Σήμερα(18/04) είναι μια ωραία μέρα. Όχι, δεν έγινε κάτι το ιδιαίτερο, απλά είναι μια πολύ ωραία μέρα. Είναι αυτό που έχω στο μυαλό μου όταν σκέφτομαι τον ιδανικό καιρό. Ζεστός ήλιος, όχι καυτός και δροσερό αεράκι, όχι όμως πάρα πολύ.

Νιώθεις ανάλαφρος, το χαμόγελο είναι πιο εύκολο να κάνει την εμφάνισή του στα χείλη σου, όλα μοιάζουν καλύτερα. Άλλωστε η ερημιά που κυριαρχεί απ’ άκρη σ’ άκρη στον τόπο μας, βοηθά στο να υπάρχει μια κάποια ηρεμία, καθόλου αχρείαστη βαβούρα, συνθήκες ονειρεμένες για γαλήνη και περισυλλογή.

Μια βόλτα στην περιμετρική θα έπειθε και τον πιο δύσπιστο και αργότερα, όταν αρχίσει και χάνεται ο ήλιος στο βάθος του ορίζοντα, τα χρώματα που απολαμβάνει κανείς είναι μοναδικά. Όλη αυτή η ομορφιά, σε συνδυασμό με τις άψογες καιρικές συνθήκες, δημιουργούν έναν αχτύπητο συνδυασμό που μαλακώνει την ψυχή.

Και το ακόμα καλύτερο είναι οτι φτάσαμε στην εποχή του χρόνου που μπορούμε να απολαμβάνουμε τα παραπάνω σχεδόν κάθε μέρα, μέχρι να ανέβει για τα καλά η θερμοκρασία και έρθει το καλοκαίρι. Πόσο σωτήριο μπορεί να είναι αυτό το πράγμα; Αυτή η απόλυτη ισορροπία ζέστης και δροσιάς, αυτό το μωβ και το πορτοκαλί του ουρανού κατά τη δύση του ηλίου, αυτή η καθημερινή βόλτα στην περιμετρική και δίπλα από τη θάλασσα…

Δωρεάν ψυχολογική τόνωση, αυτό είναι το σωτήριο που μας χαρίζει απλόχερα η φύση στον τόπο μας, σε αυτό το πολύ συγκεκριμένο σημείο του πλανήτη. Αλλού μπορεί να είναι πιο φαντασμαγορικά, αλλού είναι σίγουρα χειρότερα, αλλά εδώ που βρισκόμαστε, αυτή τη συγκεκριμένη εποχή, έχουμε το ιδανικό τοπίο.

Οπότε είναι άλλο το να θέλεις να ξεχαστείς για λίγο από τα προβλήματα στο σπίτι, στη δουλειά κλπ και να μπορείς να το κάνεις απλά πηγαίνοντας μια βόλτα γύρω από το νησί και άλλο να πρέπει να μπεις στο αυτοκίνητο, να οδηγήσεις μέχρι κάπου μακριά, για να καταλήξεις να βγεις από το αμάξι και να κάνεις εκείνη τη ριμάδα τη βόλτα.

Αυτές οι λεπτομέρειες μπορούν να κάνουν σημαντική διαφορά στη ζωή ενός ανθρώπου. Τα προβλήματα, λίγο πολύ, είναι κοινά για όλους, ζούμε και πεθαίνουμε με την καθημερινότητα που τη βαρεθήκαμε αλλά δεν ξέρουμε τι άλλο να κάνουμε πια. Άλλος θα ζήσει μια στιγμή και θα χαθεί και άλλος θα γεράσει τόσο που θα ξεχάσει την ίδια του την ύπαρξη.

Επομένως το “που ζεις” έχει μεγάλη σημασία. Δεν είμαστε νομάδες, να πηγαίνουμε από το ένα μέρος στο άλλο και να κουβαλάμε με τις καμήλες τα υπάρχοντά μας. Δυσκολίες υπάρχουν παντού είτε ζεις σε μια μεγάλη πόλη είτε σε ένα ακριτικό χωριό στο πουθενά του χάρτη. Ευτυχώς η ικανότητα του ανθρώπου να προσαρμόζεται σε κάθε κλιματική συνθήκη, μας δίνει τη δυνατότητα να μπορούμε να ζήσουμε σχεδόν παντού. Δίπλα σε ηφαίστεια, σε κορυφές βουνών, μέσα σε σπηλιές, σε μακρινά νησιά, στην έρημο, στον πάγο.

Δεν είναι ο τόπος το πρόβλημα. Ίσα ίσα που αναλόγως το μέρος στο οποίο ζεις, έχεις τη δυνατότητα να απολαμβάνεις τη φυσική ομορφιά όπως αυτή που περιγράψαμε στην αρχή του κειμένου. Το θέμα είμαστε εμείς που… γεμίζουμε το κάδρο. Έχουμε ξεχάσει να απολαμβάνουμε τα χρώματα και γι’ αυτό έχουμε μπουχτίσει τόσο πολύ από το “γκρι” που στην πραγματικότητα δεν υπάρχει στο νησί μας.

Αλλά σήμερα είναι μια πολύ ωραία μέρα…

Μιχάλης Βελτσίστας

*Απαγορεύεται ρητά η οποιαδήποτε χρήση, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά του περιεχομένου του δικτυακού τόπου, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη άδεια του etoliko.gr*