Οι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα όντα. Άλλοτε έχουν σκληρή την όψη τους και βούτυρο την ψυχή, άλλοτε το αντίθετο και άλλες φορές όλα μαζί. Νεύρα, χαμόγελο, γέλιο, κλάμα, φωνές, οργή, γαλήνη… Η ποικιλομορφία του να είσαι άνθρωπος, να αισθάνεσαι από τη μία, να μη σε νοιάζει τίποτα από την άλλη.
Για να μιλήσω προσωπικά, εγώ ανήκω στην κατηγορία των κυκλοθυμικών με ολίγη (λέμε τώρα) γκρίνια. Συνήθως δεν χαμογελάω, ούτε μιλάω ακατάπαυστα με όλους. Έτσι είναι το στυλ μου, δεν έχω πρόβλημα με κανένα. Αρκεί να μην με πειράξει κανένας φυσικά…
Τα συναισθήματά μου φαίνονται στο πρόσωπό μου. Δεν μου αρέσει να κρύβομαι, είτε σε γνώρισα σήμερα είτε σε ξέρω χρόνια. Την αλήθεια της ψυχολογικής μου κατάστασης, συνήθως, μπορούν να την αντιληφθούν όλοι. Αν είμαι σκατά, δεν μιλιέμαι. Αν όχι τότε μπορώ να σε παλαβώσω στην πολυλογία και τον χαβαλέ.
Για να προχωρήσουμε τη συζήτησή μας, είτε έχει νόημα είτε όχι, θα σας γράψω τη σημερινή μου περιπέτεια. Το μεσημέρι, όπως κάθε φορά, μόλις έκλεισα το μαγαζί πήγα να ταΐσω το σκυλί μου. Τον είδα λιγάκι αδυνατισμένο αλλά δεν έδωσα τόση σημασία. Αυτό που μου έκανε. όμως, εντύπωση ήταν οτι έγλυφε και ξαναέγλυφε την… πίσω μεριά του.
Ήταν τέτοια η μανία του που αμέσως παραξενεύτηκα και κοίταξα να δω τι συμβαίνει. Φρίκη! Είναι μια εικόνα δύσκολη για όποιον δεν είναι συνηθισμένος σε τέτοιο θέαμα. Το σκυλί είχε πάθει πρωκτική πρόπτωση, δηλαδή είχε βγει έξω από το σώμα του κάμποσο από το παχύ του έντερο. Σοκαρίστηκα, όχι τόσο από το πρόβλημα αλλά από τον λόγο που μπορεί να έγινε αυτό το πράγμα.
Γιατί ο γιατρός μου είπε οτι είναι είτε από διατροφή, κάποιο κόκκαλο ίσως, είτε απλά έτυχε. Και αυτό που με σόκαρε είναι οτι επειδή το σκυλί τρώει αποκλειστικά κροκέτα, τότε είναι απίθανο να φταίει το φαγητό του. Οπότε είναι κάτι που απλά έγινε και αυτό είναι που με ενόχλησε περισσότερο γιατί πολύ απλά, δεν περνάει από τα χέρια μου.
Δεν είναι κάτι που μπορώ να αποτρέψω με τις δικές μου ενέργειες. Και αυτό με σκότωσε. Αλλά τέλος καλό, όλα καλά. Μια βδομάδα αντιβίωση και συγκεκριμένη διατροφή, ένα κολάρο στο λαιμό για να αποφύγουμε περισσότερα προβλήματα και υπομονή.
Για να καταλήξουμε κάπου με το κείμενο, εγώ ο αναίσθητος, εγώ ο αμίλητος, σήμερα τα χρειάστηκα. Πίεση στο Θεό, τα μάτια γουρλωμένα από το άγχος, σκέψεις σκοτεινές, κακή ψυχολογία. Σε όλους μπορεί να συμβεί, όλοι μπορούν να αισθανθούν, όλοι μπορεί -έστω και για μία στιγμή- να αλλάξουν…
Μιχάλης Βελτσίστας
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
