θα έμενε για πάντα εγκλωβισμένος στον πλανήτη “Νταρκ“.
Η τελευταία αποστολή
Δεν φαινόταν να υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να παρηγορήσει τον Σέρβο αστρομηχανικό. Χαμένος στις σκέψεις του, κοίταζε ένα μικρό μεταλλικό φιαλίδιο που κρατούσε στα χέρια του και χαμογέλασε με πικρία. Η ελπίδα της ανθρωπότητας για νέα και ατέλειωτη πηγή ενέργειας, παράλληλα, ήταν και η καταστροφή της πρώτης ανθρώπινης αποικίας στον πλανήτη “Νταρκ“.
Η φωλιά των “Νταρκσάιντερς” στην ουσία ήταν το σημείο που υπήρχε η βασική φλέβα των φωσφορούχων πετρών. Η αλήθεια είναι οτι αν οι άνθρωποι ήθελαν να την εκμεταλλευτούν, θα έπρεπε πρώτα να εξολοθρεύσουν τους κάτοικους του σκοτεινού πλανήτη. Μόνο το ένα είδος μπορούσε να ζήσει στον “Νταρκ“…
“Είναι δυνατόν να σκέφτονται όπως εμείς;“, αναρωτήθηκε ο Βλάντο καθώς προσπαθούσε να εξηγήσει στον εαυτό του πως στο καλό προκλήθηκε η δεύτερη έκρηξη στο σταθμό ενέργειας της βάσης. Λες και τα πλάσματα ήθελαν να τον εμποδίσουν να φύγει από τον πλανήτη τους.
“Γι’ αυτό έκοψαν και τη μάνικα!“, φώναξε με οργή έχοντας μια παράξενη λάμψη στα μάτια του. “Ώστε με θέλετε εδώ ε; Θέλετε να μας σκοτώσετε όλους ε;“, ούρλιαξε κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο του σκάφους του το απέραντο σκοτάδι.
Αμέσως πήρε την τσάντα με τα εργαλεία και άρχισε να ξεβιδώνει τις εσωτερικές λαμαρίνες του “Ονειροπόλου“. Όχι όλες, μόνο τις πιο καθαρές και τις πιο λείες. Κάτι είχε στο ταραγμένο του μυαλό, κάποιο σχέδιο, μια τελευταία αποστολή που έπρεπε να φέρει εις πέρας.
Άπλωσε τις λαμαρίνες κάτω και ξεκίνησε να τις τρίβει και να τις γυαλίζει όσο καλύτερα μπορούσε. Μόνο όταν τις έκανε σαν καθρέφτες και είδε την αντανάκλαση του προσώπου του πάνω τους, μόνο τότε σταμάτησε. Φόρεσε τη στολή του και βγήκε έξω. Άρχισε να τοποθετεί τις λαμαρίνες, όρθιες και καρφωμένες στο έδαφος, τη μία απέναντι από την άλλη, με μία μικρή διαφορά στην κλίση.
Αφού κάλυψε μια ευθεία των εκατό μέτρων από το σκάφος, γύρισε πίσω στον “Ονειροπόλο” και άναψε όλους τους προβολείς. Βγήκε πάλι έξω και τους έστρεψε προς την πρώτη λαμαρίνα, αυτή που ήταν πιο κοντά στο σκάφος. Μετά από λίγες προσπάθειες όλα ήταν έτοιμα. Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι του “Νταρκ“, εμφανίστηκε μια ακτίνα φωτός με παράξενο σχήμα και μικρό μήκος.
Εκδίκηση
Προχωρούσε με βήμα γοργό κρατώντας σφιχτά στα χέρια του το χαρτί της Ντέβορα. Ήταν ατάραχος, λες και δεν υπήρχαν εχθροί εκεί έξω. Κοίταξε το χάρτη που είχε φτιάξει η επικεφαλής της ανθρώπινης αποικίας του “Νταρκ“. Από τη βάση έπρεπε να καλύψει μια απόσταση μισής μέρας σε ευθεία για να φτάσει στον προορισμό του.
