Αφού καταπιαστήκαμε αυτές τις μέρες με τον τουρισμό στο Αιτωλικό, ας γράψω κι εγώ σήμερα για το θρησκευτικό (εκκλησιαστικό) μας τουρισμό. Εννοείται πως δεν έχουμε απαιτήσεις σε ένα τόσο μικρό τόπο, που δεν έχουμε λύσει τα βασικά προβλήματα, όπως πχ το πόσιμο νερό (!), να υπάρχει ανεπτυγμένο κάθε είδος εναλλακτικού τουρισμού, όμως, ας λέμε εμείς τις ιδέες μας και αν κάποιος τις ακούσει ακόμα καλύτερα!

Όπως έγραψε και ο Σπύρος, το Αιτωλικό πραγματικά έχει πολλές εκκλησίες για το μέγεθός του και ειδικά οι δυο μεγάλες εκκλησίες (Άγιοι Ταξιάρχες, Κοίμηση της Θεοτόκου) έχουν να αναδείξουν μεγάλη ιστορική αξία και είναι πραγματικά μέρη που αξίζει να επισκεφθεί κανείς (στο τέλος του κειμένου θα παραθέσω λεπτομέρειες για τις εκκλησίες, όπως τις βρήκα online).

Δεν ξέρω αν οι ίδιοι οι Αιτωλικιώτες γνωρίζουν λεπτομερώς τα ιστορικά αυτά στοιχεία, αν και όταν πηγαίναμε σχολείο, θυμάμαι οι ντόπιοι δάσκαλοι μάς μιλούσαν πολύ γι’ αυτά.

Ήθελα, όμως, δοθείσης της ευκαιρίας να γράψω για κάτι που μου έκανε πολύ θετική εντύπωση και θα μπορούσε άνετα να είναι ένα ωραίο άρθρο της σειράς “Υπάρχουν και χαρούμενα νέα“:

Σε εκδρομή σχολείου, αλλά και άλλες εκδρομές στο Αιτωλικό, ο αγιογράφος Φώτης Κόκκαλης προσφέρθηκε αφιλοκερδώς να κάνει ξενάγηση στις εκκλησίες του νησιού. Μίλησε με λεπτομέρειες και βαθιά γνώση για την ιστορία τους και τα ανεκτίμητα κειμήλιά τους και παρουσίασε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στους επισκέπτες την μοναδικότητά τους.

Από αυτά που γνωρίζω τουλάχιστον, ο Φώτης έχει προσφερθεί, δίνοντας το κινητό του τηλέφωνο σε όποιον επιθυμεί, να πραγματοποιήσει ξεναγήσεις στους χώρους αυτούς. Χωρίς να του το ζητήσει κανείς, χωρίς να είναι υποχρεωμένος να το κάνει. Αν δεν είναι αυτό υποδειγματικό πνεύμα εθελοντισμού, τότε τι είναι;

Κάτι παρόμοιο έμαθα και για την εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου στο σταθμό Αιτωλικού, όπου ο ψάλτης του ναού, Δημήτρης Κοσμίδης, ξενάγησε -εννοείται αφιλοκερδώς- μαθητές και δασκάλους στους χώρους της εκκλησίας, παρουσιάζοντας τα μέρη του ναού και εξηγώντας στους επισκέπτες όλα όσα ήθελαν να μάθουν για το χώρο.

Παντού εμφανίζονται εθελοντές στο Αιτωλικό μας που αγαπούν πραγματικά και ουσιαστικά τον τόπο και αυτό είναι τόσο ελπιδοφόρο για εμάς που ζούμε εδώ.

