Επίσημα, πλέον, φτάσαμε στο… μήνα του Αιτωλικού. Ο φοβερός και τρομερός Αύγουστος, ο οποίος κάποτε αποτελούσε έναν “τίτλο” στην αρχαία -και όχι μόνο- Ρώμη. Τώρα πια είναι ο μήνας της Παναγίας και ειδικότερα για το νησί μας, ο μήνας της Αγίας Αγαθής ή Αγι’ Αγάθης. Ή όπως λένε και οι Ικαριώτες ο Αύγουστος είναι ο μήνας των πανηγυριών. Ή κάπως έτσι τελοσπάντων…
Τι έχουμε να δούμε λοιπόν; Αρχικά τη γιορτή της Αγιά Σωτήρας, αυτό το υπέροχο και γραφικό εκκλησάκι, σε μία από τις παλαιότερες πλατείες του νησιού μας. Στη συνέχεια έχουμε νταούλια την παραμονή του δεκαπενταύγουστου. Μουσική, χορός, τραγούδι και ανελέητο φαγοπότι.
Μετά ακολουθεί η επίδειξη των αλόγων, είτε στο δασάκι είτε πίσω από το Λύκειο, θα δούμε που γιατί ακόμα “παίζεται” η τοποθεσία. Και τελειώνουμε με το αγαπημένο πανηγύρι της Αγι’ Αγάθης. Ένα απολαυστικό τριήμερο με κέφι, γέλια, άλογα, φουστανέλες…
Κοινώς, ο Αύγουστος, είναι ο μήνας που οφείλουμε να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Να ξεχάσουμε οτι μας “χωρίζει” τους υπόλοιπους μήνες και να… παρουσιάσουμε ένα καλύτερο Αιτωλικό. Εμείς οι πολίτες με τη φιλοξενία μας και οι κοινοτάρχες και οι λοιποί δημοτικοί με την οργάνωση.
Καλά ως εδώ; Πάμε παρακάτω… Αυτό το τελευταίο περί “οργάνωσης” φυσικά και αποτελεί μια ουτοπία. Όταν έχεις όλο το χρόνο ανυπαρξία, ανεπάρκεια, ανευθυνότητα, τότε τι στο καλό περιμένεις να κάνεις την… κρίσιμη στιγμή; Η αλήθεια είναι οτι εγώ προσωπικά δεν περιμένω τίποτα, κανένα “καμουφλάζ” δεν είναι ικανό να διορθώσει τα κακώς κείμενα.
Ο κεντρικός δρόμος έπρεπε ήδη να είναι κλειστός, τουλάχιστον τις απογευματινές ώρες, όλο τον Αύγουστο. Αυτό είναι θέμα του δήμου. Και για να μείνει κλειστός και όχι να βγάζει τη μπάρα ο κάθε “εξυπνάκιας“, θα πρέπει να κάνει τη δουλειά της η αστυνομία. Έστω και αυτό το “κάτι σαν αστυνομία” που έχουμε εδώ πέρα.
Έπειτα έχουμε τους τουρίστες που θα έρθουν, εκείνους που θα πάρουν τα τροχόσπιτά τους και θα παρκάρουν στο νησί μας, όπως και εκείνους που θα κάνουν το ίδιο πράγμα με τα ποδήλατά τους. Όλοι αυτοί θα πρέπει να προστατευτούν από τυχόν ελαφροχέρηδες. Να μπορεί ο κάθε άνθρωπος να αφήσει τα πράγματά του και να κάνει μια βουτιά χωρίς να φοβάται οτι όταν βγει έξω θα έχει μείνει… ξεβράκωτος.
Και αυτό φυσικά αποτελεί ευθύνη της αστυνομίας. Ή τελοσπάντων αυτό το πράγμα που έχουμε εδώ και το λέμε “αστυνομία“. Για την ακρίβεια, ακριβοθώρητη αστυνομία. Παγκόσμια πρωτοτυπία…
Τουλάχιστον από κουνούπια πάμε καλά φέτος. Εγώ τουλάχιστον δεν έχω ακούσει κανένα παράπονο και δεν έχω δει κάτι με τα μάτια μου. Μπράβο σε όποιον το έκανε, από το δήμο μέχρι τον άνθρωπο που ψέκασε. Γιατί τα καλά πρέπει να λέγονται, να γράφονται, να αναδεικνύονται…
Λίγο σουλούπωμα λοιπόν! Αυτό χρειαζόμαστε για τώρα, για να περάσουμε όλοι καλά και να απολαύσουμε τον αγαπημένο μήνα του νησιού μας. Ξεκινώντας πρώτοι εμείς, οι πολίτες και μαζί μας ας γίνουν λίγο καλύτεροι και οι κοινοτάρχες και οι δημοτικοί. Έστω για ένα μήνα, έστω για δεκαπέντε μέρες.
Υ.Γ.1 Και σεις αγαπημένοι αστυνομικοί του Αιτωλικού, ανοίξτε πια αυτή τη ρουφιάνα την πόρτα. Είναι πιο “ανοιχτά” τα σπίτια των πολιτών από το ίδιο το αστυνομικό τμήμα της… πόλης.
Υ.Γ.2. Το να βγείτε για αλκοτέστ είναι σωτήριο. Το να κάνετε όμως μόνο αυτό το πράγμα είναι αξιολύπητο. Εκτός αν στη σχολή μάθατε μόνο να κρατάτε ένα μηχάνημα για να φυσούν σε αυτό οι πολίτες. Τι να πω; Εγώ δεν έγινα αστυνόμος…
Μιχάλης Βελτσίστας
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
