Είναι κρίμα κι άδικο να λες οτι διαφέρεις από αυτούς που θεωρείς υπεύθυνους για το χάλι της ζωής σου, όμως να κάνεις σχεδόν τα ίδια με εκείνους κάθε φορά που νιώθεις οτι βάλλεται το συμφέρον σου. Κατηγορείς τον άλλο οτι σε αδίκησε, αλλά το κάνεις με λάθος τρόπο. Γιατί αντί να απευθυνθείς στους αρμόδιους για να σου λύσουν το πρόβλημα, εσύ επέλεξες να το δημοσιοποιήσεις και να το θέσεις, έστω και άθελά σου, σε ανοιχτή συζήτηση.
Σε μία τέτοια συζήτηση είναι δεδομένο οτι ο καθένας θα πει το μακρύ του και το κοντό του. Είτε έχει σχέση με το θέμα είτε όχι, άλλωστε αυτό είναι χαρακτηριστικό του σύγχρονου ανθρώπου. Να έχει άποψη για τα πάντα ακόμα κι αν δεν ξέρει απολύτως τίποτα για την ουσία. Και μέσα σε αυτό το παρατράγουδο μπορούμε άνετα να προσθέσουμε και την πάγια τακτική της αποφυγής ανάληψης ευθύνης.
Όπως ακριβώς συμβαίνει με τους πολιτικούς αυτής της χώρας από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Όποιος κι αν κυβερνά, κάθε φορά η αντιπολίτευση κάνει το ίδιο πράγμα. Σκληρή κριτική για τέσσερα χρόνια και καμία απολύτως πρόταση -ουσιαστική-. Για παράδειγμα(τυχαίο), υπάρχει πρόβλημα στο υγειονομικό της χώρας. Αντί να προτείνει μια λύση η αντιπολίτευση το μόνο που κάνει είναι κριτική και δημιουργία ανούσιας και… κροκοδείλιας κόντρας.
Επομένως κανείς δεν λύνει το πρόβλημα και όλοι συζητούν ασκόπως γι’ αυτό. Έτσι βγαίνουν ζημιωμένοι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, οι πολίτες αυτού του τόπου, οι οποίοι απλά περιμένουν από κάποιον άλλο να τους βοηθήσει. Οπότε οι μέρες γίνονται μήνες και οι μήνες χρόνια. Και φτάνουμε στις επόμενες εκλογές και τότε πάλι απ’ την αρχή. Τα πρόσωπα αλλάζουν, τα προβλήματα όμως παραμένουν ίδια και συνεχώς διογκώνονται και γίνεται ακόμα πιο δύσκολη η αντιμετώπισή τους.
Με αποτέλεσμα τη διαιώνισή τους. Και οι άνθρωποι, απογοητευμένοι πια, αποδέχονται την κατάσταση και την κάνουν κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Οτι έτσι γίνεται και έτσι θα συνεχίσει να γίνεται. Κοινώς, ηττημένοι από την αρρωστημένη διαφθορά που τους περιβάλλει, αποφασίζουν να μην νοιάζονται για το πρόβλημα και απλά συνεχίζουν τη ζωή τους. Μαθαίνουν, δηλαδή, να ζουν με το πρόβλημα…
Ας μεταφέρουμε ένα μέρος από το παραπάνω και στο δικό μας θέμα εδώ στο Αιτωλικό. Ποιο θέμα; Μα αυτό που προέκυψε ανάμεσα στους δρομείς του νησιού μας και στον ένα δρομέα. Ονόματα δεν χρειάζονται, όσοι έχετε σχέση με τον τόπο ξέρετε σε ποιους αναφέρομαι. Χωρίς να έχω απόλυτη άποψη για το ζήτημα, θα πω τη γνώμη μου γιατί δεν μου αρέσει να γινόμαστε σαν αυτούς που λατρεύουμε να μισούμε.
Ανακοίνωση μέσω facebook ο ένας, απάντηση στην ίδια ιστοσελίδα ο άλλος. Κάτω από τις δύο ανακοινώσεις ένα κάρο σχόλια. Με αυτό τον τρόπο δεν θέλει και πολύ για να γίνει το όλο ζήτημα μια σαχλαμάρα και μισή. Όχι γιατί είναι μικρής σημασίας, αλλά επειδή δεν μπορεί να λυθεί μέσω του facebook.
Το θέμα μερικές φορές είναι πολύ απλό. Οι δύο πλευρές θα πρέπει να ανοίξουν τα χαρτιά τους, όχι μπροστά στον κόσμο, αλλά μπροστά σε εκείνον που μπορεί να δώσει τη λύση. Και αν υπάρχει κάποια παρανομία, τότε οι αρχές να ενημερωθούν άμεσα και να αναλάβουν δράση. Δεν χρειάζεται κανένας να δείχνει με το δάχτυλο τον άλλο, ούτε να ψάχνει το δίκιο του μέσα από μία ανάρτηση στο… πουθενά.
Τον αγώνα δρόμου την ημέρα της γιορτής του ψαριού ποιος τον πλήρωσε(για να μιλάμε στη γλώσσα μας); Ο δήμος ή κάποιος άλλος; Έγιναν όλα νόμιμα, με χαρτιά και αποδείξεις που λέμε εμείς της… μπακαλικής; Όλα αυτά πρέπει να απαντηθούν αλλά όχι δημόσια. Αυτοί που εμπλέκονται και… μπλέκονται ας τα ξεμπλέξουν μαζί με την κατάλληλη υπηρεσία. Η λύση μας ενδιαφέρει, όχι το πρόβλημα…
Μιχάλης Βελτσίστας
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
