Όταν κάνουμε παρέα με άτομα τοξικά, πολλές φορές δε μας βγαίνει να είμαστε κι εμείς επιθετικοί ή και τοξικοί;
Όταν κάποιος που συναντάμε καθημερινά είναι μίζερος και γκρινιάρης, κάτι παίρνουμε κι εμείς από την γκρίνια του…
Λογικό δεν είναι; Κι αναμενόμενο.
Όταν, λοιπόν, ακούμε συνέχεια τους ίδιους “δημοσιογράφους” να μας λένε τα ίδια πράγματα, κάποια στιγμή νιώθουμε ότι αυτή είναι η αλήθεια.
Η πραγματικότητα πιστεύουμε ότι είναι αυτό που ακούμε πιο συχνά, αυτό που λένε οι περισσότεροι.
Έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον.
Λες κάποια στιγμή, ε για να το λένε οι επαγγελματίες, άνθρωποι ενημερωμένοι και “ειδικοί”, σίγουρα έτσι θα είναι.
Και ποια είναι η αλήθεια τους; Η πιο βολική. Αυτή που μας βολεύει, αυτή που δε θα μας βγάλει από τη βολή μας, αυτή που δε θα μας κουνήσει από τη θέση μας.
Και τι μας βολεύει; Είτε να φταίω εγώ, να φταις εσύ, να φταίει η μάνα μας, ο πατέρας μας, ο συμπολίτης μας (γνωστή καθιερωμένη ατομική ευθύνη) είτε φταίμε όλοι, οι παλιοί, οι νέοι, ακόμα και οι μελλοντικοί. Όλοι. Σαν να λέμε “μαζί τα φάγαμε” (η διάχυση ευθυνών).
«Ένας από τους πιο κοινούς πειρασμούς ο οποίος όμως οδηγεί στις μεγάλες συμφορές είναι ο πειρασμός των λέξεων: “Όλοι έτσι κάνουν”» – Λέων Τολστόι
Όπως έγραψα και την προηγούμενη εβδομάδα, η ευθύνη είναι το πρώτο πράγμα που έχει ο υπεύθυνος. Γι’ αυτό και λέγεται κι έτσι!!!!
ΕΥΘΥΝΗ, λοιπόν. Όποιος έχει την εξουσία, έχει και την ευθύνη.
«Είμαστε υπεύθυνοι όχι μόνο για ό,τι πράττουμε, αλλά και για ό,τι παραλείπουμε να πράξουμε»- Μολιέρος
Βάσω Νικολογιάννη
*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*
