Δεν ξέρω αν θέλω να γράψω κάτι.
Δεν ξέρω αν πρέπει να γράψω κάτι.
Έχουμε μάθει όλοι να σχολιάζουμε, να ανεβάζουμε το δικό μας “απόφθεγμα”, τη δική μας ατάκα, να (απο)δείξουμε πόσο πονάμε, πόσο στεναχωρηθήκαμε κι εμείς, πόσο σοκαριστήκαμε, πώς “πέσαμε από τα σύννεφα” ΠΑΛΙ.
Δεν υπάρχουν σωστά λόγια. Και δεν υπάρχουν καν λόγια. Όσο κι αν δεν το παραδεχόμαστε, δεν μπορούμε να καταλάβουμε αν δε μας έχει συμβεί.
Θα πούμε τα δικά μας, θα σχολιάσουμε και μετά από λίγες μέρες θα συνεχίσουμε τη ζωή μας με τις ίδιες επιλογές.
Ναι, δε θέλω να είμαι άδικη…
Κάποιοι ίσως αλλάξουν.
Όμως, οι περισσότεροι δεν ξεβολευόμαστε εύκολα.
Δεν ψάχνουμε καν τις ευθύνες, λέμε μάλιστα “δεν έχει σημασία ποιος φταίει”.
Όχι. Έχει σημασία ποιος φταίει.
“Η ευθύνη δηλώνει την υποχρέωση που έχει κάποιος να δίνει λόγο για τις ενέργειές του, να λογοδοτεί για ό,τι ενδεχομένως συμβεί, να ανταποκρίνεται στα καθήκοντα ή τις αρμοδιότητες που έχει αναλάβει“.
Δεν γίνεται όταν όλα πάνε καλά να είναι επειδή έχεις κάνει σπουδαίο έργο και όταν γίνεται “μια στραβή” να ψάχνεις ποιον να κατηγορήσεις.
“Κάθε κυβέρνηση που έρχεται να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας γνωρίζει την κατάσταση που παραλαμβάνει από τις προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά και το μέγεθος των ευθυνών που επωμίζεται. (…)
Κατά συνέπεια είναι ηλίου φαεινότερον πως διαχρονικές ευθύνες μπορεί να υπάρχουν, αλλά την ευθύνη ότι συνεχίζουν να υπάρχουν την έχει εκείνος που κάνει «βάρδια» στην κυβέρνηση. Εκείνος στου οποίου τα χέρια σκάει η βόμβα, την οποία παρέλαβε με το φιτίλι αναμμένο αλλά δεν έκανε τίποτα να το σβήσει.” (Πηγή)
Δεν γίνεται οι ζωές των επιβατών των ελληνικών σιδηροδρόμων να κρέμονται σε καθημερινή βάση από το χέρι ενός και μόνο ανθρώπου στην κάθε βάρδια.
Αν ισχύει αυτό, τότε όντως αποδεικνύεται η ανικανότητά σου σαν κράτος να διασφαλίσεις την ασφάλεια των πολιτών.
Αν δεν γινόταν το τραγικό συμβάν, θα βλέπαμε σε όλες τις ειδήσεις την αναβληθείσα τελικά επίσκεψη του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη να παινεύει τη σούπερ τεχνολογία των ελληνικών σιδηροδρόμων. Για πόσο ηλίθιοι περνιόμαστε;
“Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες μονάχος μου θα σώσω τη γη. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω”. _ Καζαντζάκης
Καληνύχτα, Ελλάδα. Αυτός ο κόσμος θα αλλάξει, αν αλλάξεις κι εσύ.
Βάσω Νικολογιάννη
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
