Το Αιτωλικό έχει τα αρνητικά του σίγουρα αλλά έχει και τις ομορφιές του.Είναι προικισμένο με φυσικές ιδιαιτερότητες και τοπία μοναδικής ομορφιάς.
Και ευτυχώς, είναι τυχερό που έχουν επιλέξει να ζήσουν εδώ κάποιοι μικροί ήρωες και έχουν κάνει στόχο ζωής να τις αναδείξουν αυτές τις ομορφιές, να βελτιώσουν τη ζωή των κατοίκων, αλλά και να βγάλουν το Αιτωλικό από τα μικρά, στενά του όρια, να το κάνουν γνωστό σε όλους!
Χθες είχα τη χαρά να βρεθώ δίπλα στο Λάμπρο και τη Μαλβίνα του φορέα διαχείρισης, οι οποίοι υποδέχθηκαν σχολεία από το Θέρμο, αλλά και το εξωτερικό. Ο φορέας πρότεινε σε μαθητές από την Πολωνία και την Τσεχία να δουν από κοντά την ορνιθοπανίδα στο λιμανάκι και να απολαύσουν μια βόλτα δίπλα στη λιμνοθάλασσα.
Η Μαλβίνα, την οποία δυστυχώς δεν γνωρίζω προσωπικά, έκανε ξενάγηση στα αγγλικά στους μαθητές δίνοντας όχι μόνο επιστημονικά στοιχεία για την περιοχή, μιλώντας όχι μόνο για τη σημασία αυτού του υδροβιότοπου, αλλά και ιστορικά στοιχεία.
Θα μπορούσε να αρκεστεί στο να τους συνοδεύσει στο χώρο και να πει δυο πράγματα. Δεν είναι καν υποχρεωμένη να μιλάει αγγλικά, πόσο μάλλον να κάνει και κανονική ξενάγηση και μάλιστα με τόση θέρμη και ζήλο.
Ο Λάμπρος, δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν το έργο του, έχει καταφέρει να είναι συνδυασμένος με το χώρο στο λιμανάκι. Και δεν έρχεται εκεί μόνο όταν έρχονται επισκέπτες. Κι αυτό είναι το μικρό παραπονάκι που μου έβγαλε όταν συναντηθήκαμε:
Έχει γίνει τόση προσωπική δουλειά στο χώρο και δυστυχώς η δουλειά παραμένει προσωπική, η πρωτοβουλία παραμένει ιδιωτική, αφού κανείς από το δήμο δεν έχει δείξει ενδιαφέρον στις εκκλήσεις των εθελοντών για επισκευή/αλλαγή του μονοπατιού ή για ένα κιόσκι σε κάποιο σημείο ώστε να διευκολύνονται οι ξεναγήσεις (οι μαθητές χθες δυσκολεύτηκαν να παρακολουθήσουν την ξενάγηση λόγω του ήλιου) και γενικά για συντήρηση του χώρου.
Το μονοπάτι έχει σπάσει σε πάρα πολλά σημεία με μεγάλες επικίνδυνες για τους διερχόμενους λακκούβες. Πρέπει να προειδοποιούνται κάθε φορά οι επισκέπτες για να μη γίνει κάποιο ατύχημα και, πως να το κάνουμε, αδικείται ο χώρος αν φαίνεται παραμελημένος.
Τα χόρτα που είχαν μεγαλώσει τα έκοψαν οι εθελοντές, και δεν είναι λίγες οι φορές που έχω πετύχει τον πανταχού παρόντα Λάμπρο να “ψαρεύει” με την απόχη σκουπίδια από τη λιμνοθάλασσα.
Ας μην γράψω σήμερα για τη συμπεριφορά των πολιτών, αλλά μόνο των διοικούντων.
Κι ελπίζω κάποιος να διαβάσει αυτές τις γραμμές και να πιάσουν τόπο.
Βάσω Νικολογιάννη
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