Στο δρόμο συνάντησε κάμποσους “Νταρκσάιντερς” αλλά με το “πιστόλι βαρύτητας” ξεπέρασε κάθε κίνδυνο. Τα πλάσματα τον πλησίαζαν αρκετά και εντελώς ξαφνικά βρίσκονταν εγκλωβισμένα σε μια αόρατη φυσαλίδα και ταξίδευαν στον ατέλειωτο ωκεανό του σύμπαντος. Ένα, το πολύ δύο τη φορά, ευτυχώς γιατί μόνο τόσα μπορούσε να αντιμετωπίσει…
Μετά από πολλή ώρα έφτασε επιτέλους λίγα μέτρα μακριά από τη φωλιά του εχθρού. Αν και δεν μπορούσε να δει τίποτα, όμως ένιωθε έντονα την παρουσία των τρομακτικών πλασμάτων με τις δαγκάνες στο στόμα και τα έξι πόδια. Κρύφτηκε πίσω από ένα βράχο και ενεργοποίησε μερικά μεταλλικά φιαλίδια. Τα πέταξε μακριά και περίμενε υπομονετικά…
Δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες, “Νταρκσάιντερς” έτρεξαν πάνω στα αντικείμενα με το έντονο μπλε φως. Ο Βλάντο πήρε μια βαθιά ανάσα και σηκώθηκε όρθιος. Ενεργοποίησε τα υπόλοιπα φιαλίδια και καθώς οπισθοχωρούσε τα άφηνε στο έδαφος. Μόλις του έμεινε ένα, το κράτησε ψηλά και άρχισε να τρέχει προς το σκάφος του.
Έτρεξε τόσο γρήγορα όσο δεν είχε τρέξει ποτέ πριν στη ζωή του. Ήταν σίγουρος οτι κάποια στιγμή ένα από τα πλάσματα θα τον γράπωνε από πίσω, αλλά για καλή του τύχη αυτό δεν έγινε ποτέ. Οι “Νταρκσάιντερς” ήταν τόσοι πολλοί που έπεφταν ο ένας πάνω στον άλλο και έτσι καθυστερούσαν αρκετά στο κυνήγι του Σέρβου αστρομηχανικού.
Και ξαφνικά, στο βάθος του σκοτεινού ορίζοντα, εμφανίστηκαν τα φώτα του “Ονειροπόλου” που έπεφταν πάνω στις λαμαρίνες. “Λίγο ακόμα“, έλεγε από μέσα του ο Βλάντο και έσφιγγε τα δόντια για να τα καταφέρει. Χωρίς την εξαιρετική αντοχή του και τις “μπότες της ευελιξίας“, τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε γίνει. Θα είχε πεθάνει μια μέρα πριν, στο αρχηγείο της βάσης της ανθρώπινης αποικίας του “Νταρκ“.
Έφτασε ανάμεσα στις λαμαρίνες και κοντοστάθηκε. Γύρισε και κοίταξε πίσω. Χιλιάδες “Νταρκσάιντερς” είχαν κοκκαλώσει και περίμεναν μακριά από το φως. Αυτό έδωσε λίγο χρόνο στον Βλάντο για να ανοίξει το καπάκι της υποδοχής καυσίμων του σκάφους και να αρχίσει να χύνεται το εύφλεκτο υγρό στο έδαφος.
Ο Βλάντο Τσίριτς μπήκε μέσα στον “Ονειροπόλο“. Κάθισε στη θέση του και έκλεισε τους εξωτερικούς προβολείς του σκάφους. Αμέσως οι εχθροί έπεσαν πάνω του σαν τις μανιασμένες σταγόνες της βροχής. Το σκάφος έγειρε στο πλάι από το βάρος και έπεσε στο έδαφος. Ο Σέρβος αστρομηχανικός κοίταξε τις ενδείξεις για τα καύσιμα. Είχαν μείνει λίγα ακόμα, όσα ακριβώς χρειαζόταν ο Βλάντο για το μεγάλο φινάλε της ζωής του.
Ετοιμάστηκε να πατήσει το κουμπί της ανάφλεξης. Κοίταξε συγκινημένος το χώρο γύρω του. Είχε περάσει τόσους μήνες εκεί μέσα που τώρα πια το ένιωθε σαν το σπίτι του. Αναστέναξε βαθιά… “Καταραμένοι εξωγήινοι! Μαρτυρήστε την Κόλαση!“, είπε σκυλιασμένα και πάτησε το κουμπί…
Ένας νέος κρατήρας πήρε τη θέση του σκάφους και του σταθμού καυσίμων. Ένας τάφος για εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, ανθρωποφάγους “Νταρκσάιντερς“. Ένας τόπος ύψιστης τιμής για τον άνθρωπο που ταξίδεψε τόσο μεγάλη απόσταση για να βοηθήσει και στο τέλος έγινε ο δήμιος της πρώτης εξωγήινης μορφής ζωής που συνάντησε το ανθρώπινο είδος.
ΤΕΛΟΣ
(Το παραπάνω κείμενο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Όλα τα ονόματα και οι τοποθεσίες που αναφέρονται σε αυτό είναι τυχαία και δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα)
ΖΕΥΣ
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
