Πολύ φοβάμαι ότι θα ξεκινήσω κόντρα και δεν το θέλω καθόλου.
Δεν θέλω ούτε να κατηγορήσω κανέναν, ούτε να κάνω κανέναν να νιώσει άσχημα, ούτε φυσικά να πω ότι εγώ τα κάνω όλα σωστά.


Όμως δεν μπορώ να μην σχολιάζω πράγματα που έχω παρατηρήσει στον τόπο μου και που θα ήθελα να βελτιωθούν, να αλλάξουν προς το καλύτερο.


Κάνοντας μία βόλτα χθες στο ηλιόλουστο μεσημεριάτικο Αιτωλικό, περάσαμε από την περιμετρική, η οποία προσφέρει μια σπουδαία θέα στην λιμνοθάλασσα. Η λιμνοθάλασσα ήταν γεμάτη πουλιά, τα απέναντι βουνά καθρεφτίζονταν στα νερά και τα σύννεφα σχηματίζονταν άσπρα άσπρα ακριβώς από πάνω.

Το κρύο δε σε εμπόδιζε να χαρείς την βόλτα και κάποια σημεία τα περπατήσαμε στο κάτω μέρος της περιμετρικής, εντελώς παραλιακά. Είναι ένα σημείο που αγαπούν τα παιδιά μου και είναι σχετικά ασφαλές όσον αφορά τα αυτοκίνητα.


Ευχάριστη έκπληξη σε αυτή τη διαδρομή με τα πόδια και το καρότσι, ήταν η παιδική χαρά, την οποία είχαμε πολύ καιρό να επισκεφθούμε και η οποία πλέον είναι και πάλι περιφραγμένη και μάλιστα τα παιχνίδια έχουν βαφτεί.


Θα σας πω, όμως, και τη δυσάρεστη έκπληξη. Όταν περάσαμε, στην περιμετρική, στο σημείο που αφήνουν τις βάρκες, κοντά στα ανατολικά γεφύρια, το θέαμα με απογοήτευσε. Τα σκουπίδια ήταν τόσα που φαινόταν σαν οι βάρκες να αφέθηκαν σε ένα παρατημένο μέρος και όχι σαν να πετάχτηκαν τυχαία κάποια σκουπίδια δίπλα στις βάρκες.

Και στην παιδική χαρά είχε σκουπίδια στο έδαφος, όμως, αυτό το πράγμα που αντίκρυσα δίπλα στις βάρκες ήταν πέρα από το, ας πούμε, ανεκτό. Φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν είναι ανεκτό να πετάς σκουπίδια εκεί που θα πας να ξανακαθίσεις, αλλά μιλάμε για την συνολική παιδεία και εκπαίδευση ενός πληθυσμού, μιας κοινότητας, που δεν πιστεύω ότι την έχουμε καταφέρει ακόμα. 
Ο τόπος μας έχει σοβαρό θέμα με το σεβασμό των κατοίκων στον τόπο τους και στο περιβάλλον και με στεναχωρεί το γεγονός ότι βλέπω να πετιούνται σκουπίδια από μαθητές. Τουλάχιστον αυτοί, θεωρούσα, ότι θα έχουν την στοιχειώδη παιδεία, το καλό παράδειγμα -στο 2023 έχουμε φτάσει!- από τόσα εκπαιδευτικά προγράμματα αλλά και κοινωνικά μέσα που παρακολουθούν.


Δεν ξέρω ποιος μπορεί να ευθύνεται, δεν ξέρω ποιος μπορεί να βοηθήσει, δεν ξέρω ποιος πρέπει να κινητοποιηθεί.

Συχνά, κάποιες καταστάσεις διαιωνίζονται επειδή κάποιος δεν παρεμβαίνει. Άλλες φορές, διαιωνίζονται γιατί κάποιος δεν ενδιαφέρεται.

Κάποιες φορές, συνεχίζουν ακόμα κι αν κάποιοι όντως ασχοληθούν και όντως προχωρήσουν σε δράση.

Μπορεί να μη φταίει μόνο μία πλευρά, μπορεί να μη φταίει και κανείς.

Το θέμα δεν είναι να ρίξουμε το φταίξιμο.

Το θέμα είναι τι κάνουμε;

Βάσω Νικολογιάννη

*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*