Με μια μικρή διάθεση ανασκόπησης και με αφορμή ένα άρθρο που διάβασα πρόσφατα σχετικά με το πόσο έχουμε αλλάξει μετά την πανδημία γράφω σήμερα…
Μετράμε ήδη δύο χρόνια. Αλλιώς ξεκίνησαν όλα, αλλιώς εξελίχθηκαν, αλλιώς είναι σήμερα. Τίποτα δεν έγινε όπως νομίζαμε, τίποτα δεν περιμέναμε από όσα μας συνέβησαν.
Η πανδημία άλλαξε πολλά: τον τρόπο που εργαζόμαστε, την εκπαίδευση των παιδιών μας, τις επισκέψεις μας στο γιατρό. Άλλαξε η αγορά εργασίας, η αγορά κατοικίας, ολόκληροι κλάδοι διαφοροποιήθηκαν. Αλλά η πανδημία άλλαξε και κάτι άλλο: Εσένα κι εμένα.
Κι αυτό δεν είναι απλά μια εικασία.
Επιστήμονες έχουν δημοσιεύσει έρευνες που τεκμηριώνουν τους πολλούς τρόπους με τους οποίους εσύ, εγώ – και όλοι μας – έχουμε αλλάξει, όσον αφορά τις συνήθειές μας, τον τρόπο που σκεφτόμαστε, ακόμα και την ίδια την προσωπικότητά μας (Florida State University College of Medicine).
Η συγγραφέας της μελέτης, Angelina Sutin, PhD, καθηγήτρια επιστημών συμπεριφοράς και κοινωνικής ιατρικής στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο, εξηγεί ότι έχει γίνει το αντίθετο από αυτό που πρέπει να συμβαίνει καθώς μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε. Το αποκαλεί «διαταραγμένη ωριμότητα». Κανονικά, ο νευρωτισμός μειώνεται και η ευχαρίστηση και η ευσυνειδησία ανεβαίνει.
«Το να έχουμε μια παγκόσμια πανδημία ήταν ένας παράγοντας άγχους που επηρέασε τους πάντες με κάποιο τρόπο», λέει η Sutin. «Δεν έχει υπάρξει ένα τέτοιο γεγονός στη σύγχρονη εποχή, στη σύγχρονη ψυχολογία, που θα μπορούσαμε να δούμε που να διαταράσσει όλη την κοινωνία».
Σύμφωνα με τις έρευνες αυτές, πλέον:
Χρειαζόμαστε περισσότερο χώρο. Δεν μπορούμε να μας πλησιάζουν αρκετά όσοι συναντάμε, πόσο μάλλον να αγκαλιαζόσαστε και να φιλιόμαστε μαζί τους.
Γίναμε ειδικοί στην καταπολέμηση των μικροβίων – και αυτό μπορεί να είναι κακό για την υγεία μας, σύμφωνα με τους ειδικούς: γνωρίζουμε πλέον διαφορετικά είδη εμβολίων, τη διαφορά μεταξύ μιας μάσκας N95 και μιας χειρουργικής μάσκας προσώπου, τα πλεονεκτήματα του απολυμαντικού χεριών με βάση το αλκοόλ και πόσο μακριά και γρήγορα μπορούν να ταξιδέψουν τα σταγονίδια που μεταφέρουν τον ιό!Αλλά μπορεί να έχουμε αποκρούσει και καλά μικρόβια, απαραίτητα για το μικροβίωμά μας.
(Οι ειδικοί προτείνουν να συνεχίσουμε το πλύσιμο των χεριών, αλλά να τρώμε περισσότερες ίνες, τρόφιμα που έχουν υποστεί ζύμωση και προβιοτικά και να περιορίσουμε τη ζάχαρη, το αλεύρι και το κόκκινο κρέας. Επίσης, να κάνουμε άσκηση, να διαχειριζόμαστε το άγχος μας, να βγαίνουμε έξω. Ένα κατοικίδιο, λένε, είναι ένας άλλος καλός τρόπος για να εκτεθούμε σε διαφορετικά μικρόβια.)
Βλέπουμε περισσότερες οθόνες. Η πανδημία μας κράτησε σε εσωτερικούς χώρους και πολύ κοντά στις οθόνες. Οι ειδικοί προτείνουν περισσότεροι έκθεση στο φυσικό φως, ειδικά για τα παιδιά, κάτι που βοηθά ιδιαίτερα και σε περιπτώσεις εμφάνισης μυωπίας κλπ.
Είμαστε πιο ανήσυχοι (και αυτό το γνωρίζουμε). Τα ποσοστά κατάθλιψης και άγχους αυξήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ο λόγος; Επιλέξτε: πρωτόγνωρο άγχος, απογοήτευση, απομόνωση, αβεβαιότητα, θλίψη για την απώλεια αγαπημένων προσώπων.
Ορισμένες έρευνες επισημαίνουν τη «συναισθηματική μετάδοση»: βλέπουμε γύρω μας άλλους ανήσυχους ανθρώπους, οπότε επηρεαζόμαστε, κάτι που ενισχύεται με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το θετικό είναι ότι πλέον μιλάμε περισσότερο για τα ζητήματα ψυχικής υγείας και αναγνωρίζουμε τη σημασία τους. Οι ειδικοί προτείνουν: Αφήστε κάτω το τηλέφωνο και συνεχίστε την αυτοφροντίδα. Η ψυχική μας υγεία χρειάζεται «άσκηση», όπως και το σώμα μας (Mufson).
Επαναξιολογήσαμε τι έχει σημασία. Εν μέσω της αναστάτωσης και της απομόνωσης, η πανδημία μπορεί να μας βοήθησε να επικεντρωθούμε σε ό,τι είναι πιο σημαντικό. Αυξήθηκαν οι επισημοποιήσεις σχέσεων, οι αλλαγές σταδιοδρομίας και τα κινήματα. Η απώλεια εργασίας και οι απολύσεις ενθάρρυναν πολλούς να επανεξετάσουν τη σταδιοδρομία τους, προκαλώντας ένα πρωτοφανές υψηλό ποσοστό παραιτήσεων. Ο πληθωρισμός ανάγκασε κάποιους να επανεξετάσουν τις δαπάνες τους – μια έρευνα του Capital One έδειξε ότι το 58% των ερωτηθέντων έχουν αλλάξει εντελώς τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται τα χρήματα λόγω της πανδημίας.
«Ρωτήστε τον εαυτό σας: «Με κάνει αυτή η δουλειά ευτυχισμένο; Μου δίνει την ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής που θέλω; Έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο για να δω την οικογένεια και τους φίλους μου;» Αν όχι, υπολογίστε τα βήματα που χρειάζονται για να φτάσετε εκεί που θέλετε.
Στο μικρό μας τόπο μπορεί να μην τόσο εμφανείς αυτές όλες οι παραπάνω αλλαγές, αλλά ίσως κάπου μέσα μας κι εμείς αρχίσαμε να νιώθουμε λίγη ευγνωμοσύνη παραπάνω για όσα έχουμε.
Βάσω Νικολογιάννη
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
