Ανέκδοτη ποίηση
Είναι κρίμα κι άδικο, για μία πόλη ολόκληρη, να ‘ναι “εγκλωβισμένη” κι απογοητευμένη,
από τις πράξεις που δεν έγιναν, ούτε και που θα γίνουν, που αφορούν αυτούς που είναι εδώ και αυτούς που εδώ θα μείνουν.
Γιατί θα έρθει η βροχή, ο άνεμος, το κρύο, θα έρθουν με μανία, σαν όπλα να ‘τανε του Δία,
θα πέσουν στα κεφάλια μας όπως ορίζει η φύση και στη συνέχεια προβλήματα, μεγάλη θα ‘ναι η κρίση.
Σαν χθες που έπιασε για τα καλά, μια καταιγίδα δυνατή, που έμοιαζε μανιασμένη, φοβερή, δαιμονισμένη,
οι δρόμοι ευθύς πλημμύρισαν, γέμισαν ως απάνω, σκατά τα έργα με τον Λύρο, σκατά με Καραπάνο.
Και εμείς σαν αποχέτευση, δεχόμαστε τα πάντα, ηττημένοι, φοβισμένοι, τελειωμένοι,
όλοι την ίδια αντίδραση, ανάθεμα για όλους, δημάρχους, κυβερνήσεις, τους δώδεκα αποστόλους.
Πάντοτε οι άλλοι φταίνε, για αυτά που δεν μπορούμε, κρύβουμε την αδυναμία σε “αόρατο” μανδύα,
γκρίνια και παράπονα, αυτή είναι η λογική μας, παράλογη σαν του τρελού, μα είναι πια δική μας.
Φίλοι μου καλοί συνέλθετε, ο χρόνος “τρέχει” σαν αστραπή, κανείς δεν προλαβαίνει αυτό που δεν καταλαβαίνει,
όμως μυαλό υπάρχει στο κεφάλι μας, αυτό το ξέρουμε καλά, ας όψεται η επιστήμη και τ’ άλματα τα ιατρικά.
Θέλει να λερωθείς, να γίνεις ένα με τη βρώμα, να κάνεις πια την αλλαγή, όχι για τη δική σου τη ζωή,
γι’ αυτό χρωστάμε στους εαυτούς μας και στα δικά μας τα παιδιά, τόλμη στις αποφάσεις μας και θάρρος στην καρδιά.
Μιχάλης Βελτσίστας
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