Βέβαια, δεν είναι όλοι έτσι. Ειδικά σε σχέση με τις εκκλησίες, θα πρέπει, δυστυχώς, να καταγράψω και την αρνητική πλευρά προσκολλημένων και “θρησκόληπτων” συμπολιτών μας, που κάποιες φορές “τρέχουν” να αναλάβουν το ρόλο του υπερασπιστή και προστάτη των εκκλησιών, απομακρύνοντας από το χώρο της εκκλησίας και τους γύρω χώρους, παιδάκια που παίζουν ή που απλά δείχνουν περιέργεια. Προστατεύουν το χώρο της εκκλησίας περισσότερο από τους ανθρώπους, “κολλάνε” σε τυπικές διαδικασίες και αποφασίζουν ότι δε θα δεχτούν άτομα από άλλες θρησκείες στο χώρο. Λες κι εμείς δεν επισκεπτόμαστε ναούς άλλων θρησκειών στο εξωτερικό!
Αυτό το μικρό παράπονο έχω. Κι αυτό δυστυχώς δεν είναι αποκλειστικότητα του Αιτωλικού. Συχνά, όσοι είναι “δίπλα στο Θεό”, νιώθουν ότι έχουν τη “δύναμη”, την “εξουσία” να αποφασίσουν και ποιοι άλλοι “δικαιούνται” να πλησιάσουν. (Μια μικρή παρένθεση…)
Αλλά δε θέλω να σταθώ άλλο σε αυτό. Ελπίζω ότι οι νεότερες γενιές που αποφασίζουν να μεγαλώσουν εδώ, να κάνουνε εδώ τις οικογένειές τους, να δουλέψουν εδώ, θα “ξεφύγουν” από “διχαστικές” συμπεριφορές που μόνο κακό έκαναν στην ανάπτυξη και εξέλιξη του τόπου και στο αίσθημα της κοινότητας.

Αυτό, πάντως, που πρέπει να κατανοήσουμε είναι πως ο τουρισμός για το Αιτωλικό, συνδέεται άμεσα με την ταυτότητα του τόπου. Πολιτιστική, θρησκευτική, ιστορική, περιβαλλοντική, αγροτική και βέβαια σύγχρονη τουριστική ταυτότητα του τόπου. Ένα λιθαράκι από όλους μας χρειάζεται. Να κάνουμε πράξη αυτήν την αγάπη που έχουμε στον τόπο.

ΥΓ1. Δύο χρόνια etoliko.gr και επιμένουμε και παραμένουμε! Να είμαστε καλά να συνεχίσουμε και ελπίζουμε η παρέα μας να μεγαλώσει με περισσότερους ντόπιους συντάκτες!

ΥΓ2. Η εθελοντική ομάδα από το λιμανάκι ξαναχτυπά και ανακατασκευάζει το σκάφος στο χώρο του παλιού ναυπηγείου. Ευπρόσδεκτος όποιος μπορεί να βοηθήσει με υλικά, μπογιές κλπ.

Οι εκκλησίες του Αιτωλικού

Ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου βρίσκεται στο κέντρο του Αιτωλικού στην κεντρική πλατεία, όπου γίνονταν και το παζάρι. Πρόκειται για την ωραία Μητρόπολη του Αιτωλικού. Λέγεται και Παναγία Αιτωλικού ή Παναγία η Παζαρίτισσα. Ο παλαιός Ναός καταστράφηκε από σεισμό το 1965 και χτίστηκε εκ νέου.
Στην παλαιότερη εκκλησία έγιναν πολλές συνελεύσεις των στρατηγών της Δυτικής Ελλάδας, κατά την περίοδο της Επαναστάσεως. 
Τον Απρίλιο του 1824 μέσα στο ναό έγινε η δίκη του στρατηγού Γ. Καραϊσκάκη. 
Διασώθηκαν όλα τα μεγάλης αξίας θρησκευτικής, αρχαιολογικής και καλλιτεχνικής κειμήλια που υπήρχαν στο ναό.

