Ένας μικρός χαμούλης έχει δημιουργηθεί από την προηγουμένη εβδομάδα στο «νησάκι» μας και ο λόγος δεν είναι άλλος από τη διοργάνωση του αγώνα δρόμου στα πλαίσια της Γιορτής Ψαριού το Σάββατο που μας πέρασε.
Στο σημερινό μου κείμενο δεν θα διαβάσετε την άποψη μου για το θέμα, δεν αφορά κανένα σας άλλωστε και εκτός αυτού ούτε εμένα με αφορά το θέμα αφού δρομέας δεν είμαι και καμιά σχέση δεν έχω με το άθλημα και τους συλλόγους αυτούς.
Στο σημερινό κείμενο θα κάνω μια απόπειρα να δω το δάσος και όχι το δέντρο. Θα ξεφύγω να μπω στο «εσείς» και στο «εμείς» παίρνοντας το μέρος κάποιου. Να μην φάω το τυράκι που πλάσαραν κάποιοι. Θα προσπαθήσω να αφήσω την φαγώμαρα (στους άλλους) και να δω το θέμα από άλλη σκοπιά.
Λοιπόν, όλα ξεκίνησαν από ένα δημοσίευμα σε τοπικό γειτονικό site. Στο άρθρο αναφερόταν και σχολιαζόταν τα χρήματα που κάλυψε ο Δήμος Ι.Π. Μεσολογγίου και το Πνευματικό του Κέντρο στη Γιορτή Ψαριού. Μεγάλη έμφαση, όμως, δινόταν στα χρήματα για τον αγώνα δρόμου που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της γιορτής και στα επιπλέον έσοδα που αποκόμισε από χορηγούς, υποστηρικτές και συμμετοχές ο σύλλογος που ανέλαβε την διοργάνωση του αγώνα. Μάλιστα στο κείμενο αφήνονται υπονοούμενα για την νομιμότητα του συλλόγου και για τις σχέσεις μεταξύ Δημάρχου και Προέδρου του σωματείου, επειδή ο τελευταίος τάχθηκε δημοσίως, ζητωκραυγάζοντας, υπέρ του πρώτου.
Ο αρθρογράφος με το κείμενο του ΔΕΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ, έτσι γίνονται οι εκδηλώσεις. Συγκεκριμένα, υπάρχουν δυο μορφές εκδηλώσεων, αυτές που διοργανώνουν οι φορείς από μόνοι τους και μπορεί να τις υποστηρίξει ο δήμος και αυτές που διοργανώνει ο δήμος με την βοήθεια των φορέων. Από την μια οι σύλλογοι που έχουν ιδέες – προτάσεις για κάποια διοργάνωση απευθύνονται στον δήμο, στην προσπάθεια τους να βρουν οικονομική στήριξη, ο δήμος ανάλογα με την πρόταση τους και το ποιοι διοικούν το σύλλογο θα αποφασίσει αν θα συνεισφέρει ή όχι. Από την άλλη ο δήμος θέλοντας να διατηρήσει κάποιες εκδηλώσεις – θεσμούς ή να δημιουργήσει νέες βρίσκει (φίλιους) συλλόγους προς αυτόν, τους τις αναθέτει και τις υποστηρίζει οικονομικά. Και στις δύο περιπτώσεις, συνήθως, ο δήμος καλύπτει μέρος των εξόδων και όχι όλα τα έξοδα. Όποτε οι φορείς θα ψάξουν να βρουν και άλλους πόρους, με ότι «κέρδος» που μείνει να μπαίνει στο ταμείο.
Δυστυχώς αυτή είναι η διαδικασία, ο Δήμαρχος «βοηθάει» με σκοπό την συναλλαγή, σε στηρίζω οικονομικά για να με στηρίξεις προεκλογικά και εκλογικά.
Ο συντάκτης δε δεν στάθηκε καθόλου στα χρήματα που διέθεσε ο δήμος και στα έσοδα του έτερου συλλόγου που είχε αναλάβει το ψήσιμο των ψαριών και την διάθεση τους στον κόσμο. Έμεινε ΜΟΝΟ στα «Ζήτω Ζήτω» του Προέδρου προς τον Δήμαρχο που αύριο ή μεθαύριο ή ακόμα και εχθές υπάρχει περίπτωση αυτά τα «Ζήτω Ζήτω» να τα φωνάξει και σε κάποιον άλλον Δήμαρχο.
Αυτή, όμως, ήταν η ευκαιρία του συντάκτη να πολεμήσει τον Δήμαρχο και να κάνει αντιπολίτευση.
Και τώρα εμείς, αντί να σταθούμε στην «παράνομη» συναλλαγή του δήμου και μόνο, μπήκαμε στο παιχνίδι του δημοσιεύματος στο αν οι αποδείξεις του συλλόγου είναι φορολογικά νομικές ή όχι.
Αντί να κοιτάξουμε να κάνουμε την αλλαγή του συστήματος, κοιτάμε να βγάλουμε τα μάτια μας.
Αντί να προτείνουμε οι εκδηλώσεις – θεσμοί να αποκοπούν διοικητικά και διαχειριστικά από την εκάστοτε δημοτική αρχή, σχολιάζουμε το μακρύ και το κοντό μας.
Αντί να δούμε τις προοπτικές προβολής του τόπου μας μέσα από τις εκδηλώσεις του τόπου μας, παίζουμε το μικροπολιτικό παιχνίδι τον πολιτικαντικών.
Αντί να βελτιώσουμε και αναπτύξουμε τις τοπικές μας διοργανώσεις, διαλέγουμε στρατόπεδα.
Αντί να μονιάσουμε, χωριζόμαστε.
Αντί να τρέξουμε στο μέλλον με τους δεκάδες Αιτωλικιώτες δρομείς που αγωνίζονται σε αγώνες δρόμων ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό, βαλτώνουμε στο παρελθόν.
Αντί να δούμε το «κίνημα» των δρομέων που έχει γεννηθεί στο Αιτωλικό τα τελευταία χρόνια, βλέπουμε παντού εχθρούς.
Και εδώ θέλω να σταθώ, στο «κίνημα» των δρομέων της πόλης μας που έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια, αυτό έχει ουσία για μένα. Κάποτε ήταν ένας ο δρομέας, ο Μάκης, (ή και κάποιοι ακόμα που μπορεί να τους ξεχνάω), τώρα είναι δεκάδες οι δρομείς, ο Κώστας, ο Βαγγέλης, ο Πάνος, η Δήμητρα, η Όλγα, ο Φάνης, ο Νίκος, ό Σωτήρης, η Βάσω, η Λένα, ο Γιάννης, η Σίσσυ, η Στέλα, ο Δημήτρης, ο Αλέξανδρος, ο Αρίστος, ο Κώστας, η Ελένη, η Βάσω, ο Σπύρος, ο Νίκος, η Μαρία, η Έφη, ο Παναγιώτης, η Σοφία, ο Παντελής, ο Αποστόλης, ο Μήτσος, ο Αντρέας, ο Μιχάλης, η Παναγιώτα, η Κατερίνα και τα ονόματα δεν έχουν σταματημό.
Το Αιτωλικό «γεννά» δρομείς όπου κάθε εβδομάδα τους βλέπω στα βάθρα διάφορων αγώνων με το μετάλλιο στο λαιμό τους.
Εκεί πρέπει να εστιάσουμε, στο πως θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε και να βοηθούμε από αυτό το «κίνημα». Αυτό έχει σημασία!!!
Σπυρίδων Δ. Σταράμος
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