Τα κειμήλια του Ναού

  • Το ξυλόγλυπτο τέμπλο εξαιρετικό δείγμα τέχνης, του 2ου μισού του 18ου αιώνα, που είναι σήμερα τοποθετημένο στο νέο Ναό
  • Ο περίφημος χρυσοκέντητος επιτάφιος, από τα αρχαιότερα και πολυτιμότερα κειμήλια των Ναών της Ελλάδας. Πρόκειται για εξαιρετικό δείγμα της τέχνης της Κωνσταντινούπολης, δώρο του αυτοκράτορα Άγγελου Κομνηνού. Τα κεντημένα πρόσωπα είναι σαν να ζωγραφίστηκαν
  • Σταυρόσχημο κάλυμμα Αγίου Ποτηρίου (19ος αιώνας, σε βυσσινόχρωμο βελούδο)
  • Κάλυμμα Ευαγγελίου αρχών 19ου αιώνα (σκαλιστό σφυρήλατο ασήμι, επίχρυσο)
  • Θυμιατήριο (19ου αιώνα, σε σφυρήλατο ασήμι)
  • Ζεύγος επιμανικίων (19ος αιώνας)
  • Σταυρός επιστήθιος (19ος αιώνας, ασήμι)

Εικόνες του Ναού

  • Ο Χριστός Ζωοδότης (1830, τέμπερα σε στοκαρισμένο ξύλο)
  • Ο Χριστός Νυμφίος (1854, τέμπερα σε στοκαρισμένο ξύλο)
  • Δέηση και Άγιοι (1785, τέμπερα σε στοκαρισμένο ξύλο)
  • Δέηση και έφιπποι στρατιωτικοί Άγιοι (1870, τέμπερα σε στοκαρισμένο ξύλο)
  • Ο Άγιος Γεώργιος έφιππος (18ου αιώνα, τέμπερα σε στοκαρισμένο ξύλο)
  • Θεοτόκος η Ελεούσα (16ος – 17ος αιώνας)
  • Θεοτόκος η Οδηγήτρια (1871, τέμπερα απ’ ευθείας σε ξύλο)
  • Παναγία η Ελεούσα (18ος αιώνας τέμπερα απ’ ευθείας σε ξύλο)
  • Χριστός ο Δίκαιος Κριτής (19ος αιώνας, τέμπερα σε στοκαρισμένο ξύλο)
  • Χριστός ο Παντοκράτωρ (19ος αιώνας, τέμπερα σε στοκαρισμένο ξύλο)


Στο Αιτωλικό Μεσολογγίου βρίσκεται ο φημιζόμενος για το ξυλόγλυπτο τέμπλο του που ανήκει στο 18ο αιώνα, Ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Το τέμπλο αυτό είναι εξαιρετικό δείγμα της τέχνης της ξυλογλυπτικής. Το έτος 1823, κατά την πολιορκία του Αιτωλικού από τους Τούρκους, έπεσε στο κέντρο του Ναού μια οβίδα και από την οπή ανέβλυσε νερό, πολύ χρήσιμο για τους αποκλεισμένους. 
Πίσω από το ιερό του Ναού, βρίσκεται ο τάφος της Κυρά Βασιλικής του Αλή πασά.


Οι υπόλοιπες εκκλησίες που μπορείτε να επισκεφθείτε στην περιοχή του Αιτωλικού είναι:

  • Αγίου Δημητρίου (στην κεντρική πλατεία)
  • Αγίου Νικολάου (πολύ κοντά στην κεντρική πλατεία)
  • Αγίου Γεωργίου  (πολύ κοντά στην κεντρική πλατεία)
  • Μεταμορφώσεως του Σωτήρος  (στην κεντρική πλατεία)
  • Αγίου Νεκταρίου (στο σταθμό Αιτωλικού)
  • Αγίας Παρασκευής (προς την Αστροβίτσα)
  • Αγίου Νικολάου του Κούντρου (μετά το Κέντρο Υγείας)
  • Παναγία της Φοινικιάς (προς Μεσολόγγι)
  • Παναγία της Μπούζας (στην Μπούζα)

Βάσω Νικολογιάννη

*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*